Wij vonden het ook moeilijk om naar de huisarts te gaan. Mijn huisarts was niet zo prettig omdat hij naar mij keek en meteen zei "O, ik zie dat je acne hebt, dan zal je wel PCOS hebben, ik stuur je door". Ik zat met m'n mond vol tanden!
Uiteindelijk gingen we voor de doorverwijzing en die hebben we ook gekregen, dus bij nader inzien kregen we precies waar we voor gingen.
Onze huisarts heeft nergens naar gevraagd, niet naar m'n cyclussen, niet naar de voorgeschiedenis. Eigenlijk alleen wat ik hierboven al vertelde. Overigens, uit alle onderzoeken in het ziekenhuis is gebleken dat ik prima gezond ben (dus geen PCOS heb) en ook mijn man is gezond. Ik ben trouwens meteen overgestapt naar een ander huisarts.
In ieder geval. Over het algemeen vraagt de huisarts naar hoe lang je bezig bent, naar je cyclus en in een enkel geval vraagt de huisarts eerst een zaadonderzoek aan (potje vullen voor je vriend).
Hierna krijg je meestal wel een verwijzing voor de gyn en dan begint een periode van onderzoeken: ze volgen je eisprong, ze kijken naar je hormoonwaarden, ze kijken hoe het zaad van je vriend is, je krijgt een baarmoederfoto (HSG), ze doen soms een samenlevingstest (kijken hoe en of het zaad van je vriend bij jou in leven blijft) en dat soort dingen. Daarna wordt een traject vastgesteld hoe nu verder, afhankelijk van wat er "gevonden" wordt. In mijn geval is dat een half jaar naar huis om dan weer terug te komen voor het vervolg (IUI). Wij hebben de diagnose "onverklaarbaar onvruchtbaar" gekregen (er is dus tot nog toe geen reden waarom ik niet zwanger zou kunnen worden).
Heel verhaal, maar wat ik dus bedoel te zeggen is dat zo'n bezoek bij de huisarts erger lijkt dan het is en dat het reuze meevalt. Het is alleen moeilijk om de stap te zetten, vond ik.
Succes!
Groetjes, Esk (ronde 19, http://eskswegnaar.blogspot.com)
