Aanspreken met u

Ook ik vind het normaal om onbekenden en vooral ouderen met u aan te spreken tenzij anders word gevraagd door die persoon zelf.
Maar mijn dochter van 8 hoeft mij geen u te noemen of mijn ouders / schoonouders.
Ook ik krijg daar een naar gevoel bij inderdaad een soort 'kloof'
Ze weet heel goed dat ze u moet zeggen maar het blijven kinderen en ze maken die 'fout' nou eenmaal wel eens door toch jij te zeggen ik zou dan niet gaan straffen hoor leg gewoon rustig uit hoe of wat en misschien eens kijken waarom je nou perse wil dat hij jullie met u aanspreekt?? Is dit niet een tikkeltje achterhaald?

Succes ermee
 
dank jullie voor de vele reacties. Zie inderdaad aan de reacties dat het kennelijk overal "jij" is en waarschijnlijk dus ook bij mijn zoontje in de klas.Waarom ik dat perse wil, zoals Annemarie33 vraagt? Ik vind het veel netter / beleefder. Ik denk ook dat een kind veel minder een grote mond op zet met u zeggen dan met jij zeggen. We doen hier ook aan met 2 woorden spreken (dus ja mama / nee mama etc), dus ja ik ben misschien wel ouderwets daarin....Van een kloof is volgens mij geen sprake als ik hoor wat hij mij allemaal verteld en hoe hij met mij omgaat....Hoor graag nog meer reacties!
 
Dat met 2 woorden doen ze hier ook. Maar of ze een minder grote mond hebben? Bij mijn oudste broer moeten ze ook met u spreken en daar hebben er een paar toch echt een hele brutale mond. Kloof geloof ik ook niet echt. Maar vind het persoonlijk wel afstandelijker. Maar ieder zijn eigen keus. Ik hou er ook niet van dat leraren tegenwoordig met de voornaam aangesproken worden. Maar het is nu eenmaal zo.
 
Ja ik denk wel dat het tot een minder grote mond leidt. Enkele jaren terug had ik een jaartje mijn puberneefje in huis (ouders in het buitenland) en die was in het begin enorm brutaal. Toen ik na enkele weken hem mij met u ging laten aanspreken (daarvoor was het jij) werd die brutaliteit snel minder. Bijv. "stom mens jij snapt er niets van" zeg je wel in combinatie met "jij" maar niet met "u". Dan zou het toch worden "tante / mama u begrijpt dat niet" en dat klinkt een stuk prettiger. Zo heb ik dat toen bij hem ervaren en daarom wil ik dat ook bij mijn zoon.
 
Dat snap ik zeer zeker. Vergeet alleen niet dat het ene kind het andere kind niet is. Je zoon is ook eigen en waarschijnlijk een heel ander karakter. Ik denk niet dat alleen het woordje u bij alle kinderen werk. Ieder heeft zijn normen en waarden. Ik denk dat het alles bij elkaar is wat het kind wel of niet brutaal maakt. Dat het netter is daar ben ik het ook mee eens. Alleen tegen mij hoeven ze geen u te zeggen.
 
Ow ja jill moet ook mij met twee woorden aanspreken! Het is zeker waar wat tassie1 zegt, Jill is van nature een heel lief meisje die is gewoon echt niet brutaal. Mocht ze dat wel ineens zijn (komt vaak door bijvoorbeeld vriendjes/vriendinnetjes waar ze mee omgaat) spreek ik haar rustig aan en leg haar uit dat ik dat niet netjes vind. Soms even terugkoppelen zoals: hoe zou jij het vinden als mama...
En dan is het ook prima, ik ben vrij ouderwets alleen geloof ik er niet in dat ze minder brutaal worden door middel van woorden.

Gelukkig zijn we allemaal anders en mogen we zelf bepalen hoe we onze spruitjes opvoeden, dus doe gewoon wat voor jou werkt :)
Of moet ik nu ook u zeggen? :p
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan