-

Hai,
ik weet precies wat je voelt, toen ik rond de 30 weken zwanger was ben ik ook verlaten. Maar als ik je een tip mag geven focus je nu op jezelf en je zwangerschap, de rest komt later wel!! Je bent maar een keer zwanger van dit kindje, geniet nog even van je vrijheid ga leuke dingen doen met familie of vrienden. 
Die loser moet je nu even op de laatste plek zetten, echt waar als ik terug in de tijd kon had ik dat advies aangenomen.. het is makkelijker gezegd dan gedaan, maar zodra m’n kindje werd geboren voelde ik me weer zo vrolijk  en zo veel blijdschap. Nu is ie bijna 1 en geniet ik volop van hem, en heb ik ontzettend veel spijt dat ik me niet genoeg heb gefocust op m’n zwangerschap. Het komt goed echt waar. 
 
Je hormonen maken het zeker erger, maar dat neemt niet weg dat er iets is waar je je slecht om voelt. 

Wees lief voor jezelf, je zorgt nu al voor het kindje in je buik. Voel je niet verplicht om op de spreekwoordelijke roze wolk te stappen. Soms is die wolk gewoon even grijs.
Ik stel voor dat je maandag de verloskundige belt en eens even met haar gaat kletsen. Je bent het waard!?
 
Aangeven dat je hulp nodig hebt is geen zwakte, hè. Het is laten zien dat je (te) lang sterk bent geweest. 


we leven in een tijd waarin we altijd overal aan mee moeten doen, het altijd goed met ons moet gaan en we alles maar leuk moeten vinden. Maar soms is dat gewoon heel onrealistisch. 
in je lichaam gebeurt nu vanalles. En de hormonen maken je gedachten helemaal op hol. Ik herken het zo. 
Die gekke hormonen hebben me laten schreeuwen tegen vriendinnen en mijn vriend. Zo ben ik helemaal niet. Maar het moest eruit. Het krijgen van een kindje heeft voor mij ook vriendschappen beëindigd. Ze waren jaloers en begrepen mij niet meer, helaas.  


wat fijn om te horen dat je stappen zet voor hulp. Jou kindje kan nu al trots zijn op zijn mama. Want mama zorgt voor zichzelf en voor hem/haar. 
Je bent sterker dan je jezelf geeft op dit moment. Hou vol lieverd!?
 
Terug
Bovenaan