<p>Beste lezers, </p><p>Ik wil even iets delen met jullie en hoop dat jullie een advies hebben of misschien wellicht jezelf herkennen.</p><p>Op dit moment ben ik nu bijna 14 weken zwanger. Dit was voor ons niet geheel gepland wel erg welkom. Zelf zit ik met mijn partner nog in de verbouwing van ons huis dus willen dit eerst afsluiten voor wij volledig alle spullen gaan inkopen etc. We kopen af en toe al wel wat maar nog niet de hele grote dingen. <br /><br /></p><p>Mijn schoonmoeder daarin tegen heeft al voor haarzelf besloten zonder overleg dat ze wel even bij mijn bevalling kan zijn samen met haar dochter. Ze probeert te sturen op de naam een heeft al bepaalt dat ik na de bevalling wel 5 a 6 dagen kan blijven werken want zei past dan wel op de kleine. Terwijl ik duidelijk aan heb gegeven dat ik minder wil gaan werken om bij het opgroeien van mijn eerste kindje te zijn. Ze heeft een kinderwagen aangeschaft en ook nog een voor bij haar dochter mijn schoonzus mocht mijn baby daar zijn. Ook een halve inboedel voor kinderkamer heeft ze al in huis. </p><p>Nu merk ik aan mijzelf dat ik dit niet prettig vind omdat ze continu met alles zich bemoeid en overal bij wilt zijn terwijl ze ook nooit naar mijn ouders vraagt. Mijn schoonvader merkt dat ik dit niet leuk vind en mijn partner vind dat ik maar even moet doorzetten en dat ik fout zit en zijn moeder niet. Ze zijn van Iraanse afkomst en ik moet maar niet zo moeilijk doen vind hij. </p><p>Elke keer als ze nu iets koopt of zich ergens ongevraagd mee bemoeid sla ik dicht en komt er niks uit mijn mond het voelt alsof zei het kind krijgt. Mijn partner wilt niet met haar praten dus ik heb besloten dit zelf te gaan doen. Mijn partner is namelijk een echt moeders kind en vind het zielig voor haar als we haar ermee confronteren. <br /><br /></p><p>iemand nog tips voor z’n gesprek ? <br />
</p><p> </p>
</p><p> </p>