Driftbuien

[Mama van 2]

Hi,
Ik heb even een ding mijn twee jongens worden in Juni 2 ja het is een tweeling. hebben op dit moment erg last van driftbuien op dit moment sta ik er alleen voor omdat hun vader veel reist voor werk en de komende maanden zou dit nog zo zijn. vanwege vaak een te slechte internet verbinding kunnen we dus niet video bellen of bijna niet met hun papa. bellen doen we zo vaak als het kan (dit dus vanwege tijdzones en de slechte verbinding) ik merk aan de gene die echt een papa kindje is dat hij er op dit moment erg veel moeite mee heeft als we met papa bellen pakt hij mijn hand en loopt naar de voordeur en zegt dan papa papa papa dit breekt mijn moeder hart heel erg want ik ben de gene die moet vertellen dat het op dit moment niet gaat. hij begint steeds meer te gillen slaan schoppen en spullen naar mij te gooien op dit moment gelukkig nog niet naar zijn broertje. zijn broertje die huilt niet veel maar doet wel steeds ze hand voor zijn gezichtje en trekt een pruil lipje. hij heeft last gehad van veel nachtmerries en werd hier door natuurlijk ook wakker van wat voor hem heel vervelend is. echter nu is dus het probleem dat ze beide wel driftbuien krijgen waar bij ik ze op dit moment niet rustig kan krijgen en ze dus echt moet laten als ik ze vast wil pakken gaat dit niet knuffelen gaat niet deze buien kunnen tot een uur duren en ik zit een beetje met me handen in me haar ook het eten gaat gewoon slechter dan dat ik gewend ben ik ga hun niet dwingen want dan komen er driftbuien heeft er iemand alsjeblieft tips met wat ik zou kunnen doen proberen etc.

 

[Essil]

Het is een beetje herkenbaar. Mijn dochter heeft wisselende fases waarin ze of papa of mama leuker vindt.
Mijn man zorgt 1 avond per week voor zijn moeder. In de periode dat ze papa leuker vondt, waren die avonden echt een ramp. Veel huilen, slecht drinken, soms zelfs opeens koorts.
Toen ze iets ouder werd, hielp het als papa expliciet afscheid nam zodat hij niet zomaar verdween in haar beleving.

Maar als papa bellen zoveel onrust oplevert, is het misschien beter dat niet te doen. Of dat te plannen op momenten waarop er ruimte is voor het verdriet.
Onze dochter was perfect tevreden tijdens een logeerpartij, tot ik zo stom was te bellen. Vanaf het moment dat ze mijn stem hoorde, tot we thuis waren heeft ze gehuild. Ongeveer 2 uur achter elkaar dus.

Het gemis is echt, en het zijn grote emoties voor zo'n kleine, om te hanteren.

Het meest ideaal zou zijn als de papa gewoon weer thuiskomt, maar ik neem aan dat dat niet zomaar even gaat?

De kinderen helpen hun emoties onder worden te brengen, en een andere manier aanleren de emoties te kanaliseren. Hoe, dat weet ik ook niet precies.

 

[Mama van 2]

Het is een beetje herkenbaar. Mijn dochter heeft wisselende fases waarin ze of papa of mama leuker vindt.
Mijn man zorgt 1 avond per week voor zijn moeder. In de periode dat ze papa leuker vondt, waren die avonden echt een ramp. Veel huilen, slecht drinken, soms zelfs opeens koorts.
Toen ze iets ouder werd, hielp het als papa expliciet afscheid nam zodat hij niet zomaar verdween in haar beleving.

Maar als papa bellen zoveel onrust oplevert, is het misschien beter dat niet te doen. Of dat te plannen op momenten waarop er ruimte is voor het verdriet.
Onze dochter was perfect tevreden tijdens een logeerpartij, tot ik zo stom was te bellen. Vanaf het moment dat ze mijn stem hoorde, tot we thuis waren heeft ze gehuild. Ongeveer 2 uur achter elkaar dus.

Het gemis is echt, en het zijn grote emoties voor zo'n kleine, om te hanteren.

Het meest ideaal zou zijn als de papa gewoon weer thuiskomt, maar ik neem aan dat dat niet zomaar even gaat?

De kinderen helpen hun emoties onder worden te brengen, en een andere manier aanleren de emoties te kanaliseren. Hoe, dat weet ik ook niet precies.

ik snap wat je zegt maar als ze papa dus neen dag niet spreken word het erger ik laat er voor zeker de emotie zijn en praat er ook over. helaas gaat dat inderdaad niet zomaar. ik zal is kijken of ik er misschien toch meer met hun het er over kan hebben. ik vind het vooral erg sneu voor hun.

 

[Strelizia]

misschien werkt een aftelkalender? Iedere dag dat papa weg naar kijken/omslaan oid. Destijds gewoon eentje in Word gemaakt. Hielp heel goed.

 

[Essil]

ik snap wat je zegt maar als ze papa dus neen dag niet spreken word het erger ik laat er voor zeker de emotie zijn en praat er ook over. helaas gaat dat inderdaad niet zomaar. ik zal is kijken of ik er misschien toch meer met hun het er over kan hebben. ik vind het vooral erg sneu voor hun.

Ja dat is het zeker.
Dikke knuffel van mij.

Misschien dat de oplossing van Strelizia wat is?

 

[Jetske-OvN]

Jeetje mama van 2. Wat ben je dapper! want wat een uitdagende situatie voor jou. Ik kan me voorstellen dat het veel voor je is. Ik kan me ook voorstellen dat de kindjes hun vader missen, wat ik nog weet van mijn eerdere studie, is dat kindjes van +/- hun emoties nog niet goed onder woorden brengen. Driftbuien en veranderingen in gedrag, zoals slechter eten, zijn vaak manieren waarop ze hun frustratie en verdriet uiten. Het is belangrijk om hun gevoelens te erkennen en te benoemen, bijvoorbeeld door te zeggen: "Je mist papa heel erg, hè? Dat is helemaal oké." Dit helpt hen mogelijk om te begrijpen wat ze voelen.

Misschien kan een aftelkalender inderdaad helpen, zodat ze een visueel overzicht hebben van wanneer papa weer thuis is. Ook kun je proberen papa op andere manieren dichtbij te houden, zoals een foto in een lijstje of een kort filmpje waarin hij iets liefs zegt. Tijdens een driftbui is het vaak het beste om rustig bij hen te blijven en te laten zien dat je er voor ze bent, zonder te forceren. Zeg bijvoorbeeld: "Ik ben hier als je klaar bent voor een knuffel." Dit geeft hen ruimte om hun emoties te uiten. Bij mijn kinderen als ze boos zijn, probeer ik ze naar hun kamer te brengen en ze daar rustig te laten worden. En ook aan te geven dat ik er voor ze ben. Soms helpt het bij mij ook dat ik mijn armen open en zeg ''kom maar hier, je bent verdrietig he?'' geef ik je een knuffel en dan worden ze rustig.

Wat ik denk dat ook écht belangrijk is, is dat je niet om ook goed voor jezelf te zorgen. Het is zwaar om dit alleen te doen, en het is oké om hulp te vragen als je merkt dat je het moeilijk hebt. Als je je zorgen blijft maken, kun je altijd contact opnemen met een professional, zoals een kinderpsycholoog. Ik vind dat je het echt al heel knap doet. Heb je mogelijk nog familie die af en toe kan helpen?

Ik heb ook nog even voor je gekeken op oudersvannu.nl:

Waarom heeft je peuter driftbuien en hoe ga je ermee om?

Hoe kalmeer je je kind als hij overstuur is? En hoe kun je driftbuien bij je peuter voorkomen? Een pedagoog legt uit wat werkt, zónder je stem te verheffen.

www.oudersvannu.nl

Peuter met woedeaanvallen Met deze simpele methode krijg jij je kind weer stil

Je kind heeft een woedeaanval, die wil je natuurlijk zo snel mogelijk stil krijgen. Laat je niet afleiden door blikken in de supermarkt, focus je op je kind, die met deze handige truc zo weer stil is.

www.oudersvannu.nl

Heel veel succes en weet dat we er hier voor je zijn! <3

-Jetske