hoi allemaal.
bedankt voor jullie medeleven en lieve berichtjes.
zoals nu bekend zal op 24 augustus de eutanasie plaats vinden:S.
heel raar je weet al zolang dat dit moment kan komen en nu..... is het gewoon aftellen naar iets waar je niet naar af wil tellen zo raar en verwarrend zeg, ben vandaag weer helemaal van me stuk alleen maar omdat er vanalles door mijn hoofd schiet.
gelukkig praat mijn vriend met me als hij eraan toe is het is niet heel veel maar hij doet het gelukkig wel. maar nu sta ik voor een heel moeilijk punt.... mijn zoontje van 3 vertellen dat hij over 2 weken geen opa meer heeft HOE DOE JE DAT!!!!!!!! tranen lopen al langs mijn eigen wangen als ik alleen al denk hoe dat ik dat moet zeggen... en aan de ander kant miss beter om het pas te zeggen als het ook echt zo is op de dag zelf ofzo? dan is het verdriet er tog en wil niet dat mijn zoontje zich 2 weken lang ongemakkelijk voelt heel erg moeilijk dus.....
zucht en dan de zwangerschap nog aan de ene kant heb ik zoiets van kleintje kom nu maar... ben er zo klaar mee krijg nu door die emobuien zo'n last van mijn buik en sinds gisteren is ze ook echt wel ingedaald kan niet meer normaal lopen, wil vanalles en lukt niet...
zoveel frustratie...zucht probeer me zo rustig mogelijk te houden alles omwille me kleine meisje,maar heb het nu gewoon helemaal gehad met alles het is teveel en te heftig nu....
bedankt voor jullie medeleven en lieve berichtjes.
zoals nu bekend zal op 24 augustus de eutanasie plaats vinden:S.
heel raar je weet al zolang dat dit moment kan komen en nu..... is het gewoon aftellen naar iets waar je niet naar af wil tellen zo raar en verwarrend zeg, ben vandaag weer helemaal van me stuk alleen maar omdat er vanalles door mijn hoofd schiet.
gelukkig praat mijn vriend met me als hij eraan toe is het is niet heel veel maar hij doet het gelukkig wel. maar nu sta ik voor een heel moeilijk punt.... mijn zoontje van 3 vertellen dat hij over 2 weken geen opa meer heeft HOE DOE JE DAT!!!!!!!! tranen lopen al langs mijn eigen wangen als ik alleen al denk hoe dat ik dat moet zeggen... en aan de ander kant miss beter om het pas te zeggen als het ook echt zo is op de dag zelf ofzo? dan is het verdriet er tog en wil niet dat mijn zoontje zich 2 weken lang ongemakkelijk voelt heel erg moeilijk dus.....
zucht en dan de zwangerschap nog aan de ene kant heb ik zoiets van kleintje kom nu maar... ben er zo klaar mee krijg nu door die emobuien zo'n last van mijn buik en sinds gisteren is ze ook echt wel ingedaald kan niet meer normaal lopen, wil vanalles en lukt niet...
zoveel frustratie...zucht probeer me zo rustig mogelijk te houden alles omwille me kleine meisje,maar heb het nu gewoon helemaal gehad met alles het is teveel en te heftig nu....