2de MA: curretage met plaatselijke verdoving?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo allemaal,
gelijk maar met de deur in huis: helaas ben ik er gisteren (week 11) achter gekomen dat het vruchtje niet
meer leeft.

In juli heb ik dit ook al meegemaakt en eerst Cytotec gebruikt: wat een horror. Pas na 4 weken bloedingen en controles werd er eindelijk gecurreteerd. Ik koos toen een ruggenprik.

Nu moet ik dus weer.. :( ik zie enorm op tegen dat hele gedoe weer met infuus en opname. Ook wil ik hier niet weer lang mee lopen. Ze hebben me aangeboden te curreteren onder plaatselijke verdoving, dat ze dus alleen de baarmoedermond verdoven. Dan kan ik morgen al terecht...

Mijn vraag: heeft iemand hier ervaring mee en hoe voelde het? Was de pijn heel erg heftig tijdens de ingreep of viel het mee met de pijnstillers (zoals menstruatiekrampen)?
 
Hoi,
 
Ik heb hier geen ervaring mee, maar wil je toch graag heel veel sterkte toe wensen. Want dit is niet niks wat je opnieuw moet mee maken binnen een korte tijd!
 
Sterkte
 
Hoi, 
Mijn moeder heeft dit vroeger gehad. Toen ik mijn miskraam kreeg zei ze dat ik dat absoluut niet mocht doen. Dit heeft zo ongelofelijk veel pijn gedaan dat ze het zo weer voor zich kon halen. Zelfs mijn vader wist nog hoe mijn moeder er toen aan toe was. Het is natuurlijk al een aantal jaren geleden maar een verdoving in je baarmoedermond...dat lijkt me toch gigantisch pijnlijk! 
Ik heb zelf mijn curretage onder algehele narcose gehad, dit zou ik je zeker aanraden. 2 uur voor de behandeling in het ziekehuis. 1.5 uur erna weer naar huis.
Heel veel sterkte!
 
Groetjes 
 
Heej, 
wat omzettend klote zeg voor de 2de x een curretage. 
Ik heb begin okt een curretage gehad onder algehele narcose dit is mij 100% meegevallen. Om 1 was ik in het ziekenhuis om 3 uur de operatie en om 5 uur stond ik weer buiten. 
Internist had met mij ook van te voren de opties doorgesproken van algehele narcose of plaatselijke verdoving en die zei dat laatste moet je heel snel vergeten want dat is helemaal niks. 
 
 
Hoi, alvast bedankt voor de reacties.
Gehele narcose is echt niets voor mij dus dat valt sowieso af. Ruggenprik vond ik goed te doen alleen duurde dat me ook erg lang en daarbij moet je ook aan het infuus en al die dingen...
Verdoving in de baarmoedermond lijkt me niet veel pijnlijker dan de prik in de rug, daar ben ik niet bang voor..  ik vraag me vooral af of de rest niet heel pijnlijk is tijdens de ingreep (ik krijg wel pijnstilling natuurlijk).
Anne W, hebben ze je verteld waarom het ‘helemaal niets’ is?
 
(trouwens, ik wil liever ook een anoniemere naam maar het lukt me niet dit aan te passen. Iemand een tip? :))
 
Hoi Jessica,
Als je bovenin op je naam klikt, kun je je naam wijzigen als je op "Mijn ouders van nu" klikt.


Over je vraag.. heb je misschien een mailadres waarop ik je mijn ervaring kan mailen? Ik plaats dat liever niet online.
Groetjes
 
Hoi M aria, ik zie dat je hier geen privéberichten kunt sturen, helaas. Ik wil hier ook niet zomaar mijn emailadres droppen..

 

Ik ben erg benieuwd naar je ervaring (lijkt negatief!?) maar dat moet ik dan maar missen  

Bedankt voor de andere tip: gelijk toegepast! :)
 
Besten, het is voorbij :)

Het leek me nuttig mijn ervaring te delen voor wie hier in de toekomst komt zoeken naar informatie. 

 

Natuurlijk verschillen ervaringen en voor sommigen is een ingreep als deze misschien geen goed idee. Voor mij was het een ‘positieve’ ervaring, ook al duurde de ingreep dubbel zo lang; ik ben blij dat ik hiervoor gekozen heb. 

Van tevoren kreeg ik 2Cytotec en mocht ik 2 ibuprofen (Feminax) en 2 paracetamol nemen. Ik moest me om 11:15 melden bij de poli OK en kon gelijk omkleden en om 11:30 begonnen we. Mijn vriend zat naast me en de sfeer was fijn, 3 lieve dames hielpen me er goed doorheen.

De verdoving in de baarmoedermond viel mee, het is naar maar is te doen. Je voelt je hart even tekeer gaan en ik trilde even wat. Daarna wordt de mond opgerekt. Dit bij elkaar is eigenlijk het vervelendste en/maar duurt een minuutje.                                     Daarna de curretage: ja dat voel je krampen, een heel ongemakkelijk gevoel. Eigenlijk zou dit ook maar 5-10 minuutjes duren maar het liet bij mij niet goed los (ze kijken ook steeds op de echo om te controleren of al het weefsel weg is). Uiteindelijk werd er nog een gyn bijgehaald voor een second opinion, en nog 1x gezogen. Al met al kon ik om precies 12:00 weer opstaan en glimlachend handjes schudden :)

 

Ik vind het zo fijn dat zo kort duurde en mijn vriend gewoon bij me was, waarmee ik lekker doorbabbelde over bijv. wat we vanavond gaan eten (sushi? rood biefstuk? wit wijntje? ;) ). Ook geen lang gewacht (voor de behandeling, op de uitslaapkamer, daarna op de kamer...pffft), geen slangetjes en buisjes, hartmonitoren, ziekenhuisbedden etcetc.
Ja het deed wat pijn maar dat deed de ruggenprik ook (1 uur je onderlijf niet voelen is ook een naar gevoel trouwens)

 

Al met al geen spijt! Als je het emotioneel aan kan en je narcose en klinisch ziekenhuis gedoe naar vindt.. en je ook niet te lang wil lopen met zoiets... (bij deze behandeling kon ik dus binnen 2 dagen terecht: anders pas einde van volgende week) zou ik het aanraden! 

 

 

 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan