Het opnieuw zwanger willen worden begrijp ik helemaal! Mijn eerste vraag na de bevalling van Daan en Koen was wanneer we weer zouden kunnen beginnen. Zeker aangezien er geen afwijkingen bij zowel mij als de jongens zijn gevonden. 'Gewoon' dikke vette pech gehad dus. Doe vooral wat voor jou en je partner goed voelt. Wij zijn het er allebei over eens dat we snel weer willen beginnen. We hebben 10 januari weer een afspraak bij de gynaecoloog. Dan is het bijna 2 maanden geleden dat de jongens zijn overleden. We gaan heel open het gesprek in met de gynaecoloog en we vragen dus zeker naar het opnieuw zwanger worden (en wat als het weer een tweeling is?). Niets kan je kind vervangen, maar die lege handen zijn zo pijnlijk leeg. Wat zou het fijn zijn als er een levend kindje in zou liggen hè?! Lichamelijk kun je er al snel klaar voor zijn, maar kijk vooral of jullie er allebei ook geestelijk klaar voor zijn. Een volgende zwangerschap gaat niet onbezorgd zijn. Je zult je altijd afvragen wat als... Daan en Koen zijn 5 weken geleden geboren en overleden. De eerste weken zijn we geleefd. Iedereen leeft ook met je mee. Daarna begint het 'gewone' leven weer. Op dat moment begon bij ons pas echt het gemis. Daan en Koen hebben nog een hele tijd op hun eigen kamertje gelegen. In plaats van ze te voeden, in bad te doen en ze te knuffelen en te kussen zaten wij een grafsteen uit te zoeken en waren we bezig met rekeningen voor de uitvaartverzekering. Dat is erg hard en ik kon niet anders dan alleen maar huilen. Hoe graag ik ook weer zwanger zou willen worden, dit is voor mij een teken dat het nog te vroeg is.