advies nodig ..help!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi hoi

ik heb even jullie advies nodig want ik weet even nietmeer wat ik moet doen.

op het moment werk ik 29uur op een kinderdagverblijf in Groningen. Dit doe ik al 7 jaar met veel plezier, er zijn wel een paar -puntjes, waar ik de laatste tijd tegen aan loop.    Ik heb daar wel een vast contract. Het is een klein particulier kinderdagverblijf met 2 groepen.
Nou heb ik een paar weken geleden een open sollicitatie gestuurd naar de Stichting Kinderopvang hier  in Hoogezand-Sappemeer.
Ik zou daar graag willen werken omdat het praktischer is voor Annique als ze straks naar school toe gaat.
Groningen is dan niet handig omdat ik haar dan niet van de BSO kan halen en haar s'morgens niet naar school kan brengen. OMdat het qua werktijden niet aansluit.
Ook Danny zijn werktijden zijn te lang om haar dan van de BSO te halen, of naar school te brengen.


Nu ben ik vorige week gebeld door de Stichting en kon ik vanmorgen op sollicitatie komen.
Leuk zou je denken... jaaaah echt wel hihi, maar ik weet niet zo goed wat ik moet.
Ze waren erg enthousiast en zouden me een 0 uren contract kunnen bieden.
Ik heb gezegd dat ik minstens 25 uur moet draaien in de week omdat ik een eigen huis heb en min of meer de kostwinner ben hier in huis.
Ze zeiden dat, dat er zeker wel in zit.
Ik kan alleen ingezet worden op verschillende lokaties, en ik weet niet of ik dat wat vind?
Het is voor Hoogezand-Sappemeer een vrij grote stichting   ( 3 kinderdagverblijven en 3 BSO's) Ook zitten er 2 lokaties in Harkstede 8 km verderop.
Annique zou in principe mee kunnen, ook al werk ik onregelmatig.

T is een beetje een warrig verhaal, maar mijn huidige bazin weet nog van niets en ik weet dat die me niet kwijt wil.
Ik vind het moeilijk om dit nu bespreekbaar te maken.
Ze weet wel dat ik erg zoekende ben naar iets anders en daar heeft ze me een tijdje terug ook wel tips voor gegeven.
Pffff ik kan wel janken als ik denk aan haar reactie, en als ik denk aan de ouders  en  kinderen en collega's waarvan een paar zelfs vriendinnen zijn geworden  .
Moet ik dit achter laten...
Maar ik weet ook dat het voor de toekomst toch beter is.. ppffff

sorry moest dit warrige verhaal even met jullie delen, en ik ben benieuwd of jullie tips of ideeen hebben want ik weet t ff niet.
Woensdag hoor ik meer over het gesprek van vanmorgen, maar ze klonken zo enthousiast..
Ik denk nu echt.... waar ben ik aan begonnen...? of hou ik te veel vast aan het oude vertrouwde...
Help !

liefs Sandra
 
Hoi Sandra,

Jemig, wat zit jij in een tweestrijd zeg!! Moeilijk hoor. Is er eventueel niet te onderhandelen over jouw werktijden, zodat je Annique wel op kunt halen van de BSO. Ik bedoel er mee te zeggen dat als ze je niet graag kwijt zijn, je dat wellicht kunt gebruiken om te onderhandelen over hoe het verder moet met jouw persoonlijke situatie. Ik noem zo maar wat hoor, want ik begrijp natuurlijk ook wel dat jouw collega's dan het laatste gedeelte van de dag zelf moeten oplossen.

Groetjes Fonske
 
hey fonske

fijn dat je idd meedenkt ..
ik heb het al aangegeven   dat ik daar mee ga zitten als annique naar school gaat.
maar toen zei ze "ja daar zit iedereen straks mee"dus daar kunnen we niets aan doen, daar moet je zelf een oplossing voor zoeken.
helaas.. ook begrijpelijk, maar niet de oplossing voor ons
 
Hoi Sandra,

Als ik jouw verhaal lees denk ik: Ze wil wel, maar durft (nog) niet.

