Hi,
Mijn eerste zwangerschap is ook met een miskraam beëindigd, wel erg vroege, en bij de tweede was ik bang. Ik ging veel testen doen, probeerde dynamiek te zien enzo en maakte mezelf daarmee helemaal gek. Ik heb besloten om het niet meer te doen, geen tests, geen temperatuurmetingen en dat gaf me gelijk veel meer rust. Soms geeft wat extra informatie rust, maar in ons geval niet, tenminste niet dat soort informatie. Ontwikkelinginformatie over de baby kan wel weer wat meer rust geven.
Een kans op miskraam, wat zegt het eigenlijk? Helemaal niets. We weten ook niet of het kind gezond zal zijn of alles goed zal komen na de geboorte en zo voorts. Onwetendheid maakt het moeilijk. Heb veel daarover nagedacht en tot het punt gekomen dat mijn angsten op waren, omdat ze geen basis hadden. Een beetje stress is niet erg, maar als dat je de hele dag bezig houd, kan het erg vermoeiend zijn, zowel voor jou als voor het kindje. Je maakt dan te veel stresshormoon die erg erg lang in je lichaam kan blijven. Er is een leuk boekje daarover ‘Why zebra’s don’t get ulcers’.
Probeer jezelf te omringen door positieve dingen/verhalen/bezigheden. Misschien kan yoga jou helpen of muziek of vrienden. Bespreek je angsten zo vaak mogelijk dat kan ook helpen.
Als laatste zou je ook een doppler kunnen kopen om naar het hartje te luisteren, maar ik denk dat je elke dag alsnog een beetje angstig naar het hartje gaat zoeken en geen rust krijgt.
Heb vandaag toevallig een gesprek met mijn verkoskunduge gehad over angsten. In 2011 had ik paniekaanvallen door wat angsten en ze gaf aan dan als ik angstig word, ik met haar contact moet opnemen zodat ze mij kunnen helpen. Heb jij het met je verloskundige besproken? Misschien kan je ook deel nemen aan centering pregnancy?
Groetjes, Julia