Beste mama's,
Ik begrijp dat het nu alleen nog maar speculeren is.
Het duurt nog een dag of 3 voor ik kan testen.
Maar het houd mij vreselijk bezig en ik voel mij zo oerstom dat ik mijzelf in deze positie heb gezet.
Ik ben alleenstaande mama van 3 jonge kinderen, sinds 1.5 jaar single.
Ik heb anderhalve week terug een date /one night stand gehad, het was vreselijk leek totaal niet op z'n foto's, gelogen over z'n lengte. We konden 't verder wel leuk vinden en uiteindelijk toch gekozen om het bed te delen. Het condoom zat erg los omdat ie niet echt gezegend was met flink gereedschap, oké daar hoeft natuurlijk niets te zeggen, maar de sex duurde 2 x 3 minuten en de laatste keer moest ik een druppend condoom er ondersteboven uitvissen. Meneer was als een blok in slaap gevallen daarna en ik ben weg gegaan heb een apje gestuurd en daarin mijn teleurstelling uitgesproken en hem geblokkeerd en verwijderd.
Dit was hoogst waarschijnlijk precies rond mijn eisprong.
De laatste 2 x toen ik zwanger wilde raken lukte dit niet direct en hierdoor ben ik enorm bewust van mijn lijf en alles omtrend ovulatie en bevruchting geworden.
Ik heb daarom ook heel erg sterk het gevoel dat ik zwanger ben, door onnder andere extreme vermoeidheids klachten en een mogelijke innestelingsbloeding 3 dagen geleden. (het bekende roze piepkleine beetje bloed) de bij behorende steken en popjes & gevoelige borsten etc.
Ik heb nooit eerder een abortus gehad, en elke vezel in mijn lichaam schreeuwt nee tegen het vermoorden van wat mijn eigen baby had kunnen worden.
Maar ik weet gewoon dat ik mentaal en financieel niet de zorg voor een 4e kind in mijn eentje aankan.
Ook het risico dat altijd aanwezig is op een gehandicapt kind zou ik enorm moeilijk vinden.
Ik heb nooit gekozen voor het alleenstaande moederschap, mijn ex liet mij helaas geen andere keus en is ook niet langer betrokken in ons leven.
Ik heb het echt op elk front al enorm zwaar met de 3 kinderen die ik heb (waar ik overigens geen spijt van heb oid, maar het is niet gegaan zoals ik hoopte en dat blijft moeilijk omdat ik er wel dagelijks mee geconfronteerd word.(het alleenstaande moeder zijn)
Alsjeblieft vertel mij niet over hoe geweldig de 4e voor jou heeft uitgepakt oid of over hoe groot een foetus al is. Dit zal mijn keuze alleen maar moeilijker maken waardoor ik misschien toch voor een optie kies die ik eigenlijk niet wil en niet aankan.(dit zijn namelijk verhalen en feiten die ik enorm goed al weet in the back of my mind)
Graag zou ik wel horen over vrouwen die een abortus hebben gehad, en hoe dit was en waarom ze ondanks het moeilijk was toch vrede hebben met hun keuze uiteindelijk.
Ook begrijp ik dat dit misschien niet het juiste forum is voor mijn vraag, maar ik weet geen meer passend forum, als jullie die wel kennen hoor ik dat graag.
Jullie zijn altijd vriendelijk en vol van kennis als ik hier eens een andere opvoed vraag stel, dat verschilt ook per forum dus vandaar.
Liefs..
Ik begrijp dat het nu alleen nog maar speculeren is.
Het duurt nog een dag of 3 voor ik kan testen.
Maar het houd mij vreselijk bezig en ik voel mij zo oerstom dat ik mijzelf in deze positie heb gezet.
Ik ben alleenstaande mama van 3 jonge kinderen, sinds 1.5 jaar single.
Ik heb anderhalve week terug een date /one night stand gehad, het was vreselijk leek totaal niet op z'n foto's, gelogen over z'n lengte. We konden 't verder wel leuk vinden en uiteindelijk toch gekozen om het bed te delen. Het condoom zat erg los omdat ie niet echt gezegend was met flink gereedschap, oké daar hoeft natuurlijk niets te zeggen, maar de sex duurde 2 x 3 minuten en de laatste keer moest ik een druppend condoom er ondersteboven uitvissen. Meneer was als een blok in slaap gevallen daarna en ik ben weg gegaan heb een apje gestuurd en daarin mijn teleurstelling uitgesproken en hem geblokkeerd en verwijderd.
Dit was hoogst waarschijnlijk precies rond mijn eisprong.
De laatste 2 x toen ik zwanger wilde raken lukte dit niet direct en hierdoor ben ik enorm bewust van mijn lijf en alles omtrend ovulatie en bevruchting geworden.
Ik heb daarom ook heel erg sterk het gevoel dat ik zwanger ben, door onnder andere extreme vermoeidheids klachten en een mogelijke innestelingsbloeding 3 dagen geleden. (het bekende roze piepkleine beetje bloed) de bij behorende steken en popjes & gevoelige borsten etc.
Ik heb nooit eerder een abortus gehad, en elke vezel in mijn lichaam schreeuwt nee tegen het vermoorden van wat mijn eigen baby had kunnen worden.
Maar ik weet gewoon dat ik mentaal en financieel niet de zorg voor een 4e kind in mijn eentje aankan.
Ook het risico dat altijd aanwezig is op een gehandicapt kind zou ik enorm moeilijk vinden.
Ik heb nooit gekozen voor het alleenstaande moederschap, mijn ex liet mij helaas geen andere keus en is ook niet langer betrokken in ons leven.
Ik heb het echt op elk front al enorm zwaar met de 3 kinderen die ik heb (waar ik overigens geen spijt van heb oid, maar het is niet gegaan zoals ik hoopte en dat blijft moeilijk omdat ik er wel dagelijks mee geconfronteerd word.(het alleenstaande moeder zijn)
Alsjeblieft vertel mij niet over hoe geweldig de 4e voor jou heeft uitgepakt oid of over hoe groot een foetus al is. Dit zal mijn keuze alleen maar moeilijker maken waardoor ik misschien toch voor een optie kies die ik eigenlijk niet wil en niet aankan.(dit zijn namelijk verhalen en feiten die ik enorm goed al weet in the back of my mind)
Graag zou ik wel horen over vrouwen die een abortus hebben gehad, en hoe dit was en waarom ze ondanks het moeilijk was toch vrede hebben met hun keuze uiteindelijk.
Ook begrijp ik dat dit misschien niet het juiste forum is voor mijn vraag, maar ik weet geen meer passend forum, als jullie die wel kennen hoor ik dat graag.
Jullie zijn altijd vriendelijk en vol van kennis als ik hier eens een andere opvoed vraag stel, dat verschilt ook per forum dus vandaar.
Liefs..
?