Heftig hoor! Ik snap ook dat drie keer achter elkaar gewoon voelt als te veel pech om toeval te zijn, maar het moet heel wat vrouwen overkomen, als we even rekenen met 1 op de 10 zwangerschappen die eindigt in een miskraam (beetje afhankelijk van leeftijd en andere factoren hoe groot die kans precies is), dan heeft ook een normaal gezond stel een kans van 1 op 1000 om 3 miskramen achter elkaar te krijgen (en de afgelopen jaren waren er zo'n 168 000 levendgeboren kinderen, dus logischerwijs zijn er in die jaren ook tenminste zo'n 168 pechvogelkoppels, waarvan er zo'n 17 ook nog weer doorgaan om er nog een miskraam achteraan te krijgen, terwijl er dan nog steeds niets geks aan de hand is).
Ergens hoop ik voor je dat er 'iets' gevonden gaat worden met het onderzoek, dan kan je daar wellicht iets mee - al was het maar dat de schuld geven van wat jullie overkomt.
Ik ken overigens ook een stel waarbij zo'n chromosoom afwijking speelt, beide zijn helemaal gezond, hij heeft alleen de pech om zo'n afwijking van z'n ouders ge-erft te hebben (zijn ouders hadden hierdoor ook herhaalde miskramen). Ze komen hierdoor in aanmerking voor IVF met embryo selectie op deze afwijking, zodat ze onnodig veel miskramen kunnen voorkomen voor henzelf en mogelijk ook voor hun nageslacht (als dragers ook uitgesloten kunnen worden).
Ik heb zelf ook 3 miskramen gehad (waarvan 1 buitenbaarmoederlijke zwangerschap en de volgende waarschijnlijk als gevolg daarvan een vroege miskraam) voor ik zwanger werd van mijn zoontje (alweer bijna 2 jaar). Daarna helaas weer een miskraam gehad en nu lijkt het weer goed te gaan (18 weken nu). Ik had een gesprek gepland staan om onderzoek naar herhaalde miskramen te starten toen ik zwanger bleek van mijn huidige zwangerschap, en toen heb ik besloten dat pas uit te laten voeren als het nog een keer mis zou gaan.
