18 jaar en grote kinderwens

Ik wilde oook vroeg een kindje ben blij dat dat niet gebeurt is ook ik had veel problemen en dacht als ik baby heb gaat over gelukkig niet diekeuze gemaakt ik woonde ook nog thuis .  Ga eerst een basis leggen eigen huis samen wonen en vastigheid.  Ik ben nu 24 en ben nu 20 weken zwanger en ik ben blij dat nu is dan eerder want zwangerschap is heel mooi maar ook emotioneel . Dat je niet weet wat er is en allemaal emoties en gevoelens. 
Ik zal echt nog wachten uit eigen ervaring ik ben nu samenwonend getrouwd vaste baan ik een curses en werk . En ben nu veel prettiger in me vel iedereen staat er achter als ik eerder zwanger werd hielp me familie wel maar stonden ze niet achter.  Je kan baby uitzet zo duur maken en goedkoop maar alsnog baby's zijn niet goedkoop en wij hebben nu de ruimte en geld er voor met goed sparen en vastigheid 
 
Ik snap je ergens wel... 
En wil niet rot over komen maar 18 is ook erg jong. Zelf was ik 23 bewust toen ik moeder werd ook jong maar wel een fijne partner al 6 jaar een huisje samen en beide een leuke baan. Ik zou hierop wachten dat jullie samen de basis in orde hebben. Is voor jullie belangrijk maar ook zo belangrijk voor het kleintje. 
 
Liefs
 
Hoi Elise, 
Ja ik snap ook goed wat je bedoelt. Ik denk dat je zelf ook wel weet dat een stabiele basis beter zou zijn voor een baby, waarschijnlijk zou je daarvan zelf ook meer genieten. 
Maaaar, je hebt deze wens al een tijd, ik zou een lijstje maken met dingen die jij graag voor elkaar zou hebben voor er een baby komt. Heb je al in je hoofd waar je straks zou willen wonen met je vriend, en hoe dat zit qua eventuele wachtlijst? Schrijf je vast in bij huur instanties bijvoorbeeld. Maak een overzicht met de vaste lasten die je straks hebt. Bedenk alvast de volgende dingen; heb je recht op bepaalde subsidies? Waar zou je graag willen werken en waar wil je vriend graag werken?  Hoeveel draagt kinderbijslag bij? En zou je met die inkomsten uitkomen? Wat zijn de kosten eigenlijk van de baby zelf? 
Niks is uiteindelijk fijner dan goed voorbereid beginnen aan een nieuwe levensfase, zodat je daar geen nieuwe problemen van krijgt. Probeer het te zien als een stukje 'voorpret' en de weg naar zelfstandigheid, volwassenheid en een gezin. Mijn ervaring is dat opschrijven helpt. 
Succes met je beslissing en vraag gerust om advies! 
 
Aan iedereen bedankt om me te steunen. Mijn vriend is 22 en werkt en woont op zichzelf in het principe kan ik bij hem intrekken alleen dat mag van mama nog niet wegens school ik ga ook inmiddels terug naar de psycholoog. Heb het er alleen heel moeilijk mee en snap dat dat allemaal nodig is een goede basis en al. En dat er nog genoeg tijd is enzo maar al mij vrienden zijn ouder dan ik. Eentje is zwanger en de ander heeft al een kindje. En andere vrienden van mij zijn aan het kijken om terug samen te wonen mijn vriend en in zijn bijna 2 jaar samen. 
 
Gr Elise 
 
Goed dat je aan jezelf werkt! Maar ja je zegt het zelf eigenlijk al dat het niet mag met school dus lijkt me dat je nog even moet wachten en ja ook zeg je dat je vrienden kindjes hebben enzo maar ja die zijn ook ouder zoals je zegt. Ik zal zelf nog even wachten dus in jou plaats tot je na je school ook kan bieden wat je vrienden kunnen bieden. 
 
Hey!
Wauw, het lijkt net alsof ik ditzelfde had kunnen schrijven...
Ik begrijp je heel goed, ik heb ook redelijk wat voor mijn kiezen gehad en mede daardoor wil ik ontzettend graag een kindje. Mijn vriend en ik zijn allebei ook nog erg jong. Wat mij altijd geleerd is, is dat als je ergens voor wilt gaan je dat ook moet doen. Als jullie hier zeker van zijn? Go for it :) 
 
[quote quote=10249220]Hey! Wauw, het lijkt net alsof ik ditzelfde had kunnen schrijven… Ik begrijp je heel goed, ik heb ook redelijk wat voor mijn kiezen gehad en mede daardoor wil ik ontzettend graag een kindje. Mijn vriend en ik zijn allebei ook nog erg jong. Wat mij altijd geleerd is, is dat als je ergens voor wilt gaan je dat ook moet doen. Als jullie hier zeker van zijn? Go for it [/quote]
Wat geleerd is kan gelukkig ook weer afgeleerd worden. 'Als je iets wil moet je ervoor gaan' zou ik iemand die een nieuwe baan zoekt aanraden, maar niet iemand die zelf nog kind is en een kind wil. 
Veel voor je kiezen gehad hebben is nooit een goede reden om een kind te willen. Het klinkt alsof je denkt dat een kind al je problemen oplost. Dat een kind je een heel nieuw leven brengt, een soort nieuw begin ofzo. Of wellicht een troost voor al dat je is overkomen. En dat is een hele rare, bewuste dan wel onbewuste, gedachtenkronkel. Een kind is ontzettend zwaar en zet enorm veel druk op je relatie. Dat mag nooit een soort surrogaat zijn voor jouw trauma's. Een kind neem je als je mentaal stabiel bent, je leven langere tijs in balans is en je het gevoel hebt dat je het kind -mentaal en fysiek- alles kan geven wat het nodig heeft.
Dus nee, zeker niet altijd zomaar maar doen wat je wilt. Vaak is tot 10 tellen en goed nadenken voordat je handelt de betere keuze. Zeker als er zulke grote belangen mee zijn gemoeid.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan