Oh lekker herkenbaar. En heel vermoeiend soms. Maar als ik me in hun situatie verplaats kan ik me soms de frustratie wel voorstellen. Soms denk ik ook dat mijn dochter het wel begrijpt maar blijkt het niet zo te zijn. Zo simpel denk ik dan zelf maar zo is het blijkbaar niet. Soms laat ik haar even boos zijn omdat ze na herhaaldelijke waarschuwingen haar zin perse wil. En soms zeg ik ook dat ik wel snap dat ze boos is, troost ik haar en zeg ik gewoon dat het niet mag, niet kan of wat dan ook. Soms helpt het troosten maar soms ook niet. Het is gewoon weer zo'n heerlijke fase. Ik denk dat als je kind maar verteld wordt waarom iets niet kan of mag, los van het feit of ze het al wel begrijpen ben je al een heel eind. Soms zeg ik ook dat ze wel boos mag zijn. Ik ben ook wel eens boos. Maar als ik na 1 minuut of 2 minuten naar haar kom en haar troost of af leid met iets anders is ze het in de meeste keren wel weer vergeten. Soms blijven ze volgens mij ook ergens in hangen en weten ze niet eens meer hoe en wat maar kunnen ze het zelf even niet meer doorbreken. Heel veel succes! Geduld is de grootste proef haha
