15 maanden driftbuien

Onze dochter is 15 maanden oud en is altijd al een pittige tante geweest. Sinds een maand heeft ze voor het eerst een week doorgeslapen, en net toen we dat bijna aan het vieren waren, is het weer voorbij.

Op het moment is ze heel driftig en boos als ze iets niet krijgt (telefoon, afstandsbediening etc.), ze kan ontzettend hard gillen en heel hard huilen. Als ze alleen met haar vader is, dan speelt ze lief in de woonkamer en is de rust zelfe. Als ze mij ziet dan is het direct heeeeel hard gillen en wil ze op de arm.. ze kruipt achter me aan en is niet anders te kalmeren als bij mij op de arm te nemen. Als we aan het koffie drinken zijn dan staat ze aan m’n stoel te huilen.

Snachts wordt ze wakker en staat ze in haar bed, ook natuurlijk niet zacht huilen maar gillen en schreeuwen. Als mijn man bij haar komt dan duurt het maximaal 10 minuten voordat ze weer slaapt, bij mij is ze eerst heel boos en de laatste nachten ben ik drie uur lang achter elkaar bezig geweest om haar weer in slaap te krijgen..

Ze is nooit een goede eter geweest maar deze dagen wil ze bijna niks meer hebben..
alles is nee.. (ik kook elke dag vers voor haar) ik word er inmiddels heel erg moedeloos en verdrietig van..

Haar kiezen komen door, maar ik denk niet dat het daaraan ligt. Zelf heb ik het gevoel dat ze heel erg probeert om bij mij grenzen op te zoeken, en geen idee waarom ze bij mijn man zo rustig is..
 
Oh mijn zoontje heeft wel altijd bij mij gehad dat als er iets is, het mijn probleem is haha papa is voor andere dingen. Het was dan allemaal te doen, tot hij mij zag, alsof hij er dan pas aan toe kon geven. Heel herkenbaar, het niet normaal je voort kunnen bewegen in je eigen huis zonder iemand huilend en gillend aan je te hebben hangen. Dit ging dan ook vaak samen met niet lekker zijn. Een zetpil erin maakte het vaak weer wat beter voor hem, aan zijn buien naar mij toe kon ik dan letterlijk aflezen wanneer het weer was uitgewerkt.
Dit is niet het antwoord dat je wil lezen ben ik bang, ik heb er ook best wel van gebaald en uiteindelijk dit lot maar aanvaardt haha
Het kan prima zijn dat ze door de doorkomende kiezen ook nog extra last heeft van haar holtes en wat ik zie bij mijn zoontje is dat er ook echt pijn kan zijn zonder koorts.
Ik zie het dus meer als indicatie hoe hij in zijn vel zit en of hij ergens last van heeft, maar die dagen kunnen best aardig pittig zijn! Vooral als je merkt dat papa wel gewoon kan weglopen bij hem of hem zonder te veel drama op bed kan leggen, maar de wereld vergaat als jij dreigt weg te gaan.
Het is dat ze zo leuk zijn, want anders zou je er haast wanhopig van worden haha
Ik hoop dat de herkenning je iets van geruststelt ook al wordt het er dus helaas niet beter door.
Het blijft doorbikkelen, gelukkig zitten ze al bijna in de puberteit zodra ze over al die andere ongemakken heen zijn he!
Gewoon blijven lachen...
Je kind vindt je gewoon echt heel belangrijk moet je maar denken
 
Oh pfff herkenbaar. Hier heeft mijn man een tijdje iedere nacht opgestaan wanneer ze wakker werd rond die leeftijd omdat ze telkens opgepakt wilde worden wanneer ik een kijkje ging nemen. Bij mijn man ging ze gewoon weer liggen en slapen. Wanneer ik niet in zicht was, kon ze zich rustig bezig houden en van zodra ze mij zag wilde ze niet anders dan gepakt worden en op schoot zitten. Uiteindelijk is dit wel vanzelf geminderd hier en bleek het ergste een fase te zijn maar nu is ze 21 maanden en nog steeds wil ze het vaakst door mama gepakt worden of net wanneer ik rustig zit te ontbijten een boekje op schoot lezen. Met gehuil en gebrul naast mijn stoel als gevolg omdat ik dit zoveel mogelijk probeert af te houden wanneer ik aan het eten ben. Bij thuiskomst van de opvang start het ontladen van een drukke dag met veel prikkels ook steevast wanneer ik ook thuis ben van werk, zelfs al is ze dan zelf al een tijdje thuis samen met papa. Eenvoudig is het in ieder geval niet en het vraagt veel van je geduld inderdaad. Ik herhaal dan maar vaak in mijn hoofd dat ze zo doet omdat ze mij als haar meest veilige plek ziet om al haar gevoelens te uiten. Of dat hopen we dan maar haha.
 
Terug
Bovenaan