Advies nodig! Alleenstaande moeder vanaf nu.....

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hi Allemaal,

Ik kom al best een tijd op dit forum en heb ooit een onderwerpje geplaatst over mijn (slechte) relatie.... De vader van Sophia(6 mnd) is Braziliaans en heeft geen verblijfsvergunning. Sinds haar geboorte hebben heel veel ruzie, is hij werkeloos geworden en ben ik gewoon echt ongelukkig met hem door de manier waarop we met elkaar omgaan en door de dingen die hij van mij verwacht. De details zijn niet zo belangrijk maar hij is sinds een maand in Brazilie omdat we zijn verblijfsvergunning (zouden) gaan aanvragen.

Maar sinds hij weg is, is er een enorme last van mn schouders, ik voel me heerlijk zo alleen met mn meisje en ben veeeel gelukkiger.

De laatste maanden stonden voor mij in het teken van 'nog even volhouden' hij was werkeloos, blowde en ging uit, en ik werkte 40 uur per week en kreeg alleemaar commetaar op alles. Hij vergokte ook geld van mij en probeerde dat te verbergen. Als we die papieren gaan regelen ben ik voor hem aansprakelijk, en eigenlijk ben ik mijn vertrouwen in hem kwijt... Wat nou als hij hier enorme schulden gaat maken? Ik heb een dochter, straks kom ik door hem in de schuldhulpverlening! Ik heb vorige week nog tegen hem gezegd dat ik twee maanden huurachterstand heb, maar dat geloofde hij niet echt en gisteren kreeg ik een telefoontje dat hij zonder geld zat en of ik neit iets op kon sturen (NEE!).

Nu is het niet zo dat ik zit te denken, goh wat moet ik doen... Ik wil niet dat hij terugkomt.... Maar TOCH voel ik me schuldig, ik wil hem niet kwetsen, ik kan niet eens tegen het idee dat hij gaat huilen ofzo, hij zal zijn kind niet zien opgroeien....
Hij wil graag terugkomen, zegt dat hij van mij houdt en van zijn dochter, en ik voel me zo slecht omdat ik het nu in handen heb....

Mijn zus (zelf zonder vader opgegroeid) vindt dat ik het omwille van Sophia toch een kans moet geven, mijn ouders vinden dat hij het zelf heeft verpest en dat ik beter alleen met haar kan blijven (zij helpen mij heel veel nu). Wat vinden jullie?
 
Hoi Marinah,

Wat een moeilijke beslissing moet je nemen. Je kiest idd nu niet alleen voor jezelf maar ook voor je dochtertje en ook idd of zij haar vader zal kennen.
Ik weet niet wat ik zou doen in jou situatie.
Het is idd een moeilijke keuze omdat jij verantwoordelijk voor hem bent als hij een verblijfsvergunning krijgt.
Wat zegt hij zelf te willen doen om de situatie te verbeteren?

XK
 
Hoi Marinah,

ik kan me voorstellen dat je het hier erg moeilijk mee hebt. Dit is natuurlijk niet zoals je voor ogen had toen jullie een kindje kregen!
Mijn mening is dat ie, als ie zo graag weer bij jullie wil zijn, dat ie dan maar z'n best moet doen om jou te laten zien dat ie het waard is en dat hij een goed voorbeeld voor jullie dochtertje kan zijn. Je zegt dat je het zo moeilijk vind omdat het in jou handen ligt voor je gevoel (wat ik me goed voor kan stellen hoor!), maar als jij al die tijd hem kansen hebt gegeven en hebt aangekaard dat er een probleem is (ga er nu even vanuit dat je dat hebt gedaan, want kan me niet voorstellen dat je er nooit wat van hebt gezegd), dan ligt het allang niet meer bij jou hoor, hij heeft genoeg mogelijkheden gehad om er wat aan te doen. Dus dat moet of moest ie dan maar doen! Maar voor mij is dat natuurlijk makkelijk gezegt, ik heb niet (ooit of nog steeds) van hem gehouden.  En ik ga alleen uit van wat ik nu lees. Kan me nog herrinneren dat je een topic had geplaatst omdat je er toen zo mee zat dat je voor je gevoel overal  alleen voor op draaide. Toen zat ik me al kwaad te maken, dus wat mij betreft, als jij je nu zoveel gelukkiger bent, is het zo beter. Maar je hebt natuurlijk ook nog je/jullie dochtertje waar je aan moet denken. Ik ben zelf opgegroeid met ouders die eigenlijk liever zonder elkaar wilden zijn, maar die omwille van de kinderen (m'n zus en ik) bij elkaar bleven, en ik kan je vertellen dat dat ook niet altijd de beste oplossing is. Je dochter heeft misschien meer aan 1 gelukkige ouder, dan aan 1 die altijd op d'r tenen loopt (want dat merkt je dochter zeker) en ongelukkig is en 1 die niets doet, geld verbrast en blowt en weet ik wat. En misschien dat je vriend er later meer klaar voor is om contact te hebben en dat het dan veel beter gaat??
Nogmaals, dit is mijn meing en doe ermee wat je wilt, als je maar naar je gevoel luistert en gelukkig bent, dat lijkt mij het beste :)
Oh, en ik zou zeker niet garant voor hem staan als je hem nu al niet vertrouwd met geld en dergelijke. Laat je onderbuik gevoel spreken zou ik zeggen!
Nou meid, heel veel succes met de situatie, laat nog eens weten hoe het met jullie gaat :)

Liefs Elly
 
hey meis

wat een vervelende situatie zeg,
ik vind het moeilijk om te oordelen, maar geef je mijn mening,
Ik ben zelf alleen door mijn moeder opgevoed samen met mijn zus,
ik was 2jaar toen mijn ouders gescheiden zijn,
en heb mijn vader nooit gekend tot ik zwanger was van ons eerste kindje,
dat had ik beter niet kunnen doen ik ben blij dat ik weet wie het is maar daar is ook alles meegezegt het is te lang geleden,
ik had er echt absoluut geen gevoel bij.

sorry ik draaf door nu over jou,
ik denk dat als jij je nu veel gelukkiger voelt dat dat genoeg zegt, ik weet dat je aan je kindje moet denken maar jij bent er ook,
echt geloof me als de mama niet gelukkig is zien die kleintjes of voelen ze dat echt wel hoor,
ik denk dat een kind meer aan een gelukkige moeder heeft,
Maar wat is de bedoeling als je niet verder zou willen komt hij dan wel naar Nederland?
dan zou je een omgangsregeling kunnen treffen.
maar als hij daar zit dan word het wel moeilijk.
Ik denk dat je alle voor en nadelen op papier moet zetten, van je Partner.
en wat je ook beslist denk ook aan jezelf meid.

En je dochter word ook wel groot met de opvoeding van 1 ouder hoor,
kijk maar naar mij

ik wens je heel veel succes bij je keuze dit is niet zomaar iets,
denk er goed over na en aan de toekomst van jou en je kleine meid.
als je in de shit komt word je ook niet vrolijk van

veel liefs mascha
 
Hi,

Bedankt voor jullie reacties... Als ik geen verblijfsvergunning voor hem aanvraag dat kan hij ig niet legaal terugkomen, en ik denk niet dat hij ervoor zou kiezen om hier (weer) illegaal te verblijven, dat is geen leven.
Bovendien miste hij zijn land heel erg en de manier van leven. Hij is in mijn ogen qua gedrag een dwarse puber, en ik heb wel het idee dat ik weet waar dat (en zijn verslavingen) vandaan komen: zijn eigen klote jeugd (sorry voor het woordgebruik) maar hij is als kind zwaar mishandelt, en soms zie je dan dat mensen die zelf geen kind hebben kunnen zijn, nooit volwassen worden, hij is zo'n geval, maar ja daar ben ik pas achter gekomen toen Sophia geboren werd, omdat ik hem toen nodig had en hij voor ons moest zorgen ipv andersom, en dat trok hij totaal niet.....
Hij werd depri, ging constant uit, was bijna altijd onder invloed, en daar komt dan nog bij dat hij totaal niet voor mij zorgde. Ik werk van 16.00 tot 24.00 uur, maar hij had geen zin om het eten te maken (deed het wel onder veel protest, maar dna bv om 23.00 uur 's avonds). Hij werd een keer woedend omdat ik hem vroeg met Sophia naar de huiskamer te gaan 's ochtends omdat ik zo moe was en nog evne wilde slapen, maar hij was ook moe; want hij had tot 5.00 uur s' ochtends zitten gokken (geen uitzondering)....

