30 weken zwanger en onzeker

[Alies]

<p>Hi dames,</p><p>Momenteel ben ik 30 weken zwanger van  mijn eerste kindje en ik moet even van me afschrijven. Hoop dat iemand misschien tips of vergelijkbare ervaringen heeft. </p><p>De zwangerschap kent de nodige ups en downs, meerdere nare fysieke klachten gehad (forse misselijkheid, permanente hoofdpijn door lage bloeddruk, opgevolgd door extreem eczeem door een nieuwe allergie..), afgewisseld met goede periodes. Met de baby gaat het gelukkig super goed; alleen met mij soms niet. Verder heb ik een zware (meer dan fulltime) kantoorbaan die ik in de lucht probeer te houden. Ik vind mijn werk erg leuk, maar het is stressvol en komt met grote verantwoordelijkheid. </p><p>Om me heen, ook op kantoor, zijn veel zwangere vrouwen, maar die zeggen weinig last te hebben. De één ziet er voor mijn gevoel nog fitter uit dan de ander. Nu heb ik het sinds anderhalve week echt moeilijk. Mijn eerder genoemde klachten zijn er niet meer en ik slaap volgens mij nog wel goed, maar ben overdag extreem moe. Een fulltime dag werken gaat nauwelijks meer. Verder doen m’n bekken en rug erg zeer, waarvoor ik binnenkort bij de fysio terecht kan. Door de vermoeidheid en de bekkenklachten zie ik helemaal niet voor me hoe ik nog tot week 36 moet doorwerken, en dat was wel wat ik me had voorgenomen. Ik schaam me zelfs bij het idee om bij 34 weken met verlof te gaan, omdat in mijn omgeving dus niemand dat doet. Het voelt als een zwaktebod. Verder vind ik met 34 weken met verlof gaan spannend, omdat ik bang ben dat ik me heel erg ga vervelen. Ik ben het gewend om heel veel te werken, en fulltime thuis zitten schrikt me wat af.. maar het lijkt wel te zijn wat mijn lichaam nodig heeft!</p><p>Ik heb niet echt een concrete vraag.. ben gewoon erg benieuwd naar andere ervaringen of ideeën .</p>

 

[Gebruiker10186900]

Hoi Alies,
als ik je één tip mag geven; vergelijk jezelf nooit met anderen! Iedereen is anders en dat geldt ook voor een zwangerschap, kwaaltjes, geen kwaaltjes, heel erg veel kwaaltjes ... allemaal verschillend! 


Natuurlijk begrijp ik dat het (geestelijk gezien) lastiger is om een stapje terug te doen wanneer je bijvoorbeeld collega's om je heen hebt die nergens last van zeggen te hebben. Toch is het belangrijk dat jij naar jouw lichaam luisterd, de gezondheid van jou en je baby gaan altijd voor.
Ik ben zelf met 32 weken met verlof gegaan en ben op dit moment 35 weken zwanger, en vervelen doe ik me nog niet! Je geeft al aan erg moe te zijn, pak die rust. Boeiend wat de rest vindt!
liefs ? 

 

[TJF]

Net als wat hierboven gezegd wordt, vergelijk jezelf niet met andere! 
Ik sta voor de klas en ik ga met 34 weken met verlof (nu 32+5). Ik ben zo blij dat ik niet langer door hoef, ben lichamelijk op. Om me heen zijn ook vrouwen die met 36 weken gaan, maar ook die eerder in de ziektewet zijn gegaan. Je moet echt luistern naar jouw lichaam! Bij de ene is de zwangerschap nou eenmaal makkelijker dan bij de ander. 
En vervelen zal misschien wel even gebeuren, maar je hebt dan ook tijd om alles klaar te maken voor de baby en echt even tijd te nemen voor jezelf. Ga uitgebreid naar de kapper, neem een massage, laat je nagels doen. Geniet er ook van, hoe lastig dat soms ook is. 
Succes!

 

[Klijn]

Ik ging met 36 weken met verlof, en beviel met 36+2.... Totaal niet uitgerust dus!
Als je nu al het gevoel hebt dat het erg veel is, schaam je dan ZEKER niet om eerder te stoppen! Jammer dan dat "al die anderen" dat niet doen, het gaat om jouw lijf en jouw situatie. Elke zwangerschap is anders, misschien hebben die anderen gewoon echt geluk... En wees niet bang voor die lange periode thuis. Zoals mijn voorbeeld al duidelijk maakt: het hoeft niet echt zo lang meer te duren. En daarnaast: lekker uitrusten is ook heel erg belangrijk en fijn.

 

[Gebruiker10152018]

Ik herken me erg in jouw verhaal! Ik ben ook in verwachting van de eerste en de zwangerschap verloopt helemaal niet zoals ik voor ogen had. Ik ben altijd enorm druk, maar lag helaas met 23 weken in het ziekenhuis met nierstuwing. Sindsdien zit ik al thuis ben inmiddels bijna 33 weken. Voelde me op het begin echt een zeur. Had daarvoor ook al flinke bekken klachten en andere kwaaltjes. 
Ik heb me er ook echt bij neer moeten leggen dat het niet meer ging en eerlijk gezegd vind ik het heerlijk om gewoon thuis te zijn en tijd en energie te hebben voor leuke dingen. 
Probeer je niet aan te trekken van wat andere denken, doen of zeggen. En luister naar je lichaam en probeer ondanks de kwaaltjes en de vermoeidheid te genieten van de zwangerschap! 

 

[CvdLB]

Er zijn, als je het mij vraagt, twee dingen belangrijk. Jezelf niet met andere vergelijken en goed naar je lichaam luisteren. 
Ook ik had het plan om met 36 weken met verlof te gaan. Doordat ik ook een zware zwangerschap had, ben ik uiteindelijk met 34 weken gegegaan. Het voelde destijds ook voor mij als falen. Achteraf had ik mij ziek moeten melden. Ik kon niks meer in mijn verlof en ben uiteinddlijk ook met 36 weken ingeleid vanwege zwangerschapsvergifiting.. Mijn lichaam was dus veel zieker dan in zelf doorhad.
 

 

[SVDZ]

Ik had ook afgesproken om tot 36 weken te werken alleen kreeg ik ook heel erg last van mn bekken. Uiteindelijk 2 weken gedeeltelijk in de ziektewet gezeten omdat ik niet meer van 8 tot 18 op mn benen kon staan, waardoor ik met 34 weken met verlof moest. Bevallen met 36 weken dus achteraf maar goed ook. Lekker doen wat jou zelf goed lijkt en luister naar je lichaam. ?

 

[LeonieS]

Hey,
Ik herken me heel erg in jouw verhaal. Was ook altijd druk met van alles en nog wat en wilde absoluut niet dat zoiets "simpels" als een zwangerschap mij tegen zou houden. Het viel me dan ook flink tegen dat ik eigenlijk vanaf het begin zo'n beetje alle mogelijke klachten kreeg. En nog steeds van de ene kwaal in de andere val
Inmiddels zit ik sinds week 20 al voor 50% in de ziektewet op dringend advies van zowel de verloskundige en de fysio i.v.m. erge bekkenklachten.
Ik heb net 2 weken vakantie gehad en merkte toen dat ik veel minder last had, ben nu weer 4 dagen aan het werk en weet na een uur al niet meer hoe ik moet zitten van de pijn. Volgende week moeten we weer op controle dus zal het dan overleggen, ben nu 29+2 en vind het ook erg moeilijk om toe te geven dat het eigenlijk niet meer gaat. Iedereen zegt wel altijd luister naar je lichaam en trek je niets aan van anderen, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. 
Dus toch ook van deze eigenwijze zwangere de tip luister naar je lichaam, als je het rustiger aan doet zul je merken dat je je beter voelt. 
Heel veel succes.