.

[quote quote=10348119]
Als je man geen derde had willen hebben, dan had hij maatregelen moeten nemen. Jullie hebben samen onveilige seks gehad, dus dan weet je wat de gevolgen zijn. Een kind verliezen heeft ook voor de rest van je leven gevolgen. Ik zou het wel weten…
[/quote]
Precies dit. 
Een man die het écht niet wil, die laat er een knoop in leggen. Simpel als wat. Of hij gebruikt heeeeel consequent maatregelen zoals condooms in combinatie met een spiraal/de pil bij jou. Zoiets. 
Jij hebt hem nota bene de kans gegeven om van jou te vragen een morning-afterpil te nemen. Als hij het écht niet had gewild, dan had hij dat op dat punt moeten vragen van je, just to be sure. 
Zo kijk ik er naar. Nu is het simpel maar hard gezegd jouw beslissing en de jouwe alleen. Je hoeft dus niet bang te zijn dat je zijn beslissing moet volgen want dat moet je simpelweg niet. Hij heeft zijn kansen gehad om een zwangerschap te voorkomen maar die kans heeft hij niet genomen. 
Als ik dit zo lees krijg jij vreselijk spijt van een abortus, dat ga je hem kwalijk nemen. 
Wel valt mij op dat het klinkt alsof je heel graag een meisje wil, wel goed om je af te vragen of dit kindje voor jou nog steeds zo gewenst is als het een jongetje is? 
 
Oké, ik ga eerlijk zijn want daar heb je het meeste aan. 
Maar ik vraag me af of jullie relatie wel zo onscahadelijk is (in je verhaal lijk je daar nogal van overtuigd). Wat de keuze ook gaat worden, het klinkt als een bommetje onder jullie relatie. En dat jullie het alsnog zo gezellig hebben terwijl dit speelt, vind ik eigenlijk helemaal niet zo positief! Ik zou als dr wiedeweer gaan investeren in elkaar, en eens een paar heeeele goede gesprekken hebben. En dan niet over de praktische zaken, maar waar het echt om gaat. Hopelijk komen jullie er dan samen uit! 
 
Wat heftig lijkt me dat! Ik leef met je mee maar vind wel dat je je een beetje onderdanig opstelt en niet opkomt voor jezelf en dit kind, want die is er nu al. 
Ik vind onbeschermde seks als je geen kids wilt echt OERdom. Dus dan moet je man maar op de blaren zitten. Hij had er toch een hoesje omheen kunnen doen, serieus, hoe klein is die moeite? En een kind laten weghalen met straks 12-13 wkn is dat niet! Je moet de emotionele gevolgen voor jezelf echt niet onderschatten als je dat doet, en als hij dat niet begrijpt, vraag ik me idd af hoe goed jullie relatie is... Sta op voor jezelf en je spruit en vertel 'm dat ie dit toch echt aan zichzelf te danken heeft. Eigen schuld dikke bult, hij is geen 16 meer!
Sterkte woensdag.. 
 
Ik ben het eens met de eerdere reacties, is jullie relatie wel zo rooskleurig als je in je verhaal beschrijft? En dit kindje moet dus later horen dat papa hem of haar eigenlijk niet wilde? 


feiten zijn: jullie hadden onbeschermde seks, jij hebt geen morning-afterpil geslikt, jullie krijgen een derde kindje. 
 
Dank jullie wel voor alle reacties! Aan wiens kant je ook staat, is voor mij absoluut niet van toepassing.. Eigenlijk wil ik ook alleen maar gehoord en gesteund worden. In welke opzicht ook.. Mijn man is altijd een directe persoon geweest die snel kil en gevoelloos overkomt. Al weet ik dat hij het niet zo bedoeld, ben ik nu wel een emotioneel bommetje thuis.. Ik vind het fijn om er zo over te kunnen hebben en dat doet mij goed!
 
Ik denk niet dat er een kant bestaat om te moeten kiezen.. Er is nog geen definitieve beslissing gemaakt, maar ik heb wel sterk het gevoel dit kindje niet weg te kunnen halen en als mijn man dit toch perse wilt.. ben ik bang hem nooit te kunnen vergeven. Inderdaad deze zwangerschap heeft nu heel veel invloed op onze relatie! We staan niet achter elkaars keuzes.. Mijn man is arts en kijkt vooral medisch naar het weghalen van een kindje. Hij vind het nog niet eens een kindje, het is namelijk nog niet levensvatbaar. Mijn gevoel staat daar dwars tegenover.. ik ben al weken misselijk, mijn lichaam veranderd en heb last van alle gevoelens die door mijn heen gaan.
 
En over het moment zelf: Het is zo dat mijn man altijd voor het moment suprème een hoesje aandoet, maar het was al te laat. Voorheen ging dit altijd goed, maar dus 1x niet.. Daarnaast hebben wij nooit ovulatie testen gedaan! Immers zou ik eind van die week ongesteld moeten worden, dus was ik al over mijn vruchtbare periode heen. Maar officieel weet ik dat dus blijkbaar helemaal niet zeker, kan het zomaar zijn dat mijn eierstokken anders werken.. i dont know! Het is allemaal ook al gebeurd.
 
Ik wil mijzelf hierover ook niet verantwoorden over hoe dit nou had kunnen gebeuren of waarom ik die pil zelf niet heb gehaald. Ik respecteer mijn man zeer zeker en had zelf ook niet de verwachting zwanger te zullen worden..
 
Maar nu is het wel is gebeurd gaan er allemaal gevoelens en emoties door mij heen! Ik wil mijn man niet kwijt, ik wil wèl graag zijn steun die ik nu niet krijg. Wij hebben al een kindje verloren met 15 weken en dit hebben wij destijds ook verschillend ervaren. Het idee dat ik nu zèlf de keus zou maken het weg te halen, kan ik mij gewoon niet naartoe zetten. Ondanks dat ik weet dat mijn man dit absoluut niet wilt. Ik kan er gewoon niet mee omgaan. Ik wil er zijn voor mijn man, maar dat lukt niet.. Hoe kan ik er nu wel gelukkig mee zijn als hij dit niet is?
 
Praten doet hij niet, laat staan met familie of vrienden en al helemaal niet met een therapeut oid. Ik praat wel geregeld met een therapeut die ik van mijn huisarts gekregen heb. Ook zij vind dat mijn man moet meekomen, maar hij weigert en wilt gewoon dat wij het weghalen en er niet over praten. Het lijkt alsof hij het wegkropt en het moeilijk vind, maar nee hoor! Het is een typische droge kille arts die simpelweg alles snel relativeert. 
Klinkt heftig, maar juist omdat ik zo’n gevoelige emotioneel persoon ben.. past het toch samen ;) 
 
Maargoed, ik dwaal af! Er is dus geen kant te kiezen en wil mijn man absoluut niet in slecht daglicht zetten.. ik wil ervaringen horen en voor mijzelf steun krijgen om te weten wat ik nu zelf het beste kan doen..........
 
Ik denk dat het meeste is gezegd
Vind dat jullie allebei een verantwoordelijkheid dragen mbt het niet zwanger worden van een kind.. 
Beetje naïef vooral als je man arts is om te denken dat een condoom erom heen voordat de ontlading komt altijd goed gaat.. ten tweede had jij als vrouw ook voorbehoedsmiddelen kunnen gebruiken zoals de pil of spiraal.. vraag me af waarom dit niet gebeurd is
 
Nu is het helaas te laat.. het enigste advies is om goed na te denken wat je wil.. jij wil het kindje houden anders neem je het hem kwalijk.. hij wil het niet.. gaat hij jou het ook kwalijk nemen als je het wel houdt? 
Maar wat gebeurt er met je relatie als je het houdt.. mss dit bespreken met je partner? Blijven jullie samen of niet? Lijken mij belangrijke dingen om te weten voordat je beslissingen maakt
 
Terug
Bovenaan