Is het moment ooit perfect? Je weet ook gewoon niet hoe t gaat zijn he, voel je je 9 maanden mega fit of spuug je iedere dag, ben je meteen zwanger of niet.. zet voor jezelf alle mogelijkheden op een rij. Realiseer je wel dat als je zwanger bent, je hoofd ws volloopt met vragen/info/interesses en de vraag is of je dat erbij wilt hebben. Ik vond het opvallend hoeveel ik bezig was met wagen/meubels/kleren/namen/controles/enz. Maar als jij denkt dat nu het beste moment is, prima toch? Maar je bent wel jong, dus dat gerammel... de vraag is of wat langer wachten dan niet wat meer rust zal geven. Dat weet je zelf het beste!
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Afstuderen en zwanger worden
- Onderwerp starter Gebruiker10324476
- Startdatum
Hi!
Ik werd zelf zwanger in mijn laatste jaar aan de uni op 23jarige leeftijd. Ik was 8 maanden zwanger toen ik nog tentamens moest doen en ik vond het geweldig!
Mijn vriend en ik konden ook niet meer wachten en we deden het gewoon. Direct zwanger geraakt en ja de weken 8 tot 14 waren voor mij heel zwaar vanwege misselijkheid, en het is even doorzetten maar juist doordat ik een kind kreeg had ik nog meer motivatie om mijn studie af te ronden.
Wij stonden er zo in: er zal altijd een reden zijn om te wachten dus als het goed voelt, gewoon doen.
Straks heb je je diploma en is de reden weer: ja moet eerst werk vinden. Daarna is het: ja ik ben net aangenomen dan kan ik niet zwanger worden direct.
Er zullen altijd dingen zijn waardoor het even niet uitkomt, maar dat zijn punten die je ook kan aanpakken als je zwanger bent en moeder bent.
Ik werd zelf zwanger in mijn laatste jaar aan de uni op 23jarige leeftijd. Ik was 8 maanden zwanger toen ik nog tentamens moest doen en ik vond het geweldig!
Mijn vriend en ik konden ook niet meer wachten en we deden het gewoon. Direct zwanger geraakt en ja de weken 8 tot 14 waren voor mij heel zwaar vanwege misselijkheid, en het is even doorzetten maar juist doordat ik een kind kreeg had ik nog meer motivatie om mijn studie af te ronden.
Wij stonden er zo in: er zal altijd een reden zijn om te wachten dus als het goed voelt, gewoon doen.
Straks heb je je diploma en is de reden weer: ja moet eerst werk vinden. Daarna is het: ja ik ben net aangenomen dan kan ik niet zwanger worden direct.
Er zullen altijd dingen zijn waardoor het even niet uitkomt, maar dat zijn punten die je ook kan aanpakken als je zwanger bent en moeder bent.
Ik heb dit gehad in mijn vorige zwangerschap van mijn zoontje ik was bezig met mijn scriptie en had twee banen (50 uur p.w.) wel op basis van 0 uren contract.
Ik had veel last van overgeven dus op werk at en dronk ik bijna niets en tijdens het verdedigen van mijn scriptie was ik 11 weken. Zou ik dit aanraden, nee want ik had nog niet een eigen basis waar ik op terug kon vallen. Zoals ik bijv. Nu heb met een vast contract, vaste uren en een diploma op zak. Dit heeft best wat stress met zich meegebracht.
Zou ik het opnieuw doen? Ja zonder twijfel het was niet makkelijk. Maar je weet nooit hoelang iets gaat duren en iets waardevoller als je eigen kind bestaat niet. Het is de beste keus ooit geweest om te stoppen met de pil. Ik heb mijn diploma behaald, met een baan gestopt en meer gaan werken bij 1 baan (i.p.v. 2) en max 38 uur. 50 uur was teveel van het goede voor mij toen.
Mijn advies romantiseer het niet. Zwanger zijn kan soms best pittig zijn. Maar zwanger mogen worden is een zegen. Als je klaar bent en de verantwoordelijkheid zou ik dit gevoel volgen. Als je nog makkelijk een paar maanden kan wachten ook wanneer het zwanger worden langer duurt, is dat natuurlijk wel minder stressvol.
Ik had veel last van overgeven dus op werk at en dronk ik bijna niets en tijdens het verdedigen van mijn scriptie was ik 11 weken. Zou ik dit aanraden, nee want ik had nog niet een eigen basis waar ik op terug kon vallen. Zoals ik bijv. Nu heb met een vast contract, vaste uren en een diploma op zak. Dit heeft best wat stress met zich meegebracht.
Zou ik het opnieuw doen? Ja zonder twijfel het was niet makkelijk. Maar je weet nooit hoelang iets gaat duren en iets waardevoller als je eigen kind bestaat niet. Het is de beste keus ooit geweest om te stoppen met de pil. Ik heb mijn diploma behaald, met een baan gestopt en meer gaan werken bij 1 baan (i.p.v. 2) en max 38 uur. 50 uur was teveel van het goede voor mij toen.
Mijn advies romantiseer het niet. Zwanger zijn kan soms best pittig zijn. Maar zwanger mogen worden is een zegen. Als je klaar bent en de verantwoordelijkheid zou ik dit gevoel volgen. Als je nog makkelijk een paar maanden kan wachten ook wanneer het zwanger worden langer duurt, is dat natuurlijk wel minder stressvol.
Ik kan niet bepalen wat voor jou de juiste keuze is, ik kan alleen mijn persoonlijke ervaring delen:
Ik ben zwanger geraakt tijdens de laatste loodjes van de studie, moest alleen mijn scriptie nog afronden, waarvan het vooronderzoek al af en goedgekeurd was. Ik verwachte zeker af te ronden voor de kleine kwam. Ik denk dat ik persoonlijk de zwangerschap te veel heb geromantiseerd en niet heb stilgestaan dat iedereen zwangerschap anders ervaart.
Helaas kan je niet voorspellen hoe je zwangerschap gaat. Ik was het eerste trimester enorm ziek. Heel veel misselijk/overgeven, enorm slecht slapen, ontzettende moodswings etc. Ik kon mij totaal niet meer focussen op mijn scriptie. Omdat ik met een deadline en de druk zat bleef ik het proberen, maar bij inleveren een 1 gekregen omdat ik zelfs fouten in de APA had, wat ik nog nooit eerder fout heb gedaan.
Ik moest wachten op het volgend inlever moment. (3 mei). Ondanks dat ik het tweede en derde trimester mij iets beter voelde, heb ik echt geen goed gevoel over mijn eindproduct. Ik heb totaal geen focus kunnen vinden, voel me heel vaak super moe door het slechte slapen, krijg pijn bij het lange zitten, werd vaak down tijdens het zitten aan mijn scriptie door hoe ik mij voelde en kreeg last van zwangerschapsdementie. Ik kom vaak niet op woorden om zaken goed te verwoorden, wat enorme frustraties meebrengt ondanks voldoende pauzes. Ik heb gezegd dat ik 3 mei wel ga inleveren. Maar eerlijk gezegd verwacht ik pas na de geboorte echt af te studeren.
Ik heb oprecht ook het gevoel minder genoten te hebben van de zwangerschap. Deels door de coronamaatregelen, maar ook wel echt de druk en stress die ik mijzelf de afgelopen maanden heb opgelegd om aan mijn scriptie te zitten en de frustratie als het mij niet lukte. Eb nu heb ik nog dagelijks de gedachte van gaat het mij wel lukken als de kleine er is? Wat als het een huilbaby blijkt? Hoe erg wordt mijn vertraging en hoe erg loopt mijn studieschuld nu op etc.
Ik ben zwanger geraakt tijdens de laatste loodjes van de studie, