Hoi allemaal,
Ik heb net afscheid genomen van de februarimoeders en ben dus helaas/noodgedwongen naar dit forum verhuist. Hier ons verhaal.
Na een buitenbaarmoederlijke zwangerschap werd ik weer snel zwanger en nu kregen we dan ook na 6 weken al een echo om te kijken of alles goed zat en joepie alles zat goed en we zagen het hartje kloppen. Bij 11 weken kregen we weer een echo en ook nu was alles in orde, bij alle controles was alles in orde, buikje goed, bloeddruk goed, gewicht goed, helemaal toppie. Wij hebben nog een pretecho laten maken bij 20 weken en toen konden we ook zien dat we een dochter zouden gaan krijgen maar dat bleef wel ons geheimpje. We hadden ook al snel een naam "Suze" sjiek maar toch ook gewoon. Wel had ik veel harde buiken maar ja dat was niets om ons druk over te maken. Bij 23 weken kregen ik ineens erge krampen 's nachts om half 1. Ben nog wel in slaap gevallen want het zakte wel weer. Om kwart voor drie werd ik wakker van de pijn en om 5 voor drie heeft mijn vriend de verloskundige gebeld die er meteen aan kwam. Ik werd ineens heel erg misselijk en moest overgeven bij de 2de keer overgeven brak mijn vruchtwater en begon ik te bloeden. De verloskundige was er ondertussen en die heeft nog even met de doptone geluisterd en haar hartje deed het nog, wij als een speer naar het ziekenhuis en daar nog een echo gehad en ook daar deed haar hartje er nog maar ze gaven ons weinig kansin het ziekenhuis. Ik had geen weeën meer want dat was wat die krampen waren en ik werd opgenomen en ook mijn vriend kreeg een bed en we konden alleen nog maar hopen. De volgende dag kregen we weer een doptone en helaas onze Suze was overleden. Suze is op zondagochtend 27 oktober om 10.50 geboren via een natuurlijke bevalling en ook ik had een ruggeprik. Ik moet wel zeggen dat iedereen in het ziekenhuis geweldig was alle verpleegkundigen en doktoren waren allemaal even lief en aardig en hebben er ons die dagen in het ziekenhuis echt doorheen gesleept. Ik vond het niet erg om een natuurlijke bevalling te ondergaan het voelde heel erg goed/natuurlijk en ik heb niet veel pijn gehad. Ja de weeën doen zeer en ik heb wel bijna 6 uur weeën gehad maar acheraf kan ik me er weinig van herinneren. Vandaag zijn we naar het ziekenhuis geweest en er is niets uit de onderzoeken gekomen waarschijnlijk is de bevalling in gang gezet door een bloeding in de placenta maar er volgen nog meer onderzoeken maar meestal vinden ze niets. Met Suze was tenminste niets aan de hand geen afwijkingen ze was gewoon perfect. Ze was zo mooi we zitten nu met een ontzettend leeg gevoel en je begrijpt gewoon niet waarom het is zo in en in gemeen.
Liefs Esther
essie2@xs4all.nl
Ik heb net afscheid genomen van de februarimoeders en ben dus helaas/noodgedwongen naar dit forum verhuist. Hier ons verhaal.
Na een buitenbaarmoederlijke zwangerschap werd ik weer snel zwanger en nu kregen we dan ook na 6 weken al een echo om te kijken of alles goed zat en joepie alles zat goed en we zagen het hartje kloppen. Bij 11 weken kregen we weer een echo en ook nu was alles in orde, bij alle controles was alles in orde, buikje goed, bloeddruk goed, gewicht goed, helemaal toppie. Wij hebben nog een pretecho laten maken bij 20 weken en toen konden we ook zien dat we een dochter zouden gaan krijgen maar dat bleef wel ons geheimpje. We hadden ook al snel een naam "Suze" sjiek maar toch ook gewoon. Wel had ik veel harde buiken maar ja dat was niets om ons druk over te maken. Bij 23 weken kregen ik ineens erge krampen 's nachts om half 1. Ben nog wel in slaap gevallen want het zakte wel weer. Om kwart voor drie werd ik wakker van de pijn en om 5 voor drie heeft mijn vriend de verloskundige gebeld die er meteen aan kwam. Ik werd ineens heel erg misselijk en moest overgeven bij de 2de keer overgeven brak mijn vruchtwater en begon ik te bloeden. De verloskundige was er ondertussen en die heeft nog even met de doptone geluisterd en haar hartje deed het nog, wij als een speer naar het ziekenhuis en daar nog een echo gehad en ook daar deed haar hartje er nog maar ze gaven ons weinig kansin het ziekenhuis. Ik had geen weeën meer want dat was wat die krampen waren en ik werd opgenomen en ook mijn vriend kreeg een bed en we konden alleen nog maar hopen. De volgende dag kregen we weer een doptone en helaas onze Suze was overleden. Suze is op zondagochtend 27 oktober om 10.50 geboren via een natuurlijke bevalling en ook ik had een ruggeprik. Ik moet wel zeggen dat iedereen in het ziekenhuis geweldig was alle verpleegkundigen en doktoren waren allemaal even lief en aardig en hebben er ons die dagen in het ziekenhuis echt doorheen gesleept. Ik vond het niet erg om een natuurlijke bevalling te ondergaan het voelde heel erg goed/natuurlijk en ik heb niet veel pijn gehad. Ja de weeën doen zeer en ik heb wel bijna 6 uur weeën gehad maar acheraf kan ik me er weinig van herinneren. Vandaag zijn we naar het ziekenhuis geweest en er is niets uit de onderzoeken gekomen waarschijnlijk is de bevalling in gang gezet door een bloeding in de placenta maar er volgen nog meer onderzoeken maar meestal vinden ze niets. Met Suze was tenminste niets aan de hand geen afwijkingen ze was gewoon perfect. Ze was zo mooi we zitten nu met een ontzettend leeg gevoel en je begrijpt gewoon niet waarom het is zo in en in gemeen.
Liefs Esther
essie2@xs4all.nl