Naja, ik kan nog wel evne doorgaan, maar ik heb hier toendertijd mijn gal al zitten spuwen hahaha
Ik vindt het gewoon heel moeilijk dat ik nu degene ben die de knoop moet doorhakken, en het zal neit zonder emoties en strijd van zijn kant gaan. Hij zal alles uit de kast halen om het goed te maken, en tegen die emotionele achtbaan zie ik erg op, maar in mijn hart weet ik dat het voor mij ig het beste is om te kappen, want ik zal neit gelukkig met hem worden.
En voor Sophia... op zijn manier houdt hij van haar, maar hij kan niet als een echt vader voor haar zorgen, met name door zijn verslavingen, hij is wel zorgzaam in de zin dat hij haar veel knuffelde en zich bv zorgen maakte over de kou buiten met haar, hij is geen complete alien, maar hij is ook niet de evenwichtige stabiele en hardwerkende vader die ik voor ogen had, en die hij leek....

Hij heeft mij nooit geslagen maar wel heel agressief tegen mij gedaan waar Sophia bij was, zoals schreeuwen, duwen en met zijn voorhoofd zo tegen mijn voorhoofd duwen en zijn hand opheffen, hij heeft mij ook een keer op het bed gegooid in zijn woede, terwijl ik Sophia op mn arm had. En hij bleef me keihard in mn arm knijpen, hij was nl woedend omdat ik uit wilde slapen en omdat ik vond dat hij wel een keer op kon staan om met haar in de huiskamer te blijven (hij ging ook nooit een stukje met haar wandelen ofzo)....

Jaja, als je die beerput opentrekt haha


 
Tjeetje wat een verhaal,

En wat een geluk voor je dat hij in Brazilie is, en afhankelijk van jou terug te komen.

Je zou wel gek zijn om verantwoordelijk te nemen voor hem en z'n nukken.

Mooi in Brazilie laten! Sophia is veel beter af zonder hem... wat een vreselijk voorbeeld van een vader en partner.

De manier waarop je het beschrijft is pure mishandeling...(psychische mishandeling is ook mishandeling... onvoorspelbaarheid ook)

Eleanor Roosevelt zei eens: "Niemand kan je mishandelen, zonder dat je daar zelf in toestemt"
Aan jou nu de taak daar niet meer in toe te stemmen.

Good luck, Marinha, and good life!


 
Hallo Marinha,

Goh wat een verhaal zeg. Ik kan je meer 1 ding zeggen. Denk goed na wat je doet. Ik lees over de agressie nou ik kan je zeggen ookal praat hij zo mooi op afstand en zou hij eventueel beloftes doen...agressie houdt niet vanzelf op.
Je zus zegt misschien dat je het een kans moet geven omwille van Sophia. Maar negatieve ervaringen doen een kind ook geen goed.
Natuurlijk is het jouw beslissing. En een moeilijke ook, ik wens je daarom sterkte en succes bij het maken van je keuze.

Groetjes Christina
 
Hoi Marinha,
Ik zou altijd zeggen; geef vader een kans. Maar nu niet! Het is duidelijk een profiteur die niet van plan is zich in te zetten voor jou en zijn dochter, hij wil gewoon in nederland blijven. Straks zit jij met torenhoge schulden in een blijf van mijn lijf huis.
Natuurlijk is de situatie voor jou en hem lastig, dit had je beiden niet voor ogen. Je wenst je dochter geen leven zonder haar vader toe, maar je kunt jezelf niet dwingen van iemand te houden. Als hij echt om jou en je dochter geeft, dan gaat hij keihard werken in brazilie om een visum te krijgen voor ene vakantie, of tickets voor jullie te kopen zodat je bij hem op vakantie kunt. Over een paar jaar kun je da altijd nog een andere keus maken, toch? Je kunt ook prberen of hij in ieder geval wil laten weten waar hij is, zodat je je dochter altijd kunt vertellen wie en waar haar vader is. Maar denk aan jezelf, volg je gevoel en luister naarje hart! Sterkte ermee!
Groetjes Nanna
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan