<p>Hoi hoi,</p><p>Ik moet even van me af schrijven. Ben 40.5 zwanger en een flinke baby in mijn buik van waarschijnlijk 4300 gram. Pff t is zwaar aan t worden. Gister ochtend de slijmprop verloren en ik ben gestript. Veel krampen die komen en gaan maar ik denk geen weeën. Kan niet goed slapen ben erg gefrustreerd dat elke ochtend weer wakker wordt zonder baby. Inleiden gaan ze zondag doen of dan krijg ik een ballon. Mijn vriend zegt ach zondag is zo en maandag is de baby er zoiezo. Klopt helemaal! voor hem gaan de dagen snel voor mij zo ontzettend langzaam. Ik ben moe van elke stap die ik zet. Aankleden douche lopen zitten liggen. Niks is meer fijn of kan ik nog normaal. Ben t zat! Maar wil oo zo graag een natuurlijke bevalling. </p><p> </p><p>Het ergste vind ik dat ik soms de gedachte heb van laat maar. T hoeft niet meer. Ben bijna boos op de kleine dat ie niet komen wilt. Dat maakt me dan weer erg verdrietig en voel ik me zo schuldig over. </p><p>Nu toch maar weer terug bed. Want wie weet begint t nog. Maar elke keer als ik ga liggen stoppen de krampen. Daar baal ik dan ook weer van. </p><p>Pfff t is wat die laatste loodjes! </p>
40.5 weken gefrustreerd
- Onderwerp starter Noorasiem
- Startdatum
Ik ben nu 39 weken zwanger ook veel last van onregelmatige krampen. Mijn vroedvrouw zag dat ik het moeilijk heb. Ze heeft caulophyllum voorgeschreven, homeopatisch middel en voetreflex aanraden. Heb het idee dat dat homeopatisch middel wel wat af doet, krampen zijn heviger al wel nog met weinig regelmaat. Als ik jou was zou ik het eens proberen. Kan toch weinig kwaad!! Succes ?
Succes met de laatste loodjes! Ik wilde alleen even zeggen dat die gedachten mij heel normaal lijken. Neem het jezelf niet kwalijk, je hebt het 40.5 weken volgehouden en nu ben je er gewoon klaar mee, punt. Niks geks aan! als de kleine er straks is is alles vergeten en vergeven. Of iig tot hij gaat puberen en jij hem eraan herinnert dat hij vroeger "niet lang genoeg bij mama kon blijven" ;-).
Hier 40.4 vandaag. Ook helemaal klaar mee, maarja de kleine komt wanneer ze wilt komen en daar doe ik het dan maar mee 
het wordt inderdaad met de dag zwaarder en het is ook gewoon mooi geweest.
Ik ben gisteravond de slijmprop verloren en mijn buik is de afgelopen dagen heel vaak krampachtig gespannen. Maar niks regelmatigs.. met 41 weken word ik gestript als ze er dan nog niet is, hopelijk werkt dat want ik wil absoluut niet ingeleid worden met 42 weken.
Maar volgens mijn vk worden de meeste baby’s later geboren en is dit dus eigenlijk vrij normaal, hoe k*t ook.
nog even volhouden, voor je het weet heb je je kleine in je armen. Hij of zij heeft het gewoon goed bij je!
het wordt inderdaad met de dag zwaarder en het is ook gewoon mooi geweest.Ik ben gisteravond de slijmprop verloren en mijn buik is de afgelopen dagen heel vaak krampachtig gespannen. Maar niks regelmatigs.. met 41 weken word ik gestript als ze er dan nog niet is, hopelijk werkt dat want ik wil absoluut niet ingeleid worden met 42 weken.
Maar volgens mijn vk worden de meeste baby’s later geboren en is dit dus eigenlijk vrij normaal, hoe k*t ook.
nog even volhouden, voor je het weet heb je je kleine in je armen. Hij of zij heeft het gewoon goed bij je!
Hallo,
Ik herken je verhaal..
