Help! Ben ik er klaar voor? Het willen en ook bang zijn

[Fleur_op!]

Hi,

Ik ben nieuw hier.
Ik ben 33 jaar en al lang samen met mijn partner. Als je mij vraagt of ik moeder wil worden krijg je van mij een duidelijke ja!
Maar nu? Ik heb af en toe nog het idee dat ik een studentenleven leidt en dat anderen zoveel volwassener zijn dan ik.
We hebben geen studentenleven hoor en hebben het prima op orde, maar ik voel mij nog zo jong . En denk na werk Oh heerlijk chillen op de bank, nog wel even kijken wat we eten. Ik heb voor mijn gevoel nog zoveel te doen wat hoort bij volwassenen worden

We hebben besloten om mijn spiraal te laten verwijderen en willen proberen om een kindje te krijgen. Ik heb het steeds uitgesteld omdat ik het gewoon zo spannend/eng vind. Ben ik er klaar voor? Alles gaat veranderen. Wat als we dit niet aankunnen. Mijn werk dan, ik heb het zo naar mijn zin enz.
De eerste keer bellen voor de verwijder afspraak heb ik opgehangen, maar toen ik vervolgens wel belde voor de afspraak was ik teleurgesteld dat ik nog 2 weken moest wachten.

Ik ben zo benieuwd of anderen dit gevoel herkennen en hoe ze daarmee om zijn gegaan?

Liefs Fleur

 

[Essil]

Niet precies dat wat jij ervaart. Ik heb wel pas op latere leeftijd besloten zwanger te willen worden, toen mijn biologische klok ging tikken, en mijn man niet meer verslaafd was aan roken.

Grappig dat je je nog bezig voelt volwassen te worden, en dat dat je juist tegenhoudt om zwanger te worden. Die ervaring die je nodig hebt om je echt volwassen te voelen, krijg je juist door het ouderschap. Een ander perspectief op het leven en vooral je eigen opvoeding, doordat je het nu vanaf de andere kant bekijkt. Maar ook een nieuw verantwoordelijkheidsbesef, doordat je alles overhebt voor dat lieve kleine hulpeloze schatje, wat je kindje in het begin nog is.
Echt die volwassenheid komt (bij de meeste mensen) dan helemaal vanzelf in orde.

Ik vond het later zwanger worden een pre, in de zin van wat bijgeleerd hebben sinds je zelf opgevoed werd, dus minder automatisch de fouten van je ouders herhalen.
Een nadeel vond ik, dat we tegen de 40 echt minder flexibel waren, als toen we begin 20 waren. Waardoor de slapeloze nachten in die eerste maanden voor ons toch wat zwaarder waren.

Je noemt je werk. In principe heb je ontslagbescherming tijdens je zwangerschap. Dus tenzij je werkzaamheden uitvoert die schadelijk kunnen zijn voor de zwangerschap, is het even de vraag waar die zorg vandaan komt?

Toen ik fulltime werkte, leek het mij maar niks om parttime te gaan werken. Maar je veranderd tijdens de zwangerschap en de kraamtijd. Eigenlijk ervoer ik het werk, zeker in het begin, opeens vooral als weg zijn van mijn baby.
En diverse zaken die in mijn ogen verre van feministisch waren, werden opeens heel logisch.

Wil je volwassen worden? Het ouderschap is (in deze situatie) een goede stap om dat te bereiken.

 

[Lillibet]

Hoi, ik kan me wel voorstellen dat je het spannend vindt. Aan de andere kant is het een normale gang van zaken als je kinderen wilt. Vergeet je eigen leven niet te leven nu jullie een aktieve beslissing hebben genomen om voor kinderen te proberen.
Doe ook vooral de dingen die je graag wilt. Reizen, laat uitgaan, leven zonder schema of regelmaat. Gewoon doen.
Laat je niet weerhouden om te leven als ‘studente’, lekker gaan reizen komende vakantie, ontdekken, de dingen doen die je wil.

 

[alison]

Hoi Fleur,

Ondanks dat je het graag wilt, is het wel herkenbaar dat je het ook een beetje eng en spannend vindt.
Ik wist zeker dat ik een kindje wilde, maar vond het ook doodeng toen ik de eerste positieve test in handen had ( want ja nu kon ik echt niet meer terug. wilde ik ook niet hoor) Helaas werd dat een miskraam toendertijd, maar daarna snel weer zwanger. Ik wist toen heel zeker dat ik er klaar voor was. wij gingen ook regelmatig op stap. gingen veel op reis enz. Inmiddels hebben wij 2 kinderen ( eerste werd geboren toen ik bijna 35 was) nu bijna 4 jaar verder, maar ja je leven gaat veranderen ( ik zei ook dat valt wel mee) maar nee je leven veranderd en je interesse zal veranderen. we reizen nog steeds veel rond ( ook met onze kinderen) merken wel dat ons zoontje nu een camping ook heel leuk vindt. Dus op een gegeven moment pas je je leven ( met veel liefde en plezier ) aan aan de wensen van je kind(eren). maar als je het mij vraagt is een kindje mogen krijgen het mooiste en zwaarste wat er is, maar maak het voor jezelf zo fijn en makkelijk mogelijk. Volg je hart en intuitie. en ik ben nu bijna 40, maar in mn hoofd nog steeds ergens in de 20 hoor al hakken de slechte nachten er wel in

Hopelijk is het je gegund wanneer je er aan toe bent! liefs