Hoi mamavansenl,
Ik lees je berichtje nu pas, dus ben een beetje laat. Maar ik wilde toch nog even reageren.
Allereerst wil ik zeggen dat ik enorm rot voor je vind dat jullie hier doorheen moeten. Een mk is niet nix, twee achter elkaar is helemaal rot. Sterkte hiermee.
Dat mensen met zo'n koele reactie komen, hoor je helaas heel vaak. Eerlijk gezegd snap ik daar helemaal niets van. Natuurlijk was het nog heel pril en natuurlijk is het anders dan wanneer het later in de zwangerschap gebeurd. Maar het was wel al jullie wondertje, jullie hoop voor de toekomst. En het was zooo welkom. Hoe pril het ook was, als het dan fout gaat, dan is dat enorm kl....
Ik kan me voorstellen dat wanneer je al iets ouder bent dat dan de angst erbij komt dat het misschien niet meer gaat lukken. Dat maakt het ook niet makkelijker.
Mogelijk dat het feit dat je al wat ouder bent inderdaad een verhoogde kans op een mk met zich meebrengt. Nou en? Ik bedoel, dat is natuurlijk niet fijn, maar dat wil toch niet zeggen dat jullie niet meer mogen proberen om nog een keer zwanger te worden? En ik geloof niet in tekenen. Het simpele feit is nou eenmaal dat 1 op de 4 a 5 zwangerschappen fout gaat. Dat is dus ruim 20% kans op een mk. En als je eenmaal een mk hebt gehad, dan is de kans op een mk bij een volgende zwangerschap weer 20%. Dat zijn behoorlijk hoge percentages.
In mijn ogen is het feit dat je twee keer achter elkaar een mk hebt gehad dan ook geen teken dat je maar beter niet meer kunt proberen om zwanger te worden. Het is er gewoon een teken van dat jullie ontzettende pech hebben gehad. Pech, niet meer dan dat.
Wat het allerbelangrijkste is, is hoe jij en je man erover denken en hoe jullie je voelen. Als jullie nog steeds graag een derde kindje willen (en zo klinkt het wel), zou ik er gewoon voor gaan. Als je na 2x een mk even een tijdje rust nodig hebt, moet je die tijd nemen, maar laat je niet ontmoedigen door dit soort reacties van mensen om je heen.
Waarschijnlijk hebben die mensen (je familie enzo) gewoon het beste met je voor en zouden ze je het liefste dit verdriet besparen. Ze bedoelen het vast heel goed, maar als het verlangen naar nog een kindje er is en er verder geen reden is om te besluiten dat het beter is van niet, dan zou ik er gewoon weer voor gaan.
Nogmaals, jij en je man zijn hierin het belangrijkste. Volg je hart.
En neem de tijd om dit verlies te verwerken. Sterkte, meis!
Miep
