<p>Lieve allemaal,</p><p> </p><p>Inmiddels 14 weken in blije verwachting. Na 10 weken non stop misselijk te zijn geweest gaat dat inmiddels wat beter. Pffieuw gelukkig nu zal ik me vast energieker voelen en me weer beter kunnen melden. <br /><br /></p><p>Nu ben ik nog steeds doodmoe en komt daar ook duizeligheid, kortademig en gewoon een algeheel totaal niet fit gevoel bij. Ik heb ook nog eens de ziekte van Bechterew en mag momenteel geen medicijnen. Gelukkig blijven de pijn klachten door de hormonen weg. </p><p>Gister weer aan het werk gegaan. 8 uurtjes op kantoor. Wel veel meetings. Halverwege de dag was ik zo moe en op dat ik me behoorlijk beroerd voelde en me het liefst wou afmelden. Vervolgens krijg je de goed bedoelde adviezen als het hoort erbij en kop op ff doorbijten. Dit doet mij pijn, want ik bijt door maar trek het gewoon niet. <br /><br /></p><p>Gisteravond controle gehad bij de vk. Groei gaat goed. Maar zij gaf wel aan mijn grenzen niet te overschrijden. Het doel is dat ik uiteindelijk genoeg energie heb voor een goede zwangerschap. Ook al betekent dat misschien even niet volledig te werken. Ik vind dit erg moeilijk, want ben dol op mijn werk. <br /><br /></p><p>Vanmorgen met wakker worden voelde ik me direct buiten adem, moe, misselijk, lichtjes in mijn hoofd. Dus toch mijn manager gebeld en aangegeven dat ik wil werken maar minder uurtjes. En dan krijg ik weer “jeetje vervelend voor je, het hoort er wel een beetje bij”. Daarna heb ik me thuis zo rot gevoeld.</p><p>Ik heb een goede werkgever. Alles is prima geregeld. Maar voel me momenteel zo rot. Even schrijven lucht op. Sorry voor het hele verhaal. Herkennen sommige zich hierin?</p>
“Het hoort erbij”
- Onderwerp starter Maki
- Startdatum
Goedemorgen,
helaas herkenbaar. ik heb nogal een stressvolle kantoor baan en door ook weken misselijkheid, beroerd voelen, niet slapen enz ben ik nu echt op mijn breekpunt ( nu bijna 16 wkn zwanger ). mijn werkgever is de ene x meegaand de andere x niet zo, ik struggle hier ook erg mee omdat ik niet als een watje wil over komen ( normaal ben ik bijna nooit ziek ). ik heb me nu wel voorgenomen om echt voor mijn eigen gezondheid te gaan en voor mijn kindje. Werken moet ik nog 40 jaar, zwanger ben ik misschien maar 1 x in mijn leven. ik ga vandaag ook gewoon eerder weg ik trek het ook echt niet, jammer dan. Kies voor jezelf en je kindje en probeer werk los te laten
helaas herkenbaar. ik heb nogal een stressvolle kantoor baan en door ook weken misselijkheid, beroerd voelen, niet slapen enz ben ik nu echt op mijn breekpunt ( nu bijna 16 wkn zwanger ). mijn werkgever is de ene x meegaand de andere x niet zo, ik struggle hier ook erg mee omdat ik niet als een watje wil over komen ( normaal ben ik bijna nooit ziek ). ik heb me nu wel voorgenomen om echt voor mijn eigen gezondheid te gaan en voor mijn kindje. Werken moet ik nog 40 jaar, zwanger ben ik misschien maar 1 x in mijn leven. ik ga vandaag ook gewoon eerder weg ik trek het ook echt niet, jammer dan. Kies voor jezelf en je kindje en probeer werk los te laten
Heel herkenbaar hoor! Ik ben net 6 weekjes zwanger van ons tweede kindje. Super blij mee maar ik was vergeten dat zwanger zijn echt niet leuk is (vind ik dan ?) Misselijk, moe enz. Natuurlijk wil ik dit kindje en hoort het er in die zin bij, maar je voelt je wel echt rot en die baby duurt nog zo lang! Ik kan me ook helemaal voorstellen dat je verdrietig wordt van niet kunnen werken. En al die opmerkingen komen gewoon extra hard binnen door ook nog eens die rare hormonen. Probeer te luisteren naar je verloskundige en met haar te overleggen als je het lastig hebt. Mijn ervaring is dat als je over je grens gaat, je je alleen maar slechter gaat voelen. Luister naar je lichaam! En ondertussen gewoon lekker af en toe klagen op dit forum waar we elkaar snappen ?
Héél erg, herken ik me erin. Ik heb me mijn eerste zwangerschap helemaal prima gevoeld en ik kon ook prima werken. Snapte de mensen in jouw positie ook niet zo goed. Je bent toch niet ziek? Alleen de laatste twee weken waren zwaar, toen hebben we in overleg mijn verlof vervroegd (van 36 naar 35 weken). Ik ben na mijn verlof (na veel nadenken) gestopt met werken om voor onze dochter te zorgen. Inmiddels zwanger van de tweede en deze zwangerschap is héél anders. Tot 16 weken super misselijk, toen twee weken ging het heel goed, maar vanaf week 18 is het weer ellende. Moe, kortademigheid, hormonaal, met vlagen misselijk en duizelig. Ik ben nu bijna 26 weken. En dan een rondrennende dreumes van 16 maanden.
Ik vind het heel lastig om aan de bel te trekken, omdat ik 'toch al thuis zit'. Maar juist omdat ik niet even pauze kan nemen van mijn dochter is het super zwaar.
Mijn advies aan jou is: ga met de arbodienst aan tafel en kijk naar wat haalbaar is qua werk. Misschien halve dagen? Eventueel ook(los van elkaar, hij/zij heeft niets te zoeken bij een medische aangelegenheid) met je manager. Als je je nu overwerkt dan is de kans groot dat je snel volledig uitvalt, en daar heeft niemand wat aan. Ik maak op uit je tekst dat het je eerste kindje is. Het is zo'n prachtige periode en je kan er nu in alle rust van genieten, een tweede zwangerschap is ook mooi natuurlijk maar heel anders.
Héél veel su
Ik vind het heel lastig om aan de bel te trekken, omdat ik 'toch al thuis zit'. Maar juist omdat ik niet even pauze kan nemen van mijn dochter is het super zwaar.
Mijn advies aan jou is: ga met de arbodienst aan tafel en kijk naar wat haalbaar is qua werk. Misschien halve dagen? Eventueel ook(los van elkaar, hij/zij heeft niets te zoeken bij een medische aangelegenheid) met je manager. Als je je nu overwerkt dan is de kans groot dat je snel volledig uitvalt, en daar heeft niemand wat aan. Ik maak op uit je tekst dat het je eerste kindje is. Het is zo'n prachtige periode en je kan er nu in alle rust van genieten, een tweede zwangerschap is ook mooi natuurlijk maar heel anders.
Héél veel su
(oeps, er ging iets niet goed)
Héél veel succes en ik hoop dat je je snel beter gaat voelen.
Héél veel succes en ik hoop dat je je snel beter gaat voelen.
Allemaal ontzettend bedankt voor de lieve warme reacties.
Ik doe alles vaak in overleg met mijn manager. De bedrijfsarts om advies vragen voelt voor mij alsof ik mijn manager voorbij ga...
Scheelt wel dat mijn manager een vrouw is en zojuist afgesproken dat ik even met halve dagen start. Vanuit huis of op kantoor. Net hoe ik me voel.
Voor iedereen die het herkent ook echt sterkte. Het is me toch wat raars dat zwanger zijn.
Ik doe alles vaak in overleg met mijn manager. De bedrijfsarts om advies vragen voelt voor mij alsof ik mijn manager voorbij ga...
Scheelt wel dat mijn manager een vrouw is en zojuist afgesproken dat ik even met halve dagen start. Vanuit huis of op kantoor. Net hoe ik me voel.
Voor iedereen die het herkent ook echt sterkte. Het is me toch wat raars dat zwanger zijn.
Het hoort er ook echt bij, dat klopt, maar dat maakt het niet leuker als je je beroerd voelt tijdens het werk, of als je je schuldig voelt omdat je niet meer alles kunt doen. Maar heel goed dat je toch hebt afgesproken dat je minder gaat werken hoor! Ik heb een redelijk soepele zwangerschap gehad, en vond dus dat ik het wel vol kon houden tot 36 weken (ik werk in het voortgezet onderwijs). Ik had vanaf 26 weken wel regelmatig harde buiken, zeker na werkdagen. Toen nog even getwijfeld, maar omdat ik me verder echt goed voelde mocht ik van de verloskundige wel door blijven gaan. Toen eindelijk verlof, dacht ik... Met 36 weken en 2 dagen is ons zoontje geboren. Ik was totaal nog niet uitgerust toen de bevalling begon dus, en achteraf was ik liever eerder gestopt.
Moraal van dit verhaal: doorbijten is niet altijd goed als je zwanger bent! Zorg goed voor jezelf, en probeer de schuldgevoelens naar je werk toe opzij te zetten. Zoals ze allemaal zeggen: het hoort er nu eenmaal bij!
Moraal van dit verhaal: doorbijten is niet altijd goed als je zwanger bent! Zorg goed voor jezelf, en probeer de schuldgevoelens naar je werk toe opzij te zetten. Zoals ze allemaal zeggen: het hoort er nu eenmaal bij!