hulp omgaan met drukte

M

moedertjevandrie

Hallo,

Graag zou ik van anderen wat tips willen hebben hoe je om kan gaan met drukte in je hoofd.
Sorry alvast voor mijn lange verhaal, maar je zou mij heel blij maken als je dit wil lezen en wat tips aan mij kunt geven.

Ik en mijn man hebben samen 3 kinderen. 9,6 en 1 jaar.
we werken allebei, ik werk de ene week 3 en de andere 2 en mijn man 40 uur.
Mijn moeder is ongeneselijk ziek en zit zo in mijn hoofd dat ik elke dag aan haar denk en daar mee bezig ben, nu is haar zus mijn tante ook ongeneeslijk ziek dus dat zit ook in mijn hoofd. allebei hebben ze kanker waardoor ze uiteindelijk komen te overleiden.

sinds de derde er is voel ik mij soms wat overspannen. vaak heb ik het idee dat ik de kar trek, het huishouden, de boodschappen, alles wat met school te maken heeft, familie dingen, verjaardagen, leuke dingen bedenken, zwemles, klus dingen in huis afmaken en dan komt het onderhouden van familie en vrienden er ook nog bij. Wat ik vaak leuk vind, maar het moet gepland worden anders zie je sommige vrienden maar zo een hele tijd niet en dat voelt niet goed. En sport van de kids komt er ook nog bij. gelukkig allebei hetzelfde dus daar kunnen ze tegelijk heen en meestal gaat mijn man mee want hij geeft training.
Mijn man is er ook wel genoeg, maar op een andere manier. hij helpt in de ochtend goed mee voordat ze naar school gaan en omdat hij later bgeint met werken en eerder vrij is dan mij haalt en brengt hij de kids vaak naar de oppas. sinds ik heb aangegeven dat ik drukte ervaar in mijn hoofd houd hij met veel dingen wel rekening. zoals ook een keer stofzuigen of de vaatwasser `s ochtends even uitpakken.

Ik heb een gezinsplanner waar ik ons 5 op heb staan en alle afspraken opschrijf.
Maar ik merk dat ik veel met het huishouden bezig ben, dat vind ik ook belangrijk. Ik leef graag in een schone woning (rommel van speelgoed en kids mag er best zijn)
tijd voor mijzelf vind ik moeilijk te vinden. Wanneer de jongste op bed ligt kijk ik wel eens tv maar echt iets doen zoals knutselen, breien of schilderen wat ik voorheen zo zou doen vind ik nu lastig om aan te beginnen en wanneer het zou kunnen in de avond ben ik moe, dan kijk ik tv en meestal met 30 min val ik in slaap.
mocht iemand tips hebben hoe wat meer tijd te vinden voor jezelf hoor ik het graag.

nu gebeurt het dus dat ik dingen vergeet. Mijn zus vroeg mij voor een wandeltocht. ik zei dat laat ik je nog weten, maar dat heb ik niet gedaan en toen ze er over begon dat ik het vergeten was, voelde ik mij heel naar want ik was het echt vergeten en zij gaf aan dit jammer te vinden.
ook merk ik met vrienden die wat willen afspreken dat ik het voor mij uitschuif want op dat moment reageren op dat appje heb ik geen zin in en dan moet ik weer plannen en de kalender doorspitten en ik wil het wel maar dan niet direct op het moment van het appje met als gevolgd dat ik twee week later mij bedenk dat ik daar nog op had moeten reageren.
iemand hier tips voor?

soms voelt het allemaal als veel, dan denk ik wel eens had ik maar een dag helemaal niks. Gewoon even ontprikkelen ofzo.

bedankt voor het lezen :)
 
Beste moedertje van drie,

Ik denk dat het even tijd is een pas op de plaats te maken. Want het klinkt alsof je overspannen raakt.

Fijn dat je aan je man wel goede steun hebt. Toch kan het nuttig zijn de taakverdeling te herzien.
Uit welke taken haal jij energie, en welke taken kosten je energie? Misschien kan je een taak die jouw veel energie kost, omwisselen met een taak die jouw energie oplevert?

Dat een moeder met kanker veel stress oplevert, zie ik ook bij mijn man. Die maakt zich ook veel zorgen over zijn moeder, en ja, dat vreet energie.
Wat kan je wel doen voor haar? Kan je met haar iets doen, om je kinderen een positief aandenken aan hun oma te geven?

Als je eigenlijk niet zoveel zin hebt een sociale afspraak in te plannen, kan je twee dingen doen. Besluiten dat het teveel energie kost, dus laten gaan. Of misschien wekelijks een moment inplannen, om je planning bij te werken, en dus die afspraken alsnog in te plannen. Gewoon rustig met een kopje thee erbij.

Met een kind van 1 en nog twee oudere kinderen is het echt niet vreemd dat je tijdgebrek hebt, momenteel. Ik had ook geen idee hoe ik alles voor elkaar moest krijgen met een rondkruipende dreumes, en ik heb slechts 1 kind. Sommige dingen kunnen misschien gewoon wat minder vaak, of zelfs wachten tot de kleine naar school is?
 
