.

Toch wel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben. 
Het is gewoon even schrikken als zoiets gebeurt, je instinct handelt gelijk, daar ben ik wel achter
 
Schrikken is dat he?
Bij ons is hij niet van de commode gevallen, maar wel van andere dingen: het bed, de bank, stoel, kinderwagen(!) - en wel met enige regelmaat ook. Ik heb me ook wel eens enorm schuldig gevoeld. Alleen ons zoontje is zo enorm wild en druk, en weet overal uit/op te klimmen dat als je een keer een secone niet kijkt het al gebeurd kan zijn. Soms kun je het gewoonweg bijna niet voorkomen (zoals dat hij ineens uit de riempjes van de kinderwagen los kon krijgen - moet ook een keer gebeuren voor je dát weet en daar alert op bent!).
Inmiddels is hij net 1 jaar en wordt het al "beter". Hij valt gewoon wel eens, maar lijkt er altijd weinig last van te hebben. Ook wordt hij steeds handiger - ik denk ook juist misschien door het soms vallen. Ergens vanaf gaan bijvoorbeeld doet hij nu met zijn voetjes eerst.
 
Dat is flink schrikken! Maar t gebeurd iedereen wel eens...
Hier ook van de bank en van ons bed.
Zelfs al een grote jaap in zn gezicht moeten laten plakken door een val! (1 jaar oud ?) Lelijk litteken, maarja wat doe je er aan? Ik voelde me ook reuze schuldig maar kindjes vallen af en toe...
 
Ja hier ook met 10 maanden plat op z'n rug. Voelde me zo'n slechte moeder. Meteen spoedarts gebeld en naar de huisarts. Maar na even flink huilen geen last van gehad. Kinderen kunnen gelukkig heel wat hebben. Die twee waaghalzen van ons klimmen binnen een oogwenk ergens op en vallen zodoende ook wel eens ergens vanaf. Voel je niet schuldig, dit overkomt vele moeders. 
 
Wij kregen overigens van de huisarts met slaapjes wel een wekadvies. Om de 2 uur wakker maken om te kijken of hij alert reageerde omdat hij toch op z'n hoofd was gevallen. 
 
Toen ik voor controle naar de verloskundige moest, was ik zo enorm gehaast en gestresst. Zij was toen pas 6 weekjes. Toen ik haar uit de auto haalde stoote ze haar hoofd tegen de deurpost van de auto. Ik voelde mij zoooo schuldig.. maar na even flink huilen was het gelukkig zo weer voorbij.
 
Terug
Bovenaan