15e week en bloeding wie heeft ervaring

[ANONYMOUS_USERNAME]

Sinds 36 uur bloedverlies, niet heel veel maar ook niet maar een paar drupjes. Na de tweede huisarts bezoek echo in het ziekenhuis gehad. Het kindje zag er gelukkig goed uit maar de oorzaak van het bloeden konden ze niet vinden.

Wel lag de placenta nog wat laag en als het kindje groter wordt dan moet deze wel naar boven gaan, gaat deze naar beneden en b.v voor de uitgang liggen dan kan het een keizersnede worden
Ook heb ik wat kramp/pijn in mijn onderbuik en volgens de gyn. een gevolg van het bloeden en dat de baarmoeder aan het samenkrijpen is om het bloed eruit te doen persen. Hopenlijk perst het verder niks naar buiten.

Ze vertelde wel dat als dit gebeurt boven de 25 weken je in het ziekenhuis komt omdat het kindje dan levensvatbaar is, als het er nu uit komt kunnen ze immers toch niks voor het kindje doen, echt gerustgesteld ben ik dus ook niet en met 6 maanden gaan ze de stand van de placenta weer bekijken

WIE HEEFT ERVARING EN WAT GEBEURDE ER BIJ JOU????????????????????

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Dat is wel even schrikken, he? Ik heb 4 weken geleden ook zoiets gehad. Ik begon ook ineens te bloeden, best heftig. Dit duurde gelukkig ongeveer een kwartier. Ik moest direct naar het ziekenhuis voor een inwendige echo. Bij mij konden ze gelukkig wel zien wat het was: mijn placenta. Ook bij mij  lag die een beetje laag. Ze verwachten tot deze nog naar boven gaat.

Ik hoefde niet in het ziekenhuis te blijven omdat het bloeden al was gestopt. Wel moet ik sindsdien heel rustig aan doen. Omdat ze niet precies weten waardoor de bloeding ontstaan is en we het risico van een vroeggeboorte willen vermijden. Ik heb tot deze week mijn tijd om de bank doorgebracht en nu ga ik heel langzaam aan weer wat lopen. Niet bukken en tillen, niet ver lopen, niet vrijen (en niet klaarkomen) en ga zo maar door. Ik heb dit advies gekregen tot aan de bevalling.

Groetjes, Marisa

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Bedankt voor je reactie, dit is echter mijn derde  kindje en heel rustig
aandoen vind ik dan wel heel moeilijk.
Ook wil ik maandag weer aan het werk, wel heb ik lichamelijk zwaar werk, ik werk namelijk in de kinderopvang en dan is het de hele dag lopen, bukken en tillen.
Maar ja ik ben dan ook nog maar 15 weken en kan ook moeilijk nu al in de ziektewet gaan, zie jij bent ook echt al wel wat verder, mijn twee kinderen zijn trouwens ook allebei 4 weken te vroeg geboren dus als ik dit weer beleef boven de 25 weken dan zal ik me toch rustiger moeten houden

Jij ook succes verder

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi hoi,

Ik heb in het begin van mijn zwangerschap heel veel heftige bloedingen gehad. In eerste instantie konden ze bij mij ook niet vinden wat de oorzaak was.
Bij bloeding nummer 3 of 4 zei een gynaecoloog tegen mij dat het waarschijnlijk kwam door het oprekken van mijn baarmoeder. Dat kan soms in 1 keer heel snel gaan waardoor er bloedvaten kunnen knappen. Dat bloed komt dan in je baarmoeder waar het kan stollen en er dan ineens uit kan komen. Misschien is het bij jou er meteen uitgekomen. En aangezien je baarmoeder nu heel erg doorbloed is, kan dat best heftig zijn. Ik had na die bloedingen vaak ook buikpijn. Dat trok dan vanzelf weer weg.
Die gynaecoloog zei ook dat dat zelfs nog bij vrouwen voorkomt die al in week 30 zitten of zo.
Gelukkig is het bij mij nu rustig. Vanaf week 11 ben ik 'bloedingsvrij' maar ik blijf op mijn hoede!

Groetjes,
Maike

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hallo!

Een dag na mijn eerste cho, waarbij alles goed was, kreeg ik ook bloedverlies. Dat was schrikken, zeg! Eerst opgelucht na de echo, krijg ik bloedverlies... Gelukkig was het oud bloed, bruinig en niet helderrood. Uiteindelijk heeft het best een tijd geduurd, ik geloof wel 1,5-2 weken steeds een beetje. Ik kan uit jouw verhaal niet duidelijk krijgen of het oud of helder bloed is. Volgens mijn VK is het niet zo verontrustend als het bruin bloedverlies is, want dan is het oud bloed. Misschien van een bloedinkje waar steeds een beetje van los komt.
Hoe dan ook... Spannend is het wel. Ik was pas gerust toen het helemaal over was.

Succes!
Rosanne, 40+3, dus afwachtende...!

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Woedel,

Ik denk dat wij het wel echt hebben over helderrood bloedverlies. Echt een inwendige bloeding. Ik heb t/m de 13e week ook van alles en nog wat aan gekleurde afscheiding gehad en ook al eerder een 'echte' bloeding.

De vk zei tegen mij dat het wel eens voorkomt dat sommige vrouwen meer bloeden. Dat dat bijvoorbeeld typisch bij mij zou kunnen horen dat ik snel bloed. Niet dat je daar geruster van wordt, want bloeden hoort nog steeds niet, maar het viel haar op dat het bij sommige vrouwen regelmatig gebeurd en ook bij volgende zwangerschappen. Vandaag heb ik week 27 gehaald en ik ben blij dat we weer een weekje verder zijn.

Groetjes, Marisa

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Wat fijn dat je al 27 weken bent, je wordt er zeker nu al wat rustiger van of niet
Ik had het inderdaad over een echte bloeding met veel en echt vers rood bloed.
Het is inmiddels gestopt al zeurt mijn buik nog wel. De arts zij ook tegen mij dat ze me in een verder stadium wel had opgenomen, maar als de baby er nu uit komt heeft het toch geen overlevingskansen. Ik hoop dat deze bloeding eenmalig was en dat ik nog
wat zorgenloos van deze zwangerschap kan genieten.
Succes Marisa en laat nog eens wat van je horen.
Gr Sylvia

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

hoi

Mijn advies aan jou is.....rustig aan. Ik snap dat dit moelijk is maar het belangrijkste is toch dat het goed gaat met je kleintje in je buik.
En hoezo kan je niet in de ziektewet? Ik ben zelf zwanger geweest van een tweeling en ben met 14 weken ook in de ziektewet gegaan..het werk was gewoon te inspannend ( werkte als groepsleidster in de jeugdzorg). Ik zou echt niet meer zoveel gaan bukken, tillen en sjorren aan die kinderen...bloedverlies in een zwangerschap moet gewoon in de gaten gehouden worden.
Ik vind overigens de opmerking van de verloskundige echt nergens op slaan. Ik zelf ben met 20 weken opgenomen in het ziekenhuis nadat ik bloedverlies had. Bij mij deden de kinderen het ook goed en konden ze in eertse instantie niets vinden. Uiteindelijk bleek bij een inwendige echo bij de gyna dat ik ontsluiting had. Ik ben direct opgenomen in het ziekenhuis en moest compleet rust houden. Ook werd mij verteld dat ze niets voor me konden doen. En dat is ook zo maar dat wil niet zeggen dat je niet de dingen die je wel kan doen ( zoals rust nemen) dan ook maar moet laten.! Er is gewoon ook nog hoop dat door rust het bloeden stopt en je buik weer rustig wordt.
Als je je echt onzeker voelt sta er gewoon op dat er anders een inwendige echo wordt gemaakt, mischien heb je een beginnende ontsluiting en kunnen ze met een cerclage ( bandje) de boel dicht maken. Ik zou zeker niet gewoon maar afwachten.
Het is jouw lijf en jouw lichaam. En als het dan goed gaat of niet je hebt in ieder geval alles eraan gedaan om je kindje bij je te kunnen houden. Sterkte!!!

Groetjes Jbaars