<p>Hallo,</p><p>Hier 31+1 weken en ben de zwangerschap echt spuugzat! Zo veel pijn, continu harde buiken, paar keer opgenomen geweest. Dit is mijn 4e zwangerschap, maar mijn 2e kindje. Mijn zoontje is 2,5 jaar en is met 32+6 weken geboren. Woog 1340 gram en was 38cm. Nu dus vanaf week 14 al elke 2 weken ziekenhuis. Gelukkig gaat het met mijn meisje goed en groeit ze goed. Ze is al rond de 1500 gram dus al groter dan haar broer was bij zijn geboorte, maar ik ben het nu toch echt wel zat. Deze zwangerschap zo veel complicaties dat had ik bij mijn zoontje niet. Elke dag heb ik zo veel pijn en slapeloze nachten bah.</p><p>Toch voel ik me ook wel schuldig dat ik er zo over denk met deze zwangerschap. Tuurlijk ben ik gezegend en super blij. Maar door alles kan ik gewoon niet meer zo blij zijn op moment en wil ik haar het liefst gewoon lekker vasthouden en dat alles achter de rug is.</p><p>Herkent iemand dit ook?</p><p> </p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
31 weken en helemaal zat
- Onderwerp starter KimXavi
- Startdatum
Dat je gezegend en blij voelt dat je zwanger bent van jullie meisje staat echt los van hoe zwaar je je zwangerschap ervaart en er klaar mee bent. Ik ben 4 weken geleden bevallen en ik was er ook zo klaar mee door alle extreemheid van kwaaltjes en voelde me beroerd en ook in het ziekenhuis geweest om bij te slapen vanwege oververmoeidheid door alle kwalen. Toen ik bevallen was en heel snel weer mezelf ging voelen en alle kwaaltjes verdwenen, besefte ik me pas hoe ellendig ik me had gevoeld... niemand kan voor jou bepalen hoe je voelt. Je mag je voelen zoals jij dat ervaart.
De slapeloze nachten die ik nu soms ervaar met een pasgeborene kan ik zoveel beter handelen dan toen ik last had van slapeloze nachten tijdens mijn zwangerschap.
Succes met de laatste pittige loodjes, hou nog even vol.. einde in zicht?. Hopelijk mag ze iets eerder komen. Mijn meisje kwam met 38+2... Top, volgens mij waren we het er toen samen overeens dat het wel genoeg geweest was ?
Alvast een voorspoedige bevalling toegewenst
De slapeloze nachten die ik nu soms ervaar met een pasgeborene kan ik zoveel beter handelen dan toen ik last had van slapeloze nachten tijdens mijn zwangerschap.
Succes met de laatste pittige loodjes, hou nog even vol.. einde in zicht?. Hopelijk mag ze iets eerder komen. Mijn meisje kwam met 38+2... Top, volgens mij waren we het er toen samen overeens dat het wel genoeg geweest was ?
Alvast een voorspoedige bevalling toegewenst
Hoi KimXavi,
Ik herken dit zeker, ben momenteel 35 weken zwanger en ben er ook helemaal klaar mee. Ben ook gezegend en dankbaar voor mijn zwangerschap maar het is erg zwaar als je zoveel pijn en ongemakken ervaart (soms denk je waar ben ik aan begonnen, maar het hoort erbij,wij dappere vrouwen maken veel mee tijdens een zwangerschap,en vergeet vooral de gekmakende hormonen niet!)
Ook kamp ik met zware psychische problematiek wat het allemaal 100x zwaarder maakt, maar belangrijk is dat je met je partner/hulpverlener wie dan ook bespreekt, dit kan enorm helpen/opluchten.
Ik probeer me oog op de prijs te houden, dat ik binnenkort een wondertje mag vasthouden (heb 3 miskramen gehad,dus ben erg gezegend). Er zijn velen die een hell meemaken maar er niet over praten, dus laat je niet misleiden door foto's/reclames over blije zwangerschappen die perfect verlopen. Soms moet een mens erg lijden om iets moois te krijgen/ontvangen.
Hou aub vol, en als het niet gaat, bel je huisarts/verloskundige/eventuele hulpverlener als je die hebt.
Het komt allemaal goed.
Dikke kus&knuffel
Ik herken dit zeker, ben momenteel 35 weken zwanger en ben er ook helemaal klaar mee. Ben ook gezegend en dankbaar voor mijn zwangerschap maar het is erg zwaar als je zoveel pijn en ongemakken ervaart (soms denk je waar ben ik aan begonnen, maar het hoort erbij,wij dappere vrouwen maken veel mee tijdens een zwangerschap,en vergeet vooral de gekmakende hormonen niet!)
Ook kamp ik met zware psychische problematiek wat het allemaal 100x zwaarder maakt, maar belangrijk is dat je met je partner/hulpverlener wie dan ook bespreekt, dit kan enorm helpen/opluchten.
Ik probeer me oog op de prijs te houden, dat ik binnenkort een wondertje mag vasthouden (heb 3 miskramen gehad,dus ben erg gezegend). Er zijn velen die een hell meemaken maar er niet over praten, dus laat je niet misleiden door foto's/reclames over blije zwangerschappen die perfect verlopen. Soms moet een mens erg lijden om iets moois te krijgen/ontvangen.
Hou aub vol, en als het niet gaat, bel je huisarts/verloskundige/eventuele hulpverlener als je die hebt.
Het komt allemaal goed.
Dikke kus&knuffel
Ja, ik voel met je mee. Ik was er zo rond die tijd ook helemaal klaar mee. Ik loop zelf ook in het ziekenhuis, maar heb er gelukkig nog niet hoeven slapen. Ik ervaar mijn zwangerschap erg dubbel.
Ik kan niet wachten op het moment dat ze eruit is, daar kijk ik toch zo ontzettend naar uit. Ik ben zo nieuwsgierig naar hoe ze eruit ziet, en zo ontzettend blij dat ik dan mijn lichaam weer terug heb!
Succes! ?
Ik kan niet wachten op het moment dat ze eruit is, daar kijk ik toch zo ontzettend naar uit. Ik ben zo nieuwsgierig naar hoe ze eruit ziet, en zo ontzettend blij dat ik dan mijn lichaam weer terug heb!
Succes! ?
Ik ben nog niet zover (21+2) maar herken t gevoel nu al! Soms denk ik ook wel was dit de goede keuze.. waarom ben ik hier aan begonnen?!
ik dacht voor ik zwanger was; oohh dit doe ik wel even.. heb heel de zwangerschap zwaar onderschat! Die kwaaltjes en hormonen worden me soms even te veel.. en probeer me zo groot te houden voor de mensen om me heen (partner, aanstaande opa’s en oma’s, verloskundige) omdat ik bang ben dat ze gaan zeggen/denken dat ik zeur.. mijn partner weet wel dat ik soms hangerig ben en met enorme rugpijn loop en heb ook dagen dat ik echt even extra slaap pak omdat ik gewoon zo moe ben.. vraag me dus nu serieus af word het nog beter of ga ik me de laatste 19 weken (als we van de 40 uitgaan) nog steeds zo rot voelen?
ik dacht voor ik zwanger was; oohh dit doe ik wel even.. heb heel de zwangerschap zwaar onderschat! Die kwaaltjes en hormonen worden me soms even te veel.. en probeer me zo groot te houden voor de mensen om me heen (partner, aanstaande opa’s en oma’s, verloskundige) omdat ik bang ben dat ze gaan zeggen/denken dat ik zeur.. mijn partner weet wel dat ik soms hangerig ben en met enorme rugpijn loop en heb ook dagen dat ik echt even extra slaap pak omdat ik gewoon zo moe ben.. vraag me dus nu serieus af word het nog beter of ga ik me de laatste 19 weken (als we van de 40 uitgaan) nog steeds zo rot voelen?
Ik herken het zeker!
Ik ben nu 36+3 en er ook helemaal klaar mee.. operatie gehad met 24 weken en sinds dien gaat het berg afwaarts, ze is al helemaal ingedaald en heb enorm veel kwaaltjes en ook nog is zwangerschaps suiker die niet onder controle te krijgen is. Vanaf a.s donderdag dus ook aan de insuline.
Bijslapen in het ziekenhuis had ik nog niet van gehoord slaap al 2 weken bijna niet! Misschien toch maar even tegen de verloskundige zeggen dan..
Voel je niet schuldig! Het is vrij logisch dat je er door alle kwaaltjes helemaal klaar mee bent!
Ik ben nu 36+3 en er ook helemaal klaar mee.. operatie gehad met 24 weken en sinds dien gaat het berg afwaarts, ze is al helemaal ingedaald en heb enorm veel kwaaltjes en ook nog is zwangerschaps suiker die niet onder controle te krijgen is. Vanaf a.s donderdag dus ook aan de insuline.
Bijslapen in het ziekenhuis had ik nog niet van gehoord slaap al 2 weken bijna niet! Misschien toch maar even tegen de verloskundige zeggen dan..
Voel je niet schuldig! Het is vrij logisch dat je er door alle kwaaltjes helemaal klaar mee bent!
Ik heb het zelfde als jou!
Geen operatie gehad ofzo maar die zwangerschapsdiabetes die maar niet onder controle komt en daarnaast helrmaal niet slapen in de nacht (meestal 3/4uurtjes en daarna klaar wakker) ben het zooo zat wil dat het stopt en dat de weeën gewoon beginnen.
Ben ook 37 weken zwanger en de baby doet t goed en zou het goed doen als hij nu komt.
Ik heb door de zwangerschapsdiabetes een iets zwaarder baby 3200gr en in lengte is hij vrij groot dan normaal 49cm. Komt allemaal omdat de insuline prik maar niet goed in mn lichaam doet.
Heb jij zoiets ook? Of valt t bij jou mee?
Succes met de laatste loodjes allemaal?
Geen operatie gehad ofzo maar die zwangerschapsdiabetes die maar niet onder controle komt en daarnaast helrmaal niet slapen in de nacht (meestal 3/4uurtjes en daarna klaar wakker) ben het zooo zat wil dat het stopt en dat de weeën gewoon beginnen.
Ben ook 37 weken zwanger en de baby doet t goed en zou het goed doen als hij nu komt.
Ik heb door de zwangerschapsdiabetes een iets zwaarder baby 3200gr en in lengte is hij vrij groot dan normaal 49cm. Komt allemaal omdat de insuline prik maar niet goed in mn lichaam doet.
Heb jij zoiets ook? Of valt t bij jou mee?
Succes met de laatste loodjes allemaal?