Hi Dames,
Waarom is het zo moeilijk rustig aan te doen? In mijn vorige zwangerschap ben ik 9 maanden moe geweest. Ik moest ook doorgaan, maar dat ging niet. Ging al vrij vroeg voor 50% de ziektewet in. In overleg met mijn baas heb ik alle uren van de dag uitgeprobeerd, welke ik het best kon werken. Van 10 tot 14, de ochtend, de middag. De ochtend bleek voor mij het beste te werken. Maar ik voelde me er echt rot onder. Ik dreigde ook depressief te raken. Gelukkig is dat niet gebeurd.
Nu gebeurt er weer hetzelfde. Alleen maar moe! Slapen gaat zo slecht, dat het soms niet vol te houden is. Ik werk 3 dagen en heb een kleintje van 2 rond lopen. Ook ik moet het rustig aan doen, maar ik doe dat gewoon. Ik kon nooit loslaten: alles moest gewoon doorgaan, het werk, het huishouden, de boodschappen. Maar nu pak ik het anders aan.
Ik wil dolgraag blijven werken, dat betekent wel dat mijn huishouden er aan onderdoor gaat. Dan maar wat minder vaak poetsen en rommelig in huis. Diegene die het niet kan aan zien, die pakt maar een stofdoek of een dweil. En door zo te denken, komt er rust in mijn hooft en uiteindelijk ook rust in mijn lijf.
Natuurlijk zorg ik voor mijn zoon, maar dat is het ongeveer het enige wat ik doe. En ik kook. Maar wat niet gaat gaat niet.
Ik weet dat het makkelijk klinkt, maar je moet echt je rust nemen. Als je het echt niet meer kunt, dan zul je wel moeten. Ik weet dat dit nog 5 maanden gaat duren, daarna komt de energie wel weer terug.
Gr. Tamara.
Waarom is het zo moeilijk rustig aan te doen? In mijn vorige zwangerschap ben ik 9 maanden moe geweest. Ik moest ook doorgaan, maar dat ging niet. Ging al vrij vroeg voor 50% de ziektewet in. In overleg met mijn baas heb ik alle uren van de dag uitgeprobeerd, welke ik het best kon werken. Van 10 tot 14, de ochtend, de middag. De ochtend bleek voor mij het beste te werken. Maar ik voelde me er echt rot onder. Ik dreigde ook depressief te raken. Gelukkig is dat niet gebeurd.
Nu gebeurt er weer hetzelfde. Alleen maar moe! Slapen gaat zo slecht, dat het soms niet vol te houden is. Ik werk 3 dagen en heb een kleintje van 2 rond lopen. Ook ik moet het rustig aan doen, maar ik doe dat gewoon. Ik kon nooit loslaten: alles moest gewoon doorgaan, het werk, het huishouden, de boodschappen. Maar nu pak ik het anders aan.
Ik wil dolgraag blijven werken, dat betekent wel dat mijn huishouden er aan onderdoor gaat. Dan maar wat minder vaak poetsen en rommelig in huis. Diegene die het niet kan aan zien, die pakt maar een stofdoek of een dweil. En door zo te denken, komt er rust in mijn hooft en uiteindelijk ook rust in mijn lijf.
Natuurlijk zorg ik voor mijn zoon, maar dat is het ongeveer het enige wat ik doe. En ik kook. Maar wat niet gaat gaat niet.
Ik weet dat het makkelijk klinkt, maar je moet echt je rust nemen. Als je het echt niet meer kunt, dan zul je wel moeten. Ik weet dat dit nog 5 maanden gaat duren, daarna komt de energie wel weer terug.
Gr. Tamara.