.

[ANONYMOUS_USERNAME]

Wandelen, wandelen, wandelen... 
Dan sliep mijn oudste dochter (nu 2 jaar) hier wel. Uren heb ik gelopen in de kinderwagen. En je moet er echt elke dag even uit hoor, al is het maar 30-60 minuten! Sluit jezelf niet op!!! Ga dan ff op pad als je kindje net wakker is, zodat ze niet hoeft te slapen! Buiten zijn vinden ze vaak heel leuk, dan kijken ze hun ogen uit. Ze hebben ook al wat 'uitdaging/afleiding' nodig als ze zo jong zijn.
Douchen/in bad is hier ook drama (jongste dochter is 4 maanden) Maar dat is wel norma hoor. Geen enkele baby vindt het afdrogen en aankleden leuk. Daarom gaat ze hier maar 2x per week in bad. Als ze ouder worden, wordt dat echt leuker maar nu nog niet. Ik vind 2x per week voldoende voor nu, geen zin in dat gekrijs en zo vies zijn ze toch nog niet.
Ik heb nu 2 kindjes en werd bij de eerste ook wel eens gek van het gehuil. Bij nummer 2 veel minder last van, omdat ze wel mee mket in het ritme van de oudste en ze krijgt gewoon niet alle aandacht. Soms moet ze even wachten. Omdat ik ook met de oudste bezig ben, kan ik het gehuil beter handelen ofzo. 
En probeer idd 1x per week éven alleen de deur uit te gaan! Je vriend is toch wel 1x in de week een uurtje thuis om even op te passen?

 

[Ongeduldje]

Ach meid, herkenbaar maar sluit jezelf niet op hoor! Ik heb weleens gelezen dat sommige baby's het baby zijn ook gewoon niet fijn vinden en dat het allemaal beter wordt zodra ze wat meer kunnen.
Hier was en is nog steeds altijd gillen en krijsen na het bad hoor. Dochter is vandaag 10 maanden, maar ze houdt gewoon niet van die kou na zo'n lekker warm bad. Best begrijpelijk. 
Ik probeerde altijd te begrijpen waarom mijn dochter huilde zodat ik er meer begrip voor had en het daardoor beter aan kon. Ik werd in het begin helemaal gestresst als ze 5 minuten huilde, dan werd het steeds erger omdat zij ook gestrest raakte. Op een gegeven moment leer je je kind beter begrijpen en dan snap je waar het huilen vandaan komt. Hopelijk helpt jou dat ook.
Ik ben ook dagelijks gaan wandelen, ja ook op slechte dagen. Meestal viel ze dan wel in slaap in de wagen. En je hebt zelf ook weer een frisse neus. Desnoods een kruik erbij leggen zodat ze lekker warm ligt. 
En soms, op echt slechte dagen, laat de boel de boel. Leg je kind even in de box, maar een overlevingspakketje voor jezelf klaar (eten, drinken, etc) en zet het op tafel. Maak een mandje met luiers, doekjes, zalfjes, etc voor je baby en installeer met baby op de bank. Netflix aan en knuffelen. Dan slaapt je kind maar een keer in je armen. Die geborgenheid hebben ze gewoon nodig soms en jij wordt er ook rustig van als je even niet MOET van jezelf. Uiteindelijk toen ik weer ging werken, miste ik juist die dagen samen met mijn dochter lummelen haha. 
Sterkte en succes. Je kunt het!

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Wauw, ik heb dit niet zo meegemaakt, maar ik wil even zeggen dat het gevoel dat je hebt totaal te begrijpen is! Iedereen lijkt het van tevoren nodig te vinden te doen alsof alles alleen maar rozengeur en maneschijn is, maar dat dit niet (perse) zo is, is ook iets waar wij (mijn vriend en ik) na de geboorte van onze zoon achter zijn gekomen. Het is niet erg dat je je zo voelt en wees daarover alsjeblieft niet te streng voor jezelf!

Dat het in bad doen drama is hebben wij hier wel ook meegemaakt. Onze zoon vindt in bad gaan echt al sinds het begin NIET leuk, krijsen, overstrekken, idd wat je zegt bijna stikken omdat hij zo overstuur raakte. Uiteindelijk dacht ik weetje, fuck it, hoe vies word je nou - ik ga eerst zorgen dat je wat relaxter bent en heb hem toen maar één keer per week in bad gedaan, samen met mijn vriend. En nu gaat het in bad doen beter en gebeurt het zo om de dag, of om de 2 dagen (hij heeft een heel droge huid dus willen het niet te vaak doen). 
Is er iets dat wel werkt bij je dochter? Waar wordt ze rustig van? Er is hier een periode geweest dat hij alleen rustig werd van op mij liggen. Ik heb 2/3 weken lang alleen maar met hem op de bank gelegen met netflix. Daarna merkte ik dat het ook steeds beter ging in de draagzak (als ik maar liep en er een speentje in bleef duwen, want die draagzak was ook even doorzetten en ook niet zoals je in de boekjes leest meteen een succes hier) en werd het dus makkelijker even weg te gaan. En idd wat ook al gezegd is, lopen lopen lopen.. Ik ben overal heen gelopen, en als ik even zat voor een koffietje zat ik heen en weer te wiebelen als een zevenjarige die moet plassen. Mijn vriend heeft een paar keer een dag doordeweeks vrijgenomen, ik ben naar de kapper gegaan, in mijn eentje naar de film, weer eens mijn wenkbrauwen laten doen.. En langzaam werd ik relaxter, en mijn zoontje (ik denk daardoor) ook.
Het is niet allemaal roze wolk, of geweldig gelukkig zijn. En dat accepteren en realiseren dat volgens mij zoooveeellll mensen dit voelen scheelt echt! Het is zoeken, en ook accepteren. Deze jongen hier slaapt bijna niet overdag - heb ik me ook heel druk over gemaakt - maar so be it. Wees niet te streng voor jezelf, hoe zweverig het ook klinkt. Pak zelf je rust, laat iemand een keer even oppassen en ga naar de film, naar de kapper - wherever jij relaxt van wordt! Baby's voelen heel goed aan hoe jij je voelt, en dat heeft helaas ook zijn weerslag op hoe zij zich dan gedragen. 
En wat betreft in bad gaan.. spreek met jezelf, als het zo'n drama is nu, een vaste dag af waarop je het doet, doe het samen met iemand. En een kleine baby wordt écht niet zo vies (en gewoon een nat doekje doet ook wonderen). In bad gaan is hier nog steeds niet mega populair, maar hij krijst nu niet meer. 
Succes!