3 weken moeder en leven op zijn kop

Hoi hoi,
net als de andere moeders die al een reactie hebben geplaatst... het wordt beter. Wanneer? Dat is per kindje denk ik verschillend. Bij 2 maanden kwam er bij ons meer rust/routine. Nu moet ik wel zeggen dat onze dochter vanaf 6 weken doorsliep. 
Nu is ze drie maanden oud en ik ben weer aan het werk. Het lijkt net of ik nooit anders heb gedaan: de baby ‘s ochtends wegbrengen naar de opvang, thuiskomen, koken, baby naar bed en dan in relaxmodus. Onze dochter slaapt nu van 8 tot 7 uur. Zodra dat zo is: rust is wedergekeerd. Natuurlijk heeft ze soms ook een dag dat ik haar achter het behang kan plakken... dat heeft iedere moeder denk ik wel. Maar dan lacht ze weer lief en ben je toch weer een trotse mama!
 
Hou vol! Het gaat goed komen.
 
zo ontzettend herkenbaar! Hier ook een kleintje van bijna 3 weken en alles op zijn kop. Je hele leven staat in eens in het teken van je kleine en niks is meer zoals het was.. 
Bij ons dingen de eerste 2 weken erg goed, ze was erg rustig en tevreden. Helaas is ze nu de avonden erg aan het clusteren gegaan dus dat vinden we wel echt heel erg pittig. Wel merken we dat we de verschillende uitdrukkingen beginnen te herkennen en de verschillende huiltjes. Elke dag ontdekken we wel weer iets nieuws wat helpt en zo bikkelen we nog maar even voort!
Het is heel normaal dat je doodmoe bent en denkt dat het nooit meer beter gaat worden. Ik merk dat ik zelf regelmatig even emotioneel ben als ze weer middenin een cluster avond zit. Soms neemt mijn man het ook even over als het even teveel is. Zo wisselen we elkaar maar een beetje af. Als ik de mensen om me heen moet geloven dan wordt het echt beter. We moeten er gewoon echt even doorheen en wennen aan je nieuwe leven en je kindje. We blijven hoop houden en proberen elke avond weer vol goede moed in te gaan.. 
Heel veel sterkte! Ik hoop dat je snel je ritme vind met je kindje en je de vermoeidheid te boven komt! 
We kunnen het! ?
 
Makkelijker. Een draagzak/doek vond ik echt idiaal, zo heb je je handen vrij en is ie toch dichtbij je, zo kon ik gerust mn makeup doen, stofzuigen, afwassen etc. In ieder geval het komt echt goed!
 
Hoi
De eerste weken word je echt geleefd door je baby maar probeer elke dag wat tijd voor je zelf te nemen al is het 5 min om je kopje thee of koffie warm op te kunnen drinken en als je baby slaapt neem zelf ook rust of ga mee naar bed en een ritme dat komt en gaat zo vaak weer overhoop en nu met een 10 maanden oude dochter sta ik echt niet meer in mn joggingbroek in de supermarkt wat in het begin vaak voor kwam en een draagdoek heeft in het begin mij veel geholpen om wat in het huishouden nog wat te kunne doen op een dag stofzuigen ramen lappen de afwas 
Het word echt beter en een pasgeboren baby is meer als een fulltime Job zeker in het begin 
 
Het huishouden en mijn eigen verzorging stond bij mij in het begin op een erg laag pitje.. douchen deed ik savonds als mijn vriend het flesje gaf en haar en make up heb ik vrij weinig mee gedaan... ik geloof dat ik in de eerste 2 maanden misschien 2x mijn haar heb gedaan... 
Ik voelde me ook wel rot dat ik niet 'vrij' was om te doen wat ik wilde en moest doen . Even snel naar een winkel zat er niet meer in.. soms liet ik mijn moeder een uurtje oppassen om even boodschappen te doen.. 
Geloof me. Het wordt echt makkelijker.. mijn dochter is nu 3.5 maand oud en ze kan zich inmiddels al goed zelf vermaken.. soms een half uurtje in de box te lachen naar haar knuffels en kijken naar haar handjes.. huilen wordt ook steeds minder..
Het komt goed, echt waar.. succes voor nu!
 
Ik vond de eerste keer 10 weken vreselijk en vroeg me af waar ik in godsnaam aan begonnen was. Voelde me niet mezelf .. uitgeput, onverzorgd, somber, verdrietig en er is zelfs nog sprake geweest van een postnatale depressie. Ik wilde dat mijn wereld weer normaal werd... en als er iemand is die weet hoe jij je ongeveer moet voelen dan ben ik het. 


sinds een week of 3 gaat het nu beter.. ik leer mijn dochter kennen en zij mij. Het aller nieuwste is er vanaf... mijn dochter is nu 13 weken en we belanden zo langzaamaan in rustiger vaarwater... zwaar vind ik het nog steeds! Ik ben erachter gekomen dat ik geen babymoeder ben! Vooral niet een newborn enthousiaste? kan er weinig mee, het huilt, poept en heeft krampen. 
nu ze begint te lachen en ik haar huiltjes redelijk kan onderscheiden begint het "makkelijker" te worden. Want vergis je niet... ook ik heb mijn handen nog boordevol. Maar ze lacht nu en er is sprake van communicatie. Dat maakt het ook lichter... en las hierboven al wijn ??? Ennnnnn die draagzak he! Sterkte.. je gaat je beter voelen over een tijd
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan