Hoi Saskia,
Ik weet dat je gevoel echt moet meewerken. Ik heb het zelf meegemaakt. Ik wist dat mijn man graag een tweede wilde (ik ook wel hoor) en niet teveel verschil wilde hebben tussen Sven en zijn broertje of zusje. Dus we hadden afgesproken dat we na Sven zijn eerste verjaardag er serieus over na zouden denken. Eigenlijk vond ik het nog te snel maar verstandelijk dacht ik dat het wel goed zou komen. Ik stopte met de pil omdat die ook heel zwaar was en we besloten 3 maanden later te beginnen. Ik was dus meteen zwanger. Het overdonderde me, ik wist niet of ik blij was. Mijn zwangerschap was zwaar, had bekkeninstabiliteit en alles wat je bij een zwangerschap kunt bedenken. Ik heb er niet van genoten, het was afzien.
En toen kwam Tim, helemaal geweldig en mijn kraamtijd was super. Tuurlijk was ik blij met onze 2e man. Maar toen Richard weer aan het werk ging werd het zwaar. Sven was (en is nog steeds) echt aan het peuterpuberen en ik was alleen maar bezig de dag door te komen. Sven merkte dat en werd nog vervelender. Onze relatie zat (en zit) in een dip want we sliepen niet meer.
Hoewel ik ontzettend veel van mijn mannetjes hou en ze echt niet meer zou willen missen had ik het achteraf anders gedaan. Dan had ik ook langer gewacht zodat Sven wat zelfstandiger was geweest. Dan had ik ook mijn gevoel gevolgd in plaats van mijn verstand.
Heel veel succes met je keuze!
Groetjes,
Maike
Ik weet dat je gevoel echt moet meewerken. Ik heb het zelf meegemaakt. Ik wist dat mijn man graag een tweede wilde (ik ook wel hoor) en niet teveel verschil wilde hebben tussen Sven en zijn broertje of zusje. Dus we hadden afgesproken dat we na Sven zijn eerste verjaardag er serieus over na zouden denken. Eigenlijk vond ik het nog te snel maar verstandelijk dacht ik dat het wel goed zou komen. Ik stopte met de pil omdat die ook heel zwaar was en we besloten 3 maanden later te beginnen. Ik was dus meteen zwanger. Het overdonderde me, ik wist niet of ik blij was. Mijn zwangerschap was zwaar, had bekkeninstabiliteit en alles wat je bij een zwangerschap kunt bedenken. Ik heb er niet van genoten, het was afzien.
En toen kwam Tim, helemaal geweldig en mijn kraamtijd was super. Tuurlijk was ik blij met onze 2e man. Maar toen Richard weer aan het werk ging werd het zwaar. Sven was (en is nog steeds) echt aan het peuterpuberen en ik was alleen maar bezig de dag door te komen. Sven merkte dat en werd nog vervelender. Onze relatie zat (en zit) in een dip want we sliepen niet meer.
Hoewel ik ontzettend veel van mijn mannetjes hou en ze echt niet meer zou willen missen had ik het achteraf anders gedaan. Dan had ik ook langer gewacht zodat Sven wat zelfstandiger was geweest. Dan had ik ook mijn gevoel gevolgd in plaats van mijn verstand.
Heel veel succes met je keuze!
Groetjes,
Maike