aan de hand lopen

[Anoniem]

OOk hier de meesleur methode hoor!

Of wat ook goed werkt, is dat als hij geen hand wil vasthouden ook de zijkant van de wagen vast mag houden. Dit doet hij heel goed en loopt dan ook niet weg.

Op gevaarlijke stukken is dit natuurlijk niet echt een optie maa waar het wel kan, vind hij het prima.

En als hij echt niet wil luisteren gaat hij gewoon de wagen weer in (als ik die tenminste bij me heb). Ik laat hem dan gewoon moord en brand schreeuwen, hij stopt vanzelf wel weer)

 

[Anoniem]

Tsja, alles is al gezegd. Het moet gewoon, en mamma is de baas. Toegeven is geen optie, dus stug volhouden tot ie het snapt!
Liefs NElleke

 

[Anoniem]

Hoi Jama,

Al eens een tuigje overwogen?
Ik heb er wel een voor Julian. Of eigenlijk 2, ook 1 in zijn eetstoel, hij is er dus "mee opgegroeid".
Niet dat hij altijd in een tuigje gaat hoor. Bij ons in de wijk wandelen we wel, maar dan gaat hij meestal op zijn driewieler (met duwstok zodat wij zelf de controle nog hebben).
Maar als ik de stad in ga met hem voor een paar  kleine boodschappen  dan gaat hij wel aan een tuigje, anders ben ik hem zo kwijt en met overig verkeer en mooi uitgestalde koopwaar vind ik loslopen (althans voor hem) geen optie.

Een tuigje is wel een veel bekritiseerd iets, maar ik zie geen bezwaren. Hij heeft meer vrijheid in een tuigje dan dat hij aan 1 arm aan mij loopt te bungelen, maar hij kan er niet van door. Zo leert hij langzaam met vrijheid om te gaan. Bovendien hoef ik er niet steeds achteraan te rennen.
En bij oversteken moet hij ook altijd een hand geven, waar dan ook. Hij mag niet alleen de straat op.

Het moment dat ik besloot om hem een tuigje aan te doen was toen ik met hem in de bibliotheek was en hem kwijt was geraakt. Hij was er vandoor gegaan terwijl ik de boeken stond af te stempelen; pasjes zoeken, betalen, boeken bijelkaar en in de tas doen en toen was Julian weg. De bieb heeft 4 verdiepingen en dat is dan ineens wel erg groot. Eerst naar de uitgang gerend en de portier gevraagd. Hij had geen dreumes gezien, dus moest hij nog binnen zijn. Bleek dat meneer al in de lift stond. Daar waren we daarvoor net uitgekomen toen we van de kinderafdeling kwamen en blijkbaar wilde hij daar weer naar toe. Ik voelde me zo machteloos en besloot dat ik dat niet weer wilde. En ik realiseerde me ook dat als zoiets zich buiten afspeelt je helemaal radeloos moet zijn (om van ongelukken nog maar te zwijgen).

Ik krijg wel regelmatig opmerkingen over Julian in een tuigje, maar dat zijn vaker positieve dan negatieve! Je kunt ze kopen bij Prenatal en Hema.

Groetjes,
Ellen mv Julian