Ik ben zelf met 36 weken geboren. Toen ik dus met 36 weken wat bloed verloor en weeën kreeg had ik zoiets van oops, dit is wel vroeg maar het gaat gebeuren (moest zoiezo ziekenhuisbevalling dus dat maakte voor mij niet zo'n verschil).. weeën zakte af maar sinds die tijd steeds harde buiken en flinke voorweeen..
Bij 39 weken moesten we ineens naar het ziekenhuis, grote kans dat ze me gingen inleiden omdat ze niet meer leek te groeien of er iets mis kon zijn met het vruchtwater (en daardoor misschien ook met placenta en de navelstreng).. wij naar het ziekenhuis, maar na 3 uur daar geweest met controles, wachten,echo, weer wachten, uitslagen weer naar huis gestuurd want het was in orde.. ze was wel klein maar alleen maar beter om haar te laten groeien ipv inleiden..
40 weken gingen voorbij en iedereen zei steeds ach het komt goed.. neem nog wat tijd voor jezelf, het komt wel.. je hebt al zolang gewacht wat zijn die weken dan nog etc. Ik raakte daar zo van in de stress.. bij 40+3 kreeg ik steeds weeën met regelmaat qua tijd.. ze werden alleen niet krachtiger bij 40+4 zakte ze weer weg.. ik heb serieus uren gehuild en werd min of meer zo somber dat ik op moest passen voor depressie.. ik was zo boos dat ze blijkbaar nog steeds niet wilde komen en ik niet wist waar ik aan toe was.. uiteindelijk hebben ze bij 40+5 (op vrijdag) gekeken of ik misschien al wat beginnende ontsluiting had, ik kreeg te horen dat mijn lijf er nog helemaal niet klaar voor was en ik ons kindje het weekend niet moest verwachten.. van de ene kant een teleurstelling maar ook een geruststelling omdat ik wist waar ik aan toe was.. dat gaf rust in mijn hoofd.. die zaterdag hebben we nog een kast gekocht en heb ik die samen met mijn man in elkaar gezet.. hier heb ik gewoon van genoten (ook fijn om te weten dat ik niet in de Ikea zou bevallen dus durfde wel te gaan, haha) ik was die zondag 41 weken.. de VK praktijk deed toen pas strippen omdat het bij 41 weken het meest effectief is gebleken.. mijn man is s ochtends naar de kerk gegaan (zoals elke zondag) en daarom hadden we om kwart voor 12 afgesproken zodat hij erbij kon zijn.. ze heeft eerst controles gedaan en toen rond 12 uur gestript.. we zouden contact houden.. om 7 uur begonnen de weeën en gaf ik dat door, om half 9 zouden we weer contact hebben.. toen waren de weeën zo heftig dat ze zei dat ik eerder had moeten bellen.. ze is toen gekomen en we zijn toen naar het ziekenhuis gegaan.. daar hebben ze na 5 uur weeën de vliezen gebroken om te kijken of ze de weeen konden stimuleren maar dat lukte niet en ik kreeg dus opwekkers, toen ging de ontsluiting heel hard (6 uur lang op 3 cm en na de opwekkers binnen 2 uur op 10 cm, wat overigens de arts ook verbaasde dat het zo hard ging) na 9,5 uur lag daar ons kleine meisje (ik had een vrij vlotte bevalling voor een eerste)..
Wat ik met het verhaal wil zeggen is dat ik ook boos was op ons kindje maar mijn lijf was dus niet klaar.. ik weet dat het irritant is om te horen maar ontspan, bij mij hielp het om te denken dat ik 38 weken was ipv al over de 40 (ze zou sowieso binnen 2 weken geboren worden vandaar dat ik 38 weken nam als weken) je kan nu onbewust je weeën tegen houden.. je moet ook niet denken van nu ontspan ik dus nu komt het maar verzet je gedachten (heel moeilijk, weet Ik!) En ik wilde ook graag zo natuurlijk mogelijk bevallen.. in principe is dat ook wel gebeurd.. met strippen proberen ze het te stimuleren maar de effectiviteit wordt door je lichaam bepaald, vliezen breken is ook vrij natuurlijk, komt niet echt wat aan te pas.. ik heb alleen opwekkers gehad maar waarschijnlijk zonder had het misschien wel 24 uur ofzo kunnen duren of misschien zelfs een keizersnede omdat het te lang duurt of te uitputtend is.. ik heb verder geen pijnbestrijding gehad (alleen onder de douche, kruiken etc).. door die opwekkers heb ik dus wel haar zelf ter wereld kunnen brengen.. wat ik daarmee wil zeggen is, wat is je beeld van natuurlijk.. is dat ook realistisch.. ik wilde bijv. Geen bed bevalling (als het een beetje tegen zat moest ik na die tijd al genoeg op bed liggen was mijn intentie) ik heb een bed bevalling gehad en weet Je, ik had een geweldige bevalling (en ja het deed pijn maar het was top).. probeer dus ook om niet te sterk aan dingen vast te houden..laat het over je heen komen..
Nog een paar tips:
Blijf goed drinken.
Ontspan
Labello was heel fijn bij de bevalling (je krijgt best droge lippen vasn puffen)
Je mag je VK altijd bellen.. ook als je er door heen zit.. zij hebben ervaring en kunnen kijken of ze wat voor he kunnen doen..
Uiteindelijk worden alle kinderen geboren, groot en klein.. er is er nog nooit 1 voor altijd blijven zitten.. wat ik hier mee wil zeggen is dat je je niet moet laten afschrikken door het geschatte gewicht en om je de moed te geven dat het zal gebeuren
Sorry voor mijn lange verhaal!
Succes met je bevalling(die zeker komen gaat)!
Hou vol!! Je kunt het!!!
Ik herken je verhaal..
Ik ben zelf met 36 weken geboren. Toen ik dus met 36 weken wat bloed verloor en weeën kreeg had ik zoiets van oops, dit is wel vroeg maar het gaat gebeuren (moest zoiezo ziekenhuisbevalling dus dat maakte voor mij niet zo'n verschil).. weeën zakte af maar sinds die tijd steeds harde buiken en flinke voorweeen..
Bij 39 weken moesten we ineens naar het ziekenhuis, grote kans dat ze me gingen inleiden omdat ze niet meer leek te groeien of er iets mis kon zijn met het vruchtwater (en daardoor misschien ook met placenta en de navelstreng).. wij naar het ziekenhuis, maar na 3 uur daar geweest met controles, wachten,echo, weer wachten, uitslagen weer naar huis gestuurd want het was in orde.. ze was wel klein maar alleen maar beter om haar te laten groeien ipv inleiden..
40 weken gingen voorbij en iedereen zei steeds ach het komt goed.. neem nog wat tijd voor jezelf, het komt wel.. je hebt al zolang gewacht wat zijn die weken dan nog etc. Ik raakte daar zo van in de stress.. bij 40+3 kreeg ik steeds weeën met regelmaat qua tijd.. ze werden alleen niet krachtiger bij 40+4 zakte ze weer weg.. ik heb serieus uren gehuild en werd min of meer zo somber dat ik op moest passen voor depressie.. ik was zo boos dat ze blijkbaar nog steeds niet wilde komen en ik niet wist waar ik aan toe was.. uiteindelijk hebben ze bij 40+5 (op vrijdag) gekeken of ik misschien al wat beginnende ontsluiting had, ik kreeg te horen dat mijn lijf er nog helemaal niet klaar voor was en ik ons kindje het weekend niet moest verwachten.. van de ene kant een teleurstelling maar ook een geruststelling omdat ik wist waar ik aan toe was.. dat gaf rust in mijn hoofd.. die zaterdag hebben we nog een kast gekocht en heb ik die samen met mijn man in elkaar gezet.. hier heb ik gewoon van genoten (ook fijn om te weten dat ik niet in de Ikea zou bevallen dus durfde wel te gaan, haha) ik was die zondag 41 weken.. de VK praktijk deed toen pas strippen omdat het bij 41 weken het meest effectief is gebleken.. mijn man is s ochtends naar de kerk gegaan (zoals elke zondag) en daarom hadden we om kwart voor 12 afgesproken zodat hij erbij kon zijn.. ze heeft eerst controles gedaan en toen rond 12 uur gestript.. we zouden contact houden.. om 7 uur begonnen de weeën en gaf ik dat door, om half 9 zouden we weer contact hebben.. toen waren de weeën zo heftig dat ze zei dat ik eerder had moeten bellen.. ze is toen gekomen en we zijn toen naar het ziekenhuis gegaan.. daar hebben ze na 5 uur weeën de vliezen gebroken om te kijken of ze de weeen konden stimuleren maar dat lukte niet en ik kreeg dus opwekkers, toen ging de ontsluiting heel hard (6 uur lang op 3 cm en na de opwekkers binnen 2 uur op 10 cm, wat overigens de arts ook verbaasde dat het zo hard ging) na 9,5 uur lag daar ons kleine meisje (ik had een vrij vlotte bevalling voor een eerste)..
Wat ik met het verhaal wil zeggen is dat ik ook boos was op ons kindje maar mijn lijf was dus niet klaar.. ik weet dat het irritant is om te horen maar ontspan, bij mij hielp het om te denken dat ik 38 weken was ipv al over de 40 (ze zou sowieso binnen 2 weken geboren worden vandaar dat ik 38 weken nam als weken) je kan nu onbewust je weeën tegen houden.. je moet ook niet denken van nu ontspan ik dus nu komt het maar verzet je gedachten (heel moeilijk, weet Ik!) En ik wilde ook graag zo natuurlijk mogelijk bevallen.. in principe is dat ook wel gebeurd.. met strippen proberen ze het te stimuleren maar de effectiviteit wordt door je lichaam bepaald, vliezen breken is ook vrij natuurlijk, komt niet echt wat aan te pas.. ik heb alleen opwekkers gehad maar waarschijnlijk zonder had het misschien wel 24 uur ofzo kunnen duren of misschien zelfs een keizersnede omdat het te lang duurt of te uitputtend is.. ik heb verder geen pijnbestrijding gehad (alleen onder de douche, kruiken etc).. door die opwekkers heb ik dus wel haar zelf ter wereld kunnen brengen.. wat ik daarmee wil zeggen is, wat is je beeld van natuurlijk.. is dat ook realistisch.. ik wilde bijv. Geen bed bevalling (als het een beetje tegen zat moest ik na die tijd al genoeg op bed liggen was mijn intentie) ik heb een bed bevalling gehad en weet Je, ik had een geweldige bevalling (en ja het deed pijn maar het was top).. probeer dus ook om niet te sterk aan dingen vast te houden..laat het over je heen komen..
Nog een paar tips:
Blijf goed drinken.
Ontspan
Labello was heel fijn bij de bevalling (je krijgt best droge lippen vasn puffen)
Je mag je VK altijd bellen.. ook als je er door heen zit.. zij hebben ervaring en kunnen kijken of ze wat voor he kunnen doen..
Uiteindelijk worden alle kinderen geboren, groot en klein.. er is er nog nooit 1 voor altijd blijven zitten.. wat ik hier mee wil zeggen is dat je je niet moet laten afschrikken door het geschatte gewicht en om je de moed te geven dat het zal gebeuren
Sorry voor mijn lange verhaal!
Succes met je bevalling(die zeker komen gaat)!
Hou vol!! Je kunt het!!!
Ik ben vandaag 41 weken zwanger en een dag. Gisteren gestript, maar helaas geen effect. Bij mijn eerste kind ben ik ook gestript met 41 weken, toen wel bevallen. Mega frustratie dus!! Geen idee ook wat ik nog moet doen, iemand tips?