Hoi logisch hoor, dat het als veel voelt. Je hebt een druk leven met een gezin met 3 jonge kindjes.
Wat rot dat je mama ziek is. Ik zeg bewust even ‘mama’ hoor.
Soms, als je zo druk bent met allerlei dagelijkse dingen, kan het makkelijk zijn dat je aan je eigen gevoel voorbij gaat. En dan meer de onderliggende emoties. Misschien zitten je moeder en je tante zo in je hoofd omdat je er wat mee ‘moet’ ,zeg maar.
Het is niet niks om te weten dat je moeder ongeneeslijk ziek is.
Misschien kun je wat momenten voor jezelf nemen en over de relatie van je moeder en jou na denken/ invoelen. Hoe was die vroeger? Hoe is die nu? Voel je je in harmonie naar je moeder? Zijn er dingen die je haar wilt zeggen? Of vragen?
(Hoef je hier geen antwoord op te geven hoor, mag natuurlijk wel, als je dat prettig vindt).
En hetzelfde voor je tante. Hoe is de relatie met je tante? Hoe is de relatie tussen je tante en je moeder? En hoe is de relatie tussen je tante, je moeder en jou?
Zijn er dingen waarover gesproken moet worden nu het nog kan? Zijn er dingen blijven liggen?

Met de afspraken of dingen die nog aandacht moeten krijgen maar waar je je op dat moment niet mee bezig kan/ wil houden, ik gebruik Notes op mijn iphone. Die app zot er standaard al op. Dan schrijf ik er een note bijv: buurvrouw nog bellen en dan kan ik een tijd instellen dat die notitie op m’n scherm komt en word ik eraan herinnert. Sowiezo kijk ik elke dag in de Notes app want ik heb een geheugen als een zeef.
Ik schrijf de Note in mijn telefoon zodra ik er ‘iets’ mee moet. In jouw situatie bijv als vrienden een appje sturen, dan schrijf ik in Note: reageren op app van vrienden en zet er een datum en tijd bij dat het op m’n scherm komt.
 
Beste moedertjevandrie, wat ontzettend knap dat je je verhaal zo open deelt. Het klinkt alsof je ontzettend veel ballen tegelijk in de lucht probeert te houden, en het is heel begrijpelijk dat dit soms te veel voelt. Het combineren van werk, drie kinderen, een huishouden en de zorgen om je moeder en tante lijkt me echt ontzettend zwaar. Ik vind het heel knap van je. Je doet zo te lezen al heel veel, en ik vind het heel knap dat je merkt dat je ook tijd voor jezelf nodig hebt. Dat is geen luxe, maar ook echt belangrijk om alles vol te kunnen houden, denk ik/vind ik.

Misschien kan het helpen om kleine, haalbare momenten voor jezelf in te bouwen, zoals tien minuten met een kop thee even zitten of met een (luister)boek, een wandeling maken 's avonds, of iets wat jij fijn vindt. Ik weet dat het makkelijker gezegd is dan gedaan maar je moet dat eigenlijk als net zo belangrijk schalen als de andere dingen die je doet. Je man lijkt al bereid meer te helpen, misschien kun je samen kijken welke taken je nog meer kunt delen of uit handen kunt geven. Het hoeft niet allemaal op jouw schouders te rusten.

Wat betreft het vergeten van afspraken, dat heb ik ook heel vaak, vooral als ik druk ben. Wat mij helpt, is dat ik dingen in mijn persoonlijke agenda zet op mijn telefoon met een melding én ik neem elke avond voorafgaand van de dag mijn to do lijst door, ook in de middag tijdens de lunch. Ik denk ook dat je niet te streng moet zijn voor jezelf, vergeten is menselijk, vooral als je zo veel aan je hoofd hebt. En als je merkt dat het allemaal te veel blijft, kan praten met een professional ontzettend helpen om alles beter te ordenen. Geef jezelf de ruimte en wees lief voor jezelf, je doet echt al het geweldig!

Ik heb hier nog wat fijne artikelen waar je mogelijk iets aan hebt:
www.oudersvannu.nl

Druk, druk, druk: zo ga je als ouder slim om met je tijd en blijf je relaxed

Sinds je ouder bent, is tijd een groot luxegoed. Hoe ga je nou slim om met je kostbare tijd zonder jezelf te verliezen? Tips van experts.
www.oudersvannu.nl www.oudersvannu.nl

Groetjes Jetske
 
Hoi allemaal,

Bedankt voor jullie tips en advies. Daar ga ik zeker wat mee doen en heb ik ook al wat mee gedaan.
Zo heb ik nu een to do lijst met een week overzicht voor het huishouden en spreek ik mij streng toe om niet nog meer te doen. Want ik ben zo iemand die begint bij de keukenkastjes schoonmaken en dan kijk in naar een paar spetters op een raam en sta ik even later ramen schoon te maken en dan nog was opvouwen ik kan het allemaal proppen in 1 dag maar dat ga ik niet meer doen.

Ook wil ik nog gaan toepassen om even te gaan zitten en dan bijv. appjes te sturen zodat het contact met vriendinnen wel goed blijft.

