Hoi Pascale en andere meiden,
Ik ben inmiddels ook al weer een hele tijd actief op dit forum, bij de april 2009 moeders.
Ook ik heb ervaring met meerdere miskramen, heb in april en september 2008 missed abortions gehad, beide keren in de 8e week. Daarna heb ik in december een vroege miskraam gehad, bij 4 wk en 3 dagen. Een miskraam is niet niks, meerdere miskramen hebben een nog grotere impact, al is natuurlijk per persoon verschillend hoe je hier mee omgaat.
Jouw onzekerheid Pascale herken ik wel, ook ik dacht dat het voor mij niet mogelijk was om een kindje te laten volgroeien. Vruchtbaarheid was t probleem niet zo.
Na de 2e miskraam heb ik onderzoeken gehad, chromossomonderzoek en onderzoek naar erfelijke afwijkingen en stollingsafwijkingen in mijn bloed. Voor de start van de onderzoeken mocht ik niet zwanger worden, omdat ze tijdens een zwangerschap een afwijkend bloedbeeld zullen zien en je dus niet je normale zelf bent, qua bloed gezien dan. Na de start van t onderzoek mocht ik ook gewoon proberen zwanger te worden en daar is dus een miskraam uit voortgekomen.
Gelukkig en helaas is er bij mij en mijn man niets afwijkends gevonden. Gelukkig, omdat je anders maatregelen moet nemen en dat gevolgen heeft die onomkeerbaar zijn. Helaas, omdat je zo graag een hou vast wilt, iets om de schuld te geven, maar ook iets om te beinvloeden.
Inmiddels ben ik weer zwanger, nu 14 weken precies en alles gaat goed!
Mijn eerste weken waren superspannend, vooral week 8 was heel eng. Ik was me bewust van alles wat mijn lichaam aanging, alle pijntjes, trekjes en signaaltjes hield ik strak in de gaten.
Gelukkig ben ik door de gyn heel goed begeleid die weken, ik mocht iedere 2 weken terugkomen voor controle en inmiddels ben ik weer terug bij de VK en geniet ik volop. Al blijft het altijd spannend en is onbezorgd zwanger zijn er gewoon niet bij. Wel denk ik dat het voor mij veel scheelt dat ik al zo vroeg in de zwangerschap miskramen heb gehad, daardoor ben ik eerder over het kritieke punt heen en heb ik dus meer tijd om wel echt te genieten.
Pascale, je onzekerheid en je angsten zijn heel normaal, maar hou je vast aan t idee dat je heus wel moeder wordt! Als dat is wat je graag wilt, lukt t heus, al lukt t biologisch niet, er zijn ook nog andere opties. Daar moet je niet van uit gaan, want echt, het idee dat je na 3 miskramen nooit een eigen kindje kan krijgen is compleet onjuist. Je moet hoop houden, vertrouwen in je lichaam en zoeken naar mogelijkheden om steun te halen. Zorg dat je binnenblijft bij de gyn, als je dan weer zwanger bent, kun je gelijk goed begeleid worden!
En heb je vragen, over de onderzoeken of wat ook, stel ze gerust! Heel veel succes en maak je niet druk om die onderzoeken. k was 23 buisjes bloed kwijt, maar verder stelt het echt geen bal voor!
Liefs, Karin
Ik ben inmiddels ook al weer een hele tijd actief op dit forum, bij de april 2009 moeders.
Ook ik heb ervaring met meerdere miskramen, heb in april en september 2008 missed abortions gehad, beide keren in de 8e week. Daarna heb ik in december een vroege miskraam gehad, bij 4 wk en 3 dagen. Een miskraam is niet niks, meerdere miskramen hebben een nog grotere impact, al is natuurlijk per persoon verschillend hoe je hier mee omgaat.
Jouw onzekerheid Pascale herken ik wel, ook ik dacht dat het voor mij niet mogelijk was om een kindje te laten volgroeien. Vruchtbaarheid was t probleem niet zo.
Na de 2e miskraam heb ik onderzoeken gehad, chromossomonderzoek en onderzoek naar erfelijke afwijkingen en stollingsafwijkingen in mijn bloed. Voor de start van de onderzoeken mocht ik niet zwanger worden, omdat ze tijdens een zwangerschap een afwijkend bloedbeeld zullen zien en je dus niet je normale zelf bent, qua bloed gezien dan. Na de start van t onderzoek mocht ik ook gewoon proberen zwanger te worden en daar is dus een miskraam uit voortgekomen.
Gelukkig en helaas is er bij mij en mijn man niets afwijkends gevonden. Gelukkig, omdat je anders maatregelen moet nemen en dat gevolgen heeft die onomkeerbaar zijn. Helaas, omdat je zo graag een hou vast wilt, iets om de schuld te geven, maar ook iets om te beinvloeden.
Inmiddels ben ik weer zwanger, nu 14 weken precies en alles gaat goed!
Mijn eerste weken waren superspannend, vooral week 8 was heel eng. Ik was me bewust van alles wat mijn lichaam aanging, alle pijntjes, trekjes en signaaltjes hield ik strak in de gaten.
Gelukkig ben ik door de gyn heel goed begeleid die weken, ik mocht iedere 2 weken terugkomen voor controle en inmiddels ben ik weer terug bij de VK en geniet ik volop. Al blijft het altijd spannend en is onbezorgd zwanger zijn er gewoon niet bij. Wel denk ik dat het voor mij veel scheelt dat ik al zo vroeg in de zwangerschap miskramen heb gehad, daardoor ben ik eerder over het kritieke punt heen en heb ik dus meer tijd om wel echt te genieten.
Pascale, je onzekerheid en je angsten zijn heel normaal, maar hou je vast aan t idee dat je heus wel moeder wordt! Als dat is wat je graag wilt, lukt t heus, al lukt t biologisch niet, er zijn ook nog andere opties. Daar moet je niet van uit gaan, want echt, het idee dat je na 3 miskramen nooit een eigen kindje kan krijgen is compleet onjuist. Je moet hoop houden, vertrouwen in je lichaam en zoeken naar mogelijkheden om steun te halen. Zorg dat je binnenblijft bij de gyn, als je dan weer zwanger bent, kun je gelijk goed begeleid worden!
En heb je vragen, over de onderzoeken of wat ook, stel ze gerust! Heel veel succes en maak je niet druk om die onderzoeken. k was 23 buisjes bloed kwijt, maar verder stelt het echt geen bal voor!
Liefs, Karin