2x een miskraam

Hallo allemaal,

vanavond voor het eerst hier online.. Maar zo de behoefte om mijn verhaal te vertellen..

in okt 2008 werden we "verrast" met de zwangerschap van onze dochter. Na een zwangerschap met wat 'problemen' is in okt onze dochter geboren.

In de zomer van 2010 wilden we graag gaan voor een 2e.. Helaas was een zwangerschapstest pas positief op 24 dec.. Waarna op 7 januari een miskraam volgde. Deze heeft zo`n inpact op mij gemaakt.
Ik was ws 6 wk zwanger, was die week ervoor al in het ziekenhuis geweest, omdat ze, door mijn extreme buikpijnklachten een buitenbaarmoederlijke zwangerschap vermoeden.. Na 2 dagen in onzekerheid te hebben gezeten, werd er op 30 dec 2010 een echo gemaakt, waar een "goede" zwangerschap te zien was. We konden naar huis, en oud en nieuw gaan vieren.. Op 7 jan. ging het dan mis.. `s morgens wat kleine stolsels, waarna later op de dag de rest los kwam. Dit was echter zo heftig, een waar bloed bad. Stolsels van wel 10cm doorsnee. Ik was alleen met mijn dochter van 2,5 thuis, en dat was echt vreselijk. Later kwam mijn man, en ook de verloskundige langs. Zij stuurde mij door naar het ziekenhuis. Eenmaal daar werd ik opgenomen op de kraamafdeling, waar ik vaginaal tabletten in moest brengen, om alles los te laten komen. Verder kreeg ik morfine, omdat ik zo`n hevige pijn had. Na een nacht in het ziekenhuis te hebben gelegen, mocht ik de volgende dag weer naar huis. Er waren echter nog wel restjes op een echo te zien, maar de gynacoloog wou geen curretage doen (dit was na mijn bevalling ook al gedaan, omdat ik 6wk lang heb gevloeid) en het een verhoogde kans op litttekenweefsel gaf. Na 6 wk moest ik op controle, en was alles eindelijk weg. (ik heb echt dikke 6 weken (inclusief mijn menstruatie) gevloeid.. Na deze controle kregen we groen licht.. En ik was dan ook direct zwanger.. Tot afgelopen woensdag: ik dacht: ik mag wel naar het toilet toe, volgens mij heb ik de broek nat, en ja hoor. Allemaal bloed. Ik ben gauw naar huis gegaan, (was aan het werk) waar `s middags de stolsel kwamen (zo`n 6x ter grote van een ei)

en nu: ik ben te verslagen om te huilen.. Deze 3e zwangerschap voelde zo goed. Bij de 2e had ik direct het gevoel dat het niet goed zat, had veel last van buikpijn. Nu niet, ik was zelfs hardstikke misselijk. En er waren al mensen die aan mij zagen dat ik zwanger was (pukkels in het gezicht e.d)

Ik verlies nu nog steeds bloed en slijm.. Ik moet a.s. woensdag voor co bij de verloskundige, om te kijken of alles weg is..

Ik weet gewoon even niet meer hoe ik verder moet...

groeten: M
moeder van I 22-10-2008
en MK* 07-01-2011
en MK* 06-04-2011
 
Dankjewel.

Nee, 2x een miskraam, binnen 3 maanden is vreselijk. AL weet ik nu in ieder geval zeker dat het dit jaar niks meer gaat worden. (bevallen dan..)

Het verdriet wil gewoon nog niet komen. De 1e miskraam heeft er behoorlijk ingehakt. Mede doordat die zo heftig was. En nu lijkt het mee te vallen. (al is sinds vanmorgen het vloeien wel weer erger geworden, en heb ook weer (kleinere) stolsels verloren..) Al denk ik wel, dat alles nog niet weg is.

Het klinkt misschien raar, maar ik voelde me eigenlijk ook wel opgelucht dat het mis ging.. Ik was nl zo bang dat het mis zou gaan, was bang dat ik nooit van de zwangerschap zou kunnen gaan genieten. Die onzekerheid was vreselijk.

M.
 
Ach meid, wat verschrikkelijk!!
Ik heb zelf vorig jaar ook 2x een miskraam gehad. Het is niet niks.
Ik had de vorige keer ook dat ik blij was dat het misging (een soort van dan). Het klinkt heel raar, maar ik was totaal mezelf niet, zo angstig/onzeker en bang dat het mis zou gaan.
Natuurlijk wou ik dat het goed ging, maar het gaf zoveel rust.Stom, hé? Iets wat je zo graag wilt.

Ik wil je heel veel sterkte toewensen!!!
 
Ja, zo voel ik dat ook. Maar ook omdat ik bij mijn 1e miskraam zo'n lange nasleep (geestelijk en lich) heb gehad. Ik heb toen dagen gehad, dat ik niet van m`n dochter kon genieten. (is nu 2,5) Maar ik WIL dat niet meer. Ik geniet dus nu met volle teugen, hoe raar het ook klinkt.

En bovendien, in mijn omgeving kan ik er niet echt over praten (och, het is vast net een menstruatie.. valt wel mee.. zulke dooddoeners..) Ik zeg dan ook maar dat het wel mee valt.

M.
 
Echt verschrikkelijk. En dan ook nog twee keer die hel meemaken, in korte tijd. Ik kan me de 'opluchting' wel heel goed voorstellen trouwens. Ik zelf heb 1x een miskraam (missed abortion) gehad, en zelfs ik was eigenlijk opgelucht. Net als jullie allebei omdat ik zo ontzettend bezorgd was.

Het is zo verdomde jammer en ellendig dat de directe omgeving zo ontzettend weinig begrip heeft. Izelf ben nu 28w zwanger (dolgelukkig natuurlijk) maar...ik ben tegelijkertijd nog steeds flink in de war en in de knoop, verdrietig en boos van het verlies van onze tweeling. Niemand snapt dat, alleen mensen op deze fora...zo jammer dat ik dan niemand in mijn directe omgeving heb die het snapt. :( Maar fijn dat jullie er allemaal zijn. Heel veel sterkte! Ik lees hier regelmatig omdat het me zo na aan het hart ligt.
 
Hallo,

ik wil je even heel veel sterkte wensen.
ik heb vorig jaar juni mijn 1e miskraam gehad.
ben nu zwanger van een tweeling (spontaan) maar het zit weer niet goed, alleen deze miskraam wil helaas nog niet doorzetten, moet vrijdag weer terug naar het ziekenhuis dan hoor ik hoe en wat er verder gaat gebeuren...
Wij lopen ook al tijdje in het ziekenhuis.....
weet wat je doormaakt! het is niet niets.. doe rustig aan en geef het de tijd om alles een plekje te geven.
nogmaals heel veel sterkte en suc6!

liefs Petra
 
Terug
Bovenaan