@ Jetske je zei wat knap dat ik mijn verhaal zo open deel. Dat komt omdat ik de noodzaak voor mijzelf voel om dit te schrijven en te delen met mensen. Ik merk in het dagelijks leven dat het gesprek maarzo niet over mijn moeder gaat en dat ik daar ook niet zoveel over durf te vertellen met vriendinnen omdat ze mijn moeder ook kennen.
Sinds mijn moeder ziek is merk ik dat het contact anders is. Ik kan altijd het pad naar mijn moeder vinden maar bij mij spontaan langs komen doet ze niet. Ze gaat bijna wekelijks wel naar een winkel. Bloemen, kleding, soms lijkt het wel alsof ze ze ziet als museums om gewoon heen te gaan en te kijken. Als dat goed voor haar is moet ze dat doen. Maar ok heb al vaak aan gegeven dat we dat ook wel eens samen kunnen doen. Dan zegt ze dat is goed. Waar voorheen het initiatief bij haar vandaan kwam heb ik het idee dat ik nu met het initiatief moet komen omdat het er anders niet van komt.
Mijn moeder is ziek en ik kan indenken dat er in haar hoofd veel doorheen gaat ook al is ze heel positief. Maar soms denk ik wel eens ze moet niet vergeten dat ze ook nog moeder is. Ze vraagt nooit aan mij hoe het gaat, dan moet ik het zelf al vertellen. Ze zou ook eens kunnen vragen aan mij hoe het voor mij is dat ze ziek is, hoe ik daar mee omga.
Uiteindelijk kan ik hier voor mijn gevoel niet met haar over praten. Dat komt mede doordat ik de situatie probeer te accepteren zoals hij is. vroeger kreeg ik nog wel eens te horen dat ik geen rekening met anderen hield (was ik puber en wat tegendraads tegen mijn ouders) dat vind ik zo`n naar gevoel dat ik er niet weer over begin om dit gevoel niet weer op te wekken. Dan schik ik mij in de situatie. Maar mijn diepste wens zou toch wel zijn dat het zo was als vroeger dat ze spontaan belde of appte en vroeg om even wat te gaan doen.

Ik denk nu maar zo, dat wat ik van mijn ouders niet fijn vind kan ik voor waken om het niet net zo te doen met mijn gezin.
 
moedertjevandrie zei:
Sinds mijn moeder ziek is merk ik dat het contact anders is. Ik kan altijd het pad naar mijn moeder vinden maar bij mij spontaan langs komen doet ze niet. Ze gaat bijna wekelijks wel naar een winkel. Bloemen, kleding, soms lijkt het wel alsof ze ze ziet als museums om gewoon heen te gaan en te kijken. Als dat goed voor haar is moet ze dat doen. Maar ok heb al vaak aan gegeven dat we dat ook wel eens samen kunnen doen. Dan zegt ze dat is goed. Waar voorheen het initiatief bij haar vandaan kwam heb ik het idee dat ik nu met het initiatief moet komen omdat het er anders niet van komt.
Mijn moeder is ziek en ik kan indenken dat er in haar hoofd veel doorheen gaat ook al is ze heel positief. Maar soms denk ik wel eens ze moet niet vergeten dat ze ook nog moeder is. Ze vraagt nooit aan mij hoe het gaat, dan moet ik het zelf al vertellen. Ze zou ook eens kunnen vragen aan mij hoe het voor mij is dat ze ziek is, hoe ik daar mee omga.
Uiteindelijk kan ik hier voor mijn gevoel niet met haar over praten. Dat komt mede doordat ik de situatie probeer te accepteren zoals hij is. vroeger kreeg ik nog wel eens te horen dat ik geen rekening met anderen hield (was ik puber en wat tegendraads tegen mijn ouders) dat vind ik zo`n naar gevoel dat ik er niet weer over begin om dit gevoel niet weer op te wekken. Dan schik ik mij in de situatie. Maar mijn diepste wens zou toch wel zijn dat het zo was als vroeger dat ze spontaan belde of appte en vroeg om even wat te gaan doen.

Ik denk nu maar zo, dat wat ik van mijn ouders niet fijn vind kan ik voor waken om het niet net zo te doen met mijn gezin.
Klik om te vergroten...
Ik snap wel dat het een beetje voelt, alsof je je moeder deels toch al een beetje kwijt bent.En ik snap ook dat je niet egoïstisch wilt overkomen, om te vertellen hoe zwaar het voor jouw is, terwijl jij niet de zieke bent. Je zou het misschien wat omzichtig te sprake kunnen brengen? Ik weet natuurlijk niet hoe jouw moeder normaal reageert. Maar misschien kan je het formulieren in de zin van "ik mis je." Ik mis dat ik mijn verhaal niet meer met jouw kan delen, zoiets.
Je moeder is wel ziek, en kan daarmee vast ook een hoop minder. Maar ze is niet haar ziekte. Je moeder zit daar ergens nog binnenin. Helemaal hetzelfde is niet meer mogelijk. Maar helemaal niets meer hoeft nu nog niet. Sterkte!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan