1 kind of gaan voor een 2e

<p>Hallo lieve (aanstaande)mama's,</p><p>Even in het kort wat info die (volgens 'de anderen' relevant is voor mijn mening):</p><p>Ik ben sinds 3 maanden mama van mijn lieve zoontje. Ik ben zelf enigskind en mijn man komt uit een gezin van 3 kinderen.</p><p>Ik heb zelf geen behoefte aan meer kinderen. Ben gelukkig met ons drieën en vind het heerlijk dat ik al mijn liefde kan focussen op mijn man en zoontje. Mijn man wil graag 2 kinderen (al voor ik zwanger was van de 1e). Als ik hem vraag naar zijn motivatie zegt hij dat hij dat gewoon gezellig vindt, samen spelen, wij beiden een kleintje aan de hand etc. (Er is geen wrijving ofzo, we staan allebei open tegenover de mening van de ander onder het mom: we zien wat de toekomst ons brengt.)</p><p>Maar dan: onze omgeving ... Tot nu toe verwacht iedereen (van schoonouders tor vriendinnen, buren etc.) dat er sowieso mog een 2e komt (schoonmams vroeg hier in de kraamweek al naar bijv.). Als ik dan aangeef dat "we" dat nog niet zeker weten wordt er meteen verwezen naar dat " dat komt" omdat ik enigskind ben. Vaak met een beetje een beschuldigende ondertoon. </p><p>Ik vind dit heel bijzonder. Alsof het (mits hier bijv. een medische reden voor is) niet normaal is om "maar" 1 kind te willen. </p><p>Wat is hier mis mee? Ik heb een hele fijne jeugd gehad zonder gemis van broers of zussen, mijn ouders zorgden wel altijd dat ik veel met kinderen speelden en ervaarde hoe het was bij grotere gezinnen en leerde me ook kijken naar "verschillen" met ons. Ik ben nooit overladen met cadeaus (hier was geen geld voor) maar wel met aandacht want tja, ik was het enige kind. Maar is dat dan slecht of verkeerd?</p><p>Ik snap mijn man ook hoor, met zijn beeld van meer kinderen. Hij heeft een heel fijne relatie met zijn broer en zus en ik kan erg genieten van hun verhalen over vroeger.</p><p>Ik wil totaal niet oordelen over mama's met 1 of meerdere kinderen. Maar waarom doen andere dit wel over het feit dat ik er maar 1 wil? Waarom moet je persé meerdere kinderen hebben om "gelukt" te zijn? En zijn er meer mama's die ook 1 kind hebben die dergelijke reacties krijgen/hebben gehad?</p><p>Ik ben heel benieuwt naat jullie ervaringen!?</p><p> </p>
 
Vaak komt de wens voor een tweede pas later. Jouw zoontje is nu pas drie maanden, dus dan is het logisch dat je er nog niet aan moet denken. Maar als dat over twee jaar nog steeds zo is, dan is dat ook prima.
Ik zou op je eigen gevoel afgaan en je niet onder druk laten zetten. Zeker geen tweede nemen voor je man, of anderen. 
 
Jullie moeten hier SAMEN een keuze in maken waar jullie BEIDE achterstaan. Mijn man laat de meeste keuzes aan mij, maar ik vind dat niet helemaal ok. Ja.. ik draag het kind, maar het kind is net zoveel van hem als van mij.
 
Jullie moeten doen wat jullie willen en niet de omgeving. Nu beslissen hoeft nog niet.. kindje is nog maar 3 maanden.
 
Maar nogmaals het is jullie keuze.. het is niet niks. Succes!
 
[quote quote=10162320]Jullie moeten hier SAMEN een keuze in maken waar jullie BEIDE achterstaan. Mijn man laat de meeste keuzes aan mij, maar ik vind dat niet helemaal ok. Ja.. ik draag het kind, maar het kind is net zoveel van hem als van mij. Jullie moeten doen wat jullie willen en niet de omgeving. Nu beslissen hoeft nog niet.. kindje is nog maar 3 maanden. Maar nogmaals het is jullie keuze.. het is niet niks. Succes![/quote]
Maar als de ene wel een tweede wil en de ander niet. Dan kun je niet echt concessies doen. Je kunt moeilijk 1.5 kind krijgen. In zo'n geval geeft de stem van degene die niet wil de doorslag. Een kind verdient het om gewenst te zijn door beide ouders. En om als vrouw een kind te dragen en baren dat je niet wil is natuurlijk geen doen.
 
Wij wilde al vanaf het begin maar 1. Mij man heeft nog 2 broers, ik ben enig kind. Ook wij krijgen vaak de vraag wanneer of willen jullie een 2e. Als we nee we willen er een zeggen komt vaak het antwoord: maar dat is toch zielig. Ik reageer dan meestal: ik ben ook enig kind en ben niks tekort gekomen en ben nooit zielig geweest en zal ik nooit zijn. Het is jullie keuze. Ik benadruk dat altijd. WIJ bepalen of er een 2e komt en niemand anders. Je moet doen wat je zelf wil. En vooral schijt hebben aan wat andere zeggen! 
 
Je zoomtje is nog maar 3 maanden, misschien is je mening over 3 jaar hetzelfde; of je wilt wel een 2de. Dat kun je nu nog niet zeggen denk ik  
 
Mijn dochter word 6, en mijn vriend wou nooit een 2de. Ik wou bijna bij hem weggaan   omdat ik hier niet mee kon leven. Zoiets moet je samen beslissen, en ik heb hem de tijd gegeven.
Nu zijn we 1.5 jaar bezig voor een 2de.
 
Wat ik vooral vervelend vind is dat mensen die je niet vaak spreekt gaan zeuren, over wanneer ik een 2de wil blabla. Ik kap dit altijd af, want ik heb nu 2 miskramen achter de rug.
 
Mijn man en ik wilde graag een tweede, omdat wij de meerwaarde inzien van het hebben van een broer/ zus. Een generatiegenoot waarmee je het kunt hebben over je jeugd, je ouders en andere familieleden. Waarmee je eventueel de zorg later kunt delen en het verdriet als je ouders overlijden, waarmee je samen het huis kunt leegruimen, herinneringen delen.
Wij hebben allebei ontzettend veel aan onze broers en zussen. Fijn om op te groeien in een gezin, samen op vakantie, altijd iemand om mee te spelen en natuurlijk soms ruzie mee te maken, dat hoort er ook bij. Maar uiteindelijk die unieke broer- zusband, die je met niemand anders kunt hebben. 
Ik snap dat als je enigst kind bent, dat je niet weet wat je mist, maar wij weten dat wel en gunnen onze kinderen dus een broer/ zus. Ik denk dat vanuit deze gedachte andere mensen met jou praten, die weten namelijk wel wat een meerwaarde het heeft. Vandaar de reacties, denk ik. 
 
Ik denk dat je je hier nu nog niet zo druk om hoeft te maken, je kindje is nog maar zo klein! Over een (paar) jaar kan alles anders zijn en kan je mening misschien veranderd zijn. 
Ik heb een dochter van 16 maanden en ben nu 13 weken zwanger van ons tweede kindje. Het eerste jaar na haar geboorte moest ik er echt niet aan denken om weer zwanger te zijn. Toen ging het toch een beetje kriebelen. Im merk ook aan mijn dochter dat het soms wat saai is helemaal alleen, ze vindt het zo gezellig met andere kindjes. Ook merk ik dat we haar best verwennen en op haar wenken bedienen. Dit wil ik niet, maar het gebeurt gewoon snel omdat ze alle aandacht krijgt. Ij denk dat een broertje of zusje erbij heel goed is voor een kind, ze leren delen en dat niet alles van hunzelf is. Maar iedereen mag hier natuurlijk zijn eigen keuze in maken.
Dus laat het nog ff los, geniet van het kindke wat je nu hebt en laat de tijd zijn werk doen! 
 
Terug
Bovenaan