Ik kan me herinneren dat je een hele tijd geleden niet meer lekker naar je werk ging. Zijn de dingen waar je toen tegenaan liep opgelost? Of heb je je er bij neer gelegd en je aangepast aan de situatie?

Een nieuwe baan is altijd eng. Voor de een meer dan voor de ander, maar het blijft eng. Je weet wat je hebt en je weet niet wat je er voor terugkrijgt. Dat maakt het lastig, want je hebt een soort van zekerheid.

Maar een nieuwe baan biedt ook uitdagingen, kansen, mogelijkheden om je verder te   ontwikkelen en misschien gemakken die je nu niet hebt...

Als je weggaat dan laat je een lege plek achter, dat klopt. Dat doet iedereen die weggaat. Dat is het risico van ondernemer met personeel zijn (vraag maar aan Gert, of aan Wilfred van Cissy). Op het particuliere kdv waar Julian naar toe gaat zijn in korte tijd ook een aantal meiden weggegaan. De eigenaresse had het daar moelijk mee, stond te huilen op hun afscheid en liet haar partner de speech doen, want dat kon ze niet aan. Maar ja, het wel de realiteit. Mensen komen, mensen gaan. Je kunt als kdv-leidster toch niet daar bijven werken totdat de baas/bazin met pensioen gaat, puur omdat je iemand niet wilt kwetsen? Je moet aan jezelf en Annique denken. Wat wil jij? En waarom?

Zelf kies ik nu ook voor een praktische oplossing. Niet dat ik erg ambitieus ben, maar Julian gaat voor alles op het moment. Als hij naar school gaat komt er iets meer ruimte voor mijn wensen, maar tot die tijd moet het gewoon praktisch.

En zekerheid? Die heb je niet, nu ook niet. Dat klinkt misschien raar, maar als je bazin vandaag besluit om morgen de tent dicht te gooien en op wereldreis te gaan dan houdt het voor jou ook op. Wat dat betreft zit je bij een stichting "zekerder". Maar dan nog...

Je leest het al een beetje: ik vind 7 jaar een mooie tijd om voor iets nieuws te kiezen. Als je nog 3 jaar blijft zitten durf je helemaal geen stap meer te maken en moet alles wijken voor het bedrijf waar je dan zit. Je schrijft dat je vrienden bent geworden met een aantal mensen; als het echt vrienden zijn dan blijven ze dat, ook als je ergens anders werkt.   En ook daarin: mensen komen, mensen gaan. Dat zul je zelf ook merken met de kids; met 4 jaar nemen ze weer afscheid en komen er baby's voor terug.

Als de terugkoppeling woensdag naar jou is dat ze met je verder willen zou ik zeggen: DOEN!! Zeker als je 25 (toch?) uur vast kunt krijgen. Dat je op verschillende locaties wordt ingezet is iets wat in het begin speelt; als je er werkt en er komt een vaste plaats vrij dan kun daar toch voor in aanmerking komen? En Hoogezand - Harkstede is op de fiets nog te doen!

Veel succes met je keuze. Hou je ons op de hoogte?

Groetjes,
Ellen mv Julian

 
Hallo Sandra,

Kan je situatie best voorstellen hoor!! Het is een moeilijk keuze die je moet maken!
Ik kan je wel advies geven, maar je moet toch zelf een beslissing maken en een knoop doorhakken, ik realiseer me wel dat het moeilijk is hoor!!!! Het liefst zou je willen dat iemand anders voor je kon beslissen en dat het dan ook een goede beslissing is. Of dat niemand 'schade' ondervind aan je beslissing. Of dat je het gewoon beiden kan doen. Maar uit je verhaal blijkt dat het niet kan.

Uit je verhaal op te maken vind je je werk leuk en wilt eigenlijk niet weg, maar aan de andere kant denk je  aan je dochter en hoe je dat praktisch moet regelen en dan zou die andere baan een uitkomst zijn.

