‘Opzien’ tegen tweede zwangerschap?

Heel herkenbaar! Ik ben nu bijna 17 weken in verwachting van ons tweede kindje. Onze dochter is nu ook 1,5. 
Ik merkte echt dat ik aan het begin van de zwangerschap weer echt even in paniek raakte. Bij m'n dochter was ik bijna de hele zwangerschap misselijk en moest veel overgeven. Dus ik ben eigenlijk meteen naar de huisarts gegaan uit voorzorg. Hij heeft me medicatie voorgeschreven en wat ben ik daar blij mee! Ik kan weer enigszins functioneren en de misselijkheid is echt wel minder dan bij de eerste.
Soms merk ik wel dat ik eraan twijfel of ik het straks allemaal wel kan met 2 kindjes maar dan stelt m'n man me ook weer gerust. Die is inmiddels helemaal gewend aan het vader zijn dus die kan gelukkig de zorg wel op zich nemen. Maar het blijft wel spannend hoe het allemaal gaat lopen! Ik houd mezelf voor dat je in deze 9 maanden alle tijd hebt om naar de geboorte toe te leven en te wennen. Ook merk ik dat ik veel specifieker kan zijn qua voorkeuren bij de bevalling en daarna. Je hebt alles al eens gedaan dus je weet wat je te wachten staat en dat geeft wel moed vind ik! Ook helpt het om er veel over praten met moeders in je omgeving. Zij durven eerlijk te zijn over hoe het nu echt is en kunnen je tips geven over waar je rekening mee moet houden. 
Hopelijk heb je er wat aan ? succes! 
 
 
Mijn ervaring bij mijn tweede zwangerschap is totaal anders dan de eerste. Toen was ik de hele zwangerschap misselijk (niet zo erg als jij), bekkenpijn en rugklachten. Deze zwangerschap heb ik werkelijk nergens last van! Ik heb niet eens brandend maagzuur! 
Het kan dus echt totaal anders gaan... Ik vind het daarentegen wel een stuk zwaarder nu er al een dreumes rondloopt, want je kunt nauwelijks rusten. 
Ik begrijp dat je er tegenop ziet, of je nu wel of niet veel klachten hebt, je bent sowieso wel een jaar niet je uitgeruste zelf. Zoals gezegd vliegt het wel voorbij, omdat je zo druk met de eerste bent. En.. je weet waar je het voor doet ? Goed om hierover te blijven praten! Succes met je keuze
 
Herkenbaar! Eerste zwangerschap misselijk/overgeven tot 16 weken. Vier weken later zat ik thuis met bekkenpijn. Daar moest ik ook wel even van bijkomen en heb lang getwijfeld of ik dat nog eens aandurfde. Daar heb ik dan ook de tijd voor genomen.
Toen ik dacht ‘ach, wie weet heb ik deze keer nergens last van en het is ‘maar’ 9 maanden op een heel leven’, zijn we ervoor gegaan.
Deze keer veeeeel minder misselijk, hele andere kwaaltjes dan de eerste keer, wel weer bekkenpijn (en nog veel erger ook), maar het vliegt echt voorbij met zo’n peuter om je heen.
 
Ik wilde heel graag een tweede kindje maar ik wilde niet graag nog eens zwanger zijn. Het is één van de redenen waarom we ze dicht op elkaar hebben. Ik had bij de eerste zwangerschap heftige bekkeninstabiliteit en ging ver overtijd wat mentaal zwaar was. Ik was het echter allemaal vergeten zodra onze zoon was geboren en herstelde ook direct van de bekkeninstabiliteit. Tweede zwangerschap was ook geen walk in the park zeg maar. Dit keer misselijk tot 12 weken, weer bekkeninstabiliteit en heftige nierstuwing met 33 weken waarvoor ik geen medicatie kon nemen. Daarbij kwam de lockdown dus zoontje van 15 maanden altijd thuis. Poeh! Maar net als de vorige keer was ik het 10 minuten na de bevalling allemaal vergeten en nu heb ik toch een rijkdom! Twee gezonde jongens waar ik enorm van geniet, daar doe je het uiteindelijk voor.

Ik snap dus zeker dat je er tegenop ziet. Ik heb geen keizersnede gehad dus daar kan ik niet over meepraten maar dat zal het echt nog een paar tandjes erger maken. Maar bedenk je ook wat je daarna hebt! En wat al is gezegd, een tweede zwangerschap met een jong kind vliegt echt voorbij. Als ik nu terugdenk heb ik meer het gevoel 4 maanden zwanger te zijn geweest ?
 
Bedankt Dames. Fijn om te lezen.
Oh, die nierstuwing,.. wát een pijn deed dat Marieke. Wat rot dat je hier geen medicatie voor kon krijgen! 


 
 
Om mijn god, wat is dit herkenbaar. Wij willen ook graag een tweede kindje maar ik.wil niet meer zwanger zijn.
9 maanden ellende. De laatste maand al ontsluiting en regelmatig weeen. 9 maanden misselijk, pijn en ziek. Dat wil ik niet meer maar toch gaan we er weer voor. Ik wilde een groot gezin. 5 kids leek me heerlijk! Ik zal nu al blij zijn als we 2 gezonde kindjes hebben.
Ook hier dient gezegd te worden dat zwanger zijn niet vanzelfsprekend is en een wonder.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan