Wat spannend dat je nu alleen staat in je avontuur. Daar voel je je vast niet elke dag even prettig bij. En toch moet het allemaal. Knuffel voor jou!
ik moet eerlijk zeggen dat ik de bevalling vooraf niet zo eng vond, maar tijdens wel in paniek geraakt ben. Ik kreeg op het laatste moment een medische indicatie, zwangerschapsvergiftiging en vroeggeboorte. Ik had wel voortdurend een verloskundige of arts assistent in de buurt, maar die waren er enkel om mijn infusen en apparaatjes in de gaten te houden (terecht hoor), en ik had voor mijn gevoel zeer weinig emotionele steun bij alles dat er gebeurde. Mijn gouden uur bestond uit dat mijn man de baby op zijn huid hield en dat ik op de verloskamer gehecht werd voor een totaalruptuur. Ik was ook best wel out of it vanwege de remifentanyl.
ik denk niet dat ik dit helemaal alleen had kunnen doen. Maargoed, het ligt aan zoveel dingen. Hoe je persoonlijkheid is, hoe je bevalling loopt, hoe druk het in het ziekenhuis is, welke medische indicatie je hebt en of je dus echt alleen bent.
Toch kun je veel ook niet van tevoren voorspellen. Je kunt een heel goede bevalling hebben, of er kunnen toch wat dingen anders lopen.
Ik zou je wel aanraden om iemand te zoeken die er voor je wil zijn. Iemand die met een helder hoofd jouw emotionele wensen waarborgt.
bij mij mocht verzekeringstechnisch de kraamhulp pas komen na de ziekenhuisperiode. Ik ken je budget niet, maar misschien kun je bijbetalen en vragen of je toch al eerder mag bellen? Misschien valt er wat te regelen bij je verloskundige? Ik kan me niet voorstellen dat je de enige in deze situatie bent. Wie weet hebben zij nog tips.