2 de kindje

[Anoniem]

Hallo,

Ik ben 23 jaar en word in februari 24 ook ik krijg mijn 2e kindje misschien word die wel op mijn verjaardag geboren aangezien ik in februari ben uitgerekend. Ik heb nu een dochtertje van 2,5 jaar en ik hoop eigenlijk dat ik nog een meisje krijg.
Gefeliciteerd met je zwangerschap!!

Ik heb eigenlijk ook een vraagje voor jullie.. Hebben of hadden jullie geen twijfels over een 2e kindje? Ik wel ik dacht er zelfs aan om geen kindje meer te krijgen en ik kan gewoon niet geloven dat ik net zoveel van dit kindje zal houden..Heb ik dan genoeg aandacht voor mijn dochtertje en man?
Kunnen jullie wat vertellen over jullie ervaringen gevoelens?

groetjes Elmira.

 

[Anoniem]

Hallo,

Mijn tweede dochtertje werd ook geboren toen ik net 24 was. Nu ben ik net 27 geworden en volgende week uitgerekend van onze derde! Onze eerste kwam toen ik 22 was.

Ik vond/vind het nog steeds leuk om een jonge moeder te zijn.

Elmira, je gaat straks inderdaad net zo veel houden van je tweede als van je eerste. Er kunnen in het begin best wat gemengde gevoelens zijn maar die verdwijnen uiteindelijk (gelukkig maar) Zelf ben ik nu dus zwanger van onze derde en ik ben er nu helemaal niet meer bang voor dat ik minder om hem zal geven als onze andere twee. Je moet het kindje leren kennen. En als je er een band mee hebt opgebouwd dan is die net zo sterk als van al je andere kindjes.

Groetjes Nova
38+6
3e kindje

 

[Anoniem]

@ Elmira:
Toen ik zwanger was van onze tweede, was ik ook bang dat ik daarvan minder zou houden als van de oudste. Maar toen ik dat tegen m'n moeder zei, zei ze: Nou, ik heb er 5, dus dat zou betekenen dat ik alleen van je oudste broer zoveel houdt?
Daardoor was ik wel gerustgesteld, want ik weet dat m'n moeder van ons alle 5 houdt.

En het klopt idd, de tweede is me net zo lief als de 1e. Snap nu niet meer dat ik daar ooit aan getwijfeld heb. Vind het wel grappig om te zien dat ze zo uniek zijn trouwens, onze twee dochters lijken qua karakter totaal niet op elkaar. Ben benieuwd of de derde nog op 1 van z'n zussen gaat lijken, of weer totaal anders is.

Liefs Annemarie

 

[Anoniem]

Hai Elmiera,

Ik heb dat echt precies hetzelfde! Het is aan de ene kant wel geruststellend dat bijna alle moeders dit dus hebben en dat het waarschijnlijk "normaal" is om dit te voelen.
Maar de twijfels blijven echt om de zoveel tijd terug komen hoor.
We hadden eigenlijk de knoop doorgehakt van: we gaan ervoor! Maar dan komen er toch weer twijfels. En dan: toch maar niet doen?

Mijn man wil wel, maar ik zit nog zo in dubio. Erg hoor. Het meest vervelende is ook dat het je niet loslaat he? Heel jammer allemaal hoor.

Maar hoe ben jij zover gekomen dat je er dan wel voor gekozen hebt?

Groetjes Ger.