Mijn 2e bevalling werd ook een keizersnede ivm stuitligging. Mijn oudste was toen 21 maanden oud. Ik vond het eerlijk gezegd heeeel pittig. Het herstel van de keizersnede viel me zwaar, vooral met de dreumes in huis. Relaxen of bijkomen zit er niet echt meer in. Met een baby kun je nog chillen en thuis blijven, met een dreumes moet je naar de speeltuin en de deur uit
Ik vond het echt zwaar, de dagen waren lang, ik had pijn en echt die 6 weken nodig om te herstellen.
Mijn man was 1.5 week thuis, daarna stond ik er alleen voor. Ik kon nog geen auto rijden, amper 200m lopen voor ik dubbel klapte van de pijn, ik voelde me best eenzaam met 2 ukkies in huis. 5 Weken na de keizersnede ging m'n man een volle week naar het buitenland voor z'n werk, daar zat ik dan met m'n kleintjes... nog volop in pijn en herstel. We hebben het overleefd maar ik ben heel blij dat het achter de rug is.
Maar ach, er zijn ook vrouwen die een keizersnede als 'makkelijk' ervaren en heel snel alles weer kunnen. Is voor iedereen anders en je weet het niet van tevoren. Ik ben echt wel een doorzetter en had niet verwacht dat het me zo tegen zou vallen.
Ik ben nu zwanger van een 3e kindje en hoop heeeeel erg dat het een vaginale bevalling wordt, voor m'n herstel heb ik dat 100x liever dan weer een keizersnede.
Weet je, her duurt nog maanden voor je. Komt tijd, komt raad. En iedereen ervaart het anders, een keizersnede en het herstel ervan. Maar in combinatie met een dreumes in huis vond ik het gewoon mega zwaar. Je mag ook niet tillen en m'n dreumes kon zelf de trap nog niet af/op, of zelf in/uit bed etc. Dat zijn allemaal lastige dingetjes.
Geniet van je zwangerschap en denk rustig na over zulk soort dingen, geef het de tijd!