Hoi meiden,
Daniel is hier overduidelijk 2... en is erg dwars.
Eerst was hij heel druk maar luisterde hij nog een beetje... maar was hij gewoon overmoedig door dat hij zo druk is in zn aardje en geen rust in zn gat heeft.
Nu is hij overduidelijk dwars en doet alles wat niet mag... na 1 keertje waarschuwen gaat hij de 2e keer in de hoek.
Daar komt hij nu dus uit en daagt me gewoon uit.
Ik weet niet meer wat ik nu moet doen om consequent te blijven, hij staat uiteindelijk iedere keer in de hoek omdat hij er weer uitkomt... het doet hem allemaal niets ... niet dat hij overstuur in de hoek moet staan maar het besef van ... ik heb iets stouts gedaan en heb nu straf... zou wel fijn zijn.
De hele dag ben ik hier politieagentje aan het spelen.
Ook het doorgedram vind ik soms moeilijk om mn geduld te bewaren.
Nee is nee, maar hij kan dan zo lang door zeuren en drifig doen en blijven doen om zn zin te krijgen.
Tot nu toe ben ik vaak redelijk consequent gebleven maar blijf het moeilijk vinden.
Ben er geirriteerd.. moe... en inmiddels erg down van.
Hoe ervaren jullie dit?
Hoe lossen jullie dit op en hoe zijn jullie kindjes?
Soms weet ik het niet meer en zit ik s'avonds op de bank een potje te janken...
En voel ik me gewoon een hopeloze moeder
Liefs Marina
Daniel is hier overduidelijk 2... en is erg dwars.
Eerst was hij heel druk maar luisterde hij nog een beetje... maar was hij gewoon overmoedig door dat hij zo druk is in zn aardje en geen rust in zn gat heeft.
Nu is hij overduidelijk dwars en doet alles wat niet mag... na 1 keertje waarschuwen gaat hij de 2e keer in de hoek.
Daar komt hij nu dus uit en daagt me gewoon uit.
Ik weet niet meer wat ik nu moet doen om consequent te blijven, hij staat uiteindelijk iedere keer in de hoek omdat hij er weer uitkomt... het doet hem allemaal niets ... niet dat hij overstuur in de hoek moet staan maar het besef van ... ik heb iets stouts gedaan en heb nu straf... zou wel fijn zijn.
De hele dag ben ik hier politieagentje aan het spelen.
Ook het doorgedram vind ik soms moeilijk om mn geduld te bewaren.
Nee is nee, maar hij kan dan zo lang door zeuren en drifig doen en blijven doen om zn zin te krijgen.
Tot nu toe ben ik vaak redelijk consequent gebleven maar blijf het moeilijk vinden.
Ben er geirriteerd.. moe... en inmiddels erg down van.
Hoe ervaren jullie dit?
Hoe lossen jullie dit op en hoe zijn jullie kindjes?
Soms weet ik het niet meer en zit ik s'avonds op de bank een potje te janken...
En voel ik me gewoon een hopeloze moeder
Liefs Marina