ANONYMOUS_USERNAME
New member
<p>Hallo,</p><p>Even kijken hoe andere moeders hun eerste 2 maanden als kersverse moeder ervaren. </p><p>Ik vond het zelf eerst erg wennen. Mijn dochter is geboren met 38 weken en wij waren er helemaal vanuit gegaan dat ze te laat zou komen. Haar geboorte ging snel, met 8,5 uur was ze geboren. De eerste week was ik daar vooral heel verbaasd over. </p><p>Nu 2 maanden later gaat het met haar erg goed. Maar ik merk dat ik nog niet helemaal de oude ben. Reageer snel geprikkeld, kan soms ineens heel verdrietig zijn. Dit kan om van alles zijn. Er zijn ook dagen dat ik redelijk de oude ben en gewoon lekker bezig ben met de baby en andere leuke dingen. Daarnaast ben ik nu 5 weken aan de minipil waarvan 4 weken ongesteld. Volgens de huisarts is alles normaal en hoort het erbij. Maar ik merk dat het geduld van mijn man en van mij soms behoorlijk op de proef gesteld wordt. Dus ik was benieuwd hoe andere moeders deze fase ervaren en of ze dingen herkennen. Als je dingen herkend ben ik erg benieuwd hoe jij er mee om gaat.</p>
ik heb eigenlijk een beetje hetzelfde, sommige dagen voel ik me prima, andere dagen lijkt het alsof alles langs me heen gaat. Ze is met 40+1 geboren na een lange heftige bevalling, in de kraamweek ging ook alles langs me heen, ik voelde me een robot die maar gewoon deed wat de kraamhulp zei maar nam eigenlijk niks in me op. Onze dochter doet het goed alleen slapen overdag is een dingetje maar ach dat hoort erbij. Over 3 weken moet ik weer werken, ik kan nu wel elke dag huilen dat ze naar de opvang moet, ze zijn daar heel aardig hoor maar het voelt gewoon nog niet goed, omdat ze nog zo klein is. Nu ben ik alleen daar maar mee bezig ipv genieten van de laatste 3 verlof weken. Ik ben nog niet aan de pil en ook nog niet ongesteld geweest. Ik weet het niet kan niet echt de vinger erop leggen maar me mezekf voelen doe ik in ieder geval niet. Dus je bent iig niet de enige, maar zelf ook geen idee hoe ik ermee om moet gaan