Ik ben een jaar geleden ook gestopt met werken op een kdv. Wat ik ongelofelijk moeilijk vond. Ik had het gevoel dat ik mijn collega's in de steek lieten, want die moesten maar afwachten wie er voor terug kwam, ik had het gevoel kinderen in de steek te laten, sommigen waren erg aan me gehecht en sommigen hadden een zware periode gehad, waarin ik ze veel begeleid had en ook ouders liet ik in de steek voor mijn gevoel, want met een aantal had ik een ontzettend goede band opgebouwd. Een moeder zei me ook: "Marianne wat doe je ons nu aan??!!!!" Maar ze begreep me wel na mijn uitleg, al kwam mijn aankondiging van vertrek best onverwachts.

De stap die ik maakte kwam doordat ik na mijn zwangerschapsverlof 4 dagen per week terug moest komen, en dat vond ik teveel. Ik zou die 4 dagen 12 uur van huis zijn (werken en reistijd) en mijn dochter zou dan 3 dagen naar een opvang moeten en ik zou haar de dagen dat ik werkte amper zien. Dat wilde ik niet. Uiteindelijk heb ik besloten te stoppen. Het afscheid was moeilijk, zelfs een aantal moeders hadden tranen in de ogen en dat was pijnlijk om te zien. De eerste weken vond ik het best lastig, maar langzaam verdween het schuldgevoel. De kinderen vermaken zich ook prima met de nieuwe leidster en al is ze niet hetzelfde als ik, ik ben vervangbaar.
 
Ook zou ik collega's niet meer zo vaak zien en net als jij, waren daar inmiddels ook vriendinnen bij. Maar nu, na een jaar heb ik nog steeds contact met hen. Als de vriendschap goed zit, blijven het ook vrienden, al werk je niet meer samen en zie je elkaar misschien minder vaak.

Misschien heb je iets aan mijn verhaal/ervaring.
Ik wens je succes met je beslissing. Ik ben benieuwd wat je gaat doen. Laat je het me/ons weten?
Liefs, Marianne mv Rebecca
 
Zie dat Ellen ook net een bericht getypt heeft, en intussen had ik ook een heel verhaal klaar!!!
Met haar ben ik het ook eens, dat deel had ik nog niet getypt (het was al zo'n verhaal).
Maar je baas houdt inderdaad ook geen rekening met je als je een wereldreis gaat maken. En kinderen vertrekken ook als ze 4 zijn en er komen baby's terug. Je kunt niet zeggen: er gaan 12 kinderen van mijn groep weg, ik ook... Dat zou het makkelijker maken, maar op een kdv gaat dan de een weg en dan de ander.

En ik heb ook het idee dat je het eng vind en dat is het ook. Je weet niet wat je ervoor terug krijgt, maar dat is ook wel leuke spanning, of niet? Ik vind het altijd wel een uitdaging om er weer iets van te gaan maken. En zekerheid die heb je nergens...ook niet met een vaste baan, al lijkt het er wel op en zit het hem in het woordje '' vast". Maar als een bedrijf failliet gaat heb ook jij niets, of als een baas zegt: "Ik stop ermee" (heel kort door de bocht) kan je ook niet blijven.

Gr. Marianne
 
Hey meiden

Bedankt voor jullie reacties.
Zit hier te janken achter de pc hahaha t is wat.
Ik heb de dingen waar ik in mijn huidige werk tegen aanloop wel besproken, maar ze willen er weinig aan doen... en dat is wel balen.
Jullie hebben helemaal gelijk, en ik begin het ook wel steeds meer in te zien.
Ik denk aan Annique, en wat jullie ook zeggen, ze redden zich ook wel zonder mij... en de kindjes gaan ook na 4 jaar weg.
En ik vind het inderdaad ook wel spannend en eng, "iets nieuws"
niet weten wat je te wachten staat en wat er van je verwacht gaat worden.

Ik realiseer me ook dat de doorgroeimogelijkheden in een stichting groter zijn dan bij een particulier kinderdagverblijf.
Ik herinner me ook weer uit het gesprek dat ze me vroegen of ik het ook zag zitten om eventueel in de toekomst lokatie hoofd te worden.
jullie horen van mij woensdag!
 
Nou Sandra, dat zijn nou de kansen en mogelijkheden waar ik het over had! En ze zijn je dus al voorgelegd ook!

Tuurlijk zul je het moeilijk hebben met afscheid nemen, maar afscheid is ook een nieuw begin!

Ben erg benieuwd!!!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan