1e menstruatie na curretage

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo lieve meiden,

Sinds vanochtend is mijn 1e menstruatie na de curretage een feit. Ik had verwacht dat ik enorm verdrietig zou zijn, maar ik ben eigenlijk overwegend blij! Mijn lichaam functioneert weer goed!  Mijn lichaam functioneert al na 26 dagen na de curretage (mijn cyclus duurde voor mijn zwangerschap/miskraam 25-26 dagen).

Op 2 oktober mag ik mij weer bij de gynaecoloog melden voor de nacontrole. Ik ben trots op mijn lichaam! En dat wilde ik toch even delen met jullie.

Ik  wens jullie allemaal succes, liefde en zwangerschap! Ik ben zo blij met dit forum!

Liefs,
Roebie
 
lieve roebie

ik weet precies hoe je je voelt.. dat had ik ook... je bent dan blij dat je licham nog doet.. en nog werkt...

ik merkte wel dat ik wel emotioneler was tijdens mijn ongi en daarna ook nog... ik weet niet waarom, maar het is wel lastig... hormomen????????

hoe is het nu voor de rest met je ...

ik kijk nu wat meer op het zwanger worden forum en heb las het goed is 23 september mijn nod ... ga ervan uit dat het later wordt.. weet niet hoe mijn cyclus is... maar ja we zien wel...

ik hoop nog wel af en toe met je te kletsen

enne inderdaad erg fijn dat er zo'n forum is

liefs tobi
 
Hoi Roebie,

Hartstikke goed joh! Ik was toen ook blij en opgelucht dat mijn menstruatie kwam. Eindelijk ook weer eens het gevoel dat je lichaam je niet in de steek laat en het gewoon nog allemaal goed doet en goed hersteld is,

Succes verder!

Groetjes Landi
 
Hee tobi!

Bedankt voor je lieve reactie (en jij ook Landi). Verder gaat alles wel goed eigenlijk. Morgen weer voor het eerst in twee weken naar m'n werk na mijn heerlijke vakantie. Aan de ene kant verheug ik me erop, maar aan de andere kant blijf ik natuurlijk liever lekker in mijn bedje liggen morgen vroeg. Werk is wel een heerlijk afleiding.

Ik heb ook wel last van mijn hormonen hoor. Eergisteren mijn ogen uitgehuild omdat ik mezelf dik en lelijk vond en bij ieder lichtelijk emotioneel iets op tv. Dat gaat nu alweer een stuk beter, maar ik ben vandaag wel weer voor het eerst sinds een jaar bij de Weight Watchers geweest. Toen ik er achter kwam dat ik zwanger was, ben ik gestopt met roken (na 14 jaar een pakje per dag). Ondanks de miskraam rook ik nog steeds niet, maar ik ben wel een beetje aangekomen. Ik was daarvoor ook al een beetje aangekomen en nu zit ik weer over mijn persoonlijke grens (weeg nu 85 kilo en mijn grens is 80 kilo, dan heb ik een kleine maat 42 en dat staat me goed!). Niemand ziet aan me dat ik ben aangekomen, want ik heb een heel smal gezicht en mijn lichaam heeft gelukkig heel goede verhoudingen, maar ik voel het aan mijn broeken. Aangezien ik nu weer mag lijnen, doe ik het ook maar gelijk, als ik weer zwanger raak zien we dan wel weer.

Ik heb ook een tijdje gelezen op het zwanger worden forum, maar ik vind de lijst met nod's en rondenummers te deprimerend. Als ik iemand zie in ronde 15 of 21, word ik lichtelijk wanhopig. Ik heb daarom besloten weg te blijven van dat forum. Een miskraam forum is natuurlijk ook niet altijd vrolijk, maar voor mijn gevoel is hier meer hoop. Ik kan het niet zo goed omschrijven...

Hoe is het verder met jou? Heb jij mensen in je omgeving waar je er goed mee over kan praten als je een dip hebt? Ik merk dat ik dat heel belangrijk vind en er ook veel aan heb.
Ik hoop heel erg voor je dat je een regelmatige cyclus hebt/krijgt. We spreken (schrijven) vast nog wel vaker met elkaar. We houden elkaar op de hoogte en succes met alles!

Liefs, Roebie
 
hoi roebie

zoals jij het schrijft zo voelde/ voel ik me ook... ben soms erg emotioneel. mn op mijn werk...... als ik commentaar of kritiek krijg kan ik daar op dit momnet weer erg slecht tegen........ volgens collega zijn dit de hormomen?!?!?!

nou ik vind het erg lastig....

ik heb een buurvrouwtje die drie miskramen heeft gehad en die weet dus hoe het voelt en hoe het is om dit mee te maken... ik vind het erg fijn dat ik dan op iemand kan terugvallen... ze begrijpt me en dan heb ik het idee dat ik me niet aanstel.......
want zo voelt het af en toe.... dan heb ik het idee dat mensen denken... kom op .. ga gewoon verder.......


voor de rest voel ik me op het zwanger worden forum wel redelijk thuis....... heb wel het idee dat ik anders ben.........dat ik wat met me meedraag.....

maar ik blijf positief.. ik kan zwanger raken en alles zag er goed uit bij mij ( baarmoeder eierstokken).......

uit jouw berichtje maak ik op dat jij bang bant dat het voor jou ook lang gaat duren.....is dar een erden voor dan.. sorry maar dat weet ik niet meer.....

ik vind het leuk om zo af en toe met je kletsen

liefs tobi
 
Hoi Tobi,

Ik krijg soms ook het idee dat mensen zoiets hebben van: get over it! Ik probeer me dan maar te bedenken dat ze echt niet weten waar ze het over hebben en probeer het te negeren. Ik ben er tegen iedereen ook heel open over. Als ik me er kut over voel en iemand vraagt ernaar, zeg ik gewoon dat ik verdrietig ben vanwege de miskraam. Wat zij er verder mee doen of als ze mee een zeur vinden, moeten ze zelf weten. Ik ben het in ieder geval dan weer even kwijt. Fijn dat jij met je buurvrouw kan praten. Ik heb geen enkele vriendin die een miskraam heeft gehad, wel heeft mijn beste vriendin in haar pubertijd een abortus gehad, maar dat is toch anders. Zegt ze zelf ook, omdat  abortus een keuze is en een miskraam natuurlijk niet.

Fijn dat je je op het andere forum ook thuis voelt. Ik lees daar ook wel verhalen en had ook altijd wel het idee dat ik anders ben, maar toch blijf ik die lijst deprimerend vinden.

Om je vraag te beantwoorden: ik heb absoluut geen reden te denken dat het bij mij lang moet gaan duren, want ik was ook heel snel zwanger en de gynaecoloog heeft me voor mijn zwangerschap onderzocht (wegens bloedingen na het vrijen).
Hij heeft gelijk de rest ook bekeken en kon niets afwijkends vinden aan mijn eierstokken en baarmoeder. De bloedingen bleken achteraf te komen doordat ik zwanger was en daardoor bloedde mijn baarmoedermond makkelijk.
Ook heeft hij een progesteron bloedtest  (ze kijken dan of je een eisprong hebt)  laten doen op mijn bloed en die was ook goed.
Daarbij komt  dus ook  dat ik inmiddels een keertje zwanger ben geraakt, dus mijn mans sperma is ook goed en verder kan ik niets bedenken wat nog fout zou kunnen zijn. De angst is dus totaal ongegrond, maar toch sluimerend aanwezig...

Vanochtend dacht ik trouwens dat mijn menstruatie alweer over was (heb altijd hele korte menstruatie; bless me!), maar vanmiddag kwam alles in alle hevigheid los. Buikpijn en weer propjes bloed. DEJA VU! Helemaal niet leuk. Heb jij dat ook gehad? Dat de menstruatie vrij heftig was en dat je kleine stolsels verloor? Hiervoor heb ik er nooit op gelet, dus misschien verloor ik altijd al stolsels tijdens mijn ketchupweek en ben ik er nu gewoon een beetje paranoia voor...

Ik blijf ook zeker positief over zwanger worden  en vind het ook leuk om af en toe met je te kletsen omdat we  wel overeenkomsten lijken te hebben. We zoeken elkaar gewoon op als we willen kletsen!

liefs, Roebie
 
Hoi meiden,

Ik bemoei me er ook even mee hoor, het is allemaal ook zo herkenbaar wat jullie zeggen.
Bij mij is het na 17 weken zwangerschap misgegaan, kreeg uiteindelijk een curettage. Je loopt tegen zoveel dingen aan. Mensen die niet weten wat ze tegen je moeten zeggen dus dan maar niets zeggen of dingen zeggen zoals; Ach, je bent nog jong, of; Jouw tijd komt nog wel. Of 1 die ook vaak gezegd wordt; ach, het kindje was toch niet goed, het is maar beter zo.
Daar kon ik zo boos en vooral héél verdrietig van worden. Het zal allemaal wel maar ik mag toch zeker wel verdrietig zijn om het kindje dat ik verloren ben. Want zo voelt het en zo is het, alleen krijg je soms het gevoel dat mensen denken; ach het is maar een miskraam. Dat idee kreeg ik tenminste soms wel.

En dan die hormonen, die gieren nog door je lijf waardoor je ook sneller emotioneel bent. Het is na een bevalling zo dat je moet ontzwangeren (dat zeggen ze tenminste) maar na een miskraam ook en dat vergeten veel mensen. Denk inderdaad dat veel mensen niet begrijpen hoe ingrijpend en schokkend een miskraam is, het wordt (ook door sommige artsen) volgens mij best onderschat.
Gelukkig waren er bij mij ook lieve mensen in de buurt want ik had echt heel veel behoefte om erover te praten. Ook al vertelde ik 100x hetzelfde, het hielp me toch om het te verwerken. En ik heb 1 vriendin die het ook heeft mee gemaakt en om met haar te praten was heel prettig. Zij begrijpt het allemaal toch beter dan iemand die het niet zelf heeft meegemaakt.

Bij mij was mijn menstruatie ook heftig, flink wat buikkrampen en heel veel bloedverlies. Maar ik was nog nooit zo blij geweest met mijn menstruatie. Eindelijk liet mijn lichaam me niet in de steek (want zo voelde het wel na die miskraam) en wist ik dat mijn lichaam weer normaal functioneerde.

En ik wil jullie nog wel even geruststellen. Het is niet zo dat het lang hoeft te  duren voordat je weer zwanger kan worden na een miskraam hoor. Het kan natuurlijk wel maar het kan ook zijn dat je snel zwanger bent. Denk wel dat het belangrijk is dat je eraan toe bent en dat je de miskraam goed hebt verwerkt.

Nou meiden, sorry dat ik me in jullie gesprek meng en ik wens jullie allebei veel sterkte en kracht voor de toekomst!

Liefs Landi
 
hoi landi en roebie

ik vind het juist wel fijn dat jij ookje verhaal heb verteld, landi....het is toch wel prettig om van anderen te lezen, dat ze het zelfde hebben gevoeld als jij..

maar bij jou lijkt het me nog meer inpact te hebben gehad , 17 weken zwanger en dat het dan nog mis gaat... jeetje dan dacht je bij jezelf w.s ik ben over de eerste gevaren zone heen en dan had je ws al een echo gehad waarop je je kindje kon zien bewegen e.d.. dat lijkt me nog erger........

dat jij ook bent gecurreteerd, kon dat nog bij 17 weken???

ik vind het inderdaad ook heel fijn dat iemand weet hoe ik me voel en   die gene zegt ook de hele tijd .. het is ook niet niets en die gevoelens die horen erbij.. mijn collega weten niet echt hoe het voelt dus dat is dan anders...

hoelang hebt jij last gehad van dat emotioneel zijn (huh rare zin>>>>>)

ik baal er wel van , bij elke tegenslag komen de tranen en dan vooral op mijn werk heb ik er last van... als er dan vwat negatiefs over me wordt gezegd of ik moet iets binnen no time af hebben dan kan ik het niet meer bolwerken en zie ik door de bomen het bos niet meer en komen de tranen weer........................grrrrrrrrrrrrrrrr heel lastig

ik heb laatst en gesprek gehad met mijn manager hoofd wonen (werk bij verstandelijk gehandicapten)en verteld hoe ik me voel... ik voelde me van te voren erg opgelaten omdat ik bang was dat hij het niet zou begrijpen, maar het viel me erg mee......


de eerste menstruatie na de miskraam was bij mij ook wat heftiger en duurde langer dan ik gewend was.. ik had ook wel buikkrampen en heel helder bloed.... kleine stolseltjes weet ik niet meer.....

sterkte ermee allemaal..

liefs tobi...
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan