Hoi allemaal!
Vanochtend hebben we de 6e en tevens allerlaatste IUI gehad.
Het was nog even stress want alles zat tegen dus we waren aan de late kant.
Mijn man moest om 8.15 en ik ben deze keer voor het eerst niet meegeweest omdat ik nog met mijn geopereerde voet zit.
Hij zag het niet zitten om mij in een rolstoel mee te nemen dan te produceren en dan weer die hele toer uit te halen met die rolstoel en de auto enz. (wat ik me heel goed voor kon stellen)
Op deze manier ging het sneller, rustiger en hij vond het niet erg om alleen te gaan.
Hij kwam in de hal nog de ouders tegen van een vriend en die vroegen wat hij in het ziekenhuis moest doen.
Hij heeft verteld dat hij op de afdeling fertilliteit moest zijn en daar moesten ze een beetje om lachen. (het is ook eigenlijk wel om te lachen soms)
(deze mensen hebben allebei kanker en moesten allebei voor een scan dus dan is de afdeling fertilliteit ineens niet meer zo erg)
Om 9.45 moest ik er zijn. We kwamen om 9.50 met rolstoel en al de lift uit sjeezen. (ik vond het zoooo genant die hele toestand)
Uiteindelijk waren we pas om iets over tienen aan de beurt want ik was de laatste deze keer.
De IUI werd weer uitgevoerd door een verpleegkundige onder begeleiding van een arts.
Dit is nieuw in het UMC omdat ze de artsen vrij willen maken voor andere werkzaamheden.
Deze dame kon weer eens niet voorbij mijn plooien (ja zo heet het echt) komen met het speculum dus het moest 3 keer over waarvan ik 1 keer overeind schoot van de pijn.
Ze gaf het ding een duw maar helaas niet de goede kant op.
Het was dit keer een behoorlijk pijnlijke IUI dus en ik heb er nu nog flink last van dus ik lig met buikpijn in bed. (maar ik heb het er voor over hoor)
Uiteindelijk is de IUI onder toezicht van de ivf arts goed gegaan.
Ze moesten wel erg lachen dat ik met rolstoel en krukken een IUI kwam doen hoor en het was ook best even bijzonder hoe ik daar met mijn verbandpootje in die stelling lag.
Maar ach wat kan het schelen, IUI is IUI en daar ging het me om!
Het zag er bij mij goed uit en mijn man had na bewerking maarliefst 8 miljoen goede zaadcellen!!!!!!!
DIT IS DE BESTE SCORE OOIT!!
Ik had een LH piek van 87 wat ook torenhoog is en dit betekent dus dat er een flinke eisprong is of aankomt.
De andere IUI's waren allemaal minder wat de score betreft.
Ondanks de goede scores hebben we niet een sterk gevoel dat het nog wel eens kan lukken.
Het geeft wel een heel vreemd gevoel dat er nu geen IUI's meer komen en dat als deze IUI mislukt we naar het eindstadium IVF gaan.
Precies 12 cyclussen, dus een jaar geleden ben ik zwanger geworden en nu lig ik nog in die rotstoel in het ziekenhuis.
Soms schiet deze gedachte door mijn hoofd en dan schieten de tranen in mijn ogen.
'Niet aan denken, niet aan denken, niet aan denken' zeg ik dan tegen mezelf maarja...het blijft verdomd moeilijk helaas.
Toen we het ziekenhuis uit gingen hadden we wel allebei zoiets van pfffffff even niet.
We zijn echt aan rust toe en kunnen geen IUI meer zien om het zo te zeggen.
Aan de ene kant wil je dus niet langer wachten op een zwangerschap maar aan de andere kant zijn we nu gebroken en willen we even niets.
We zullen het gewoon weer af moeten wachten de komende 2 weken en daarna.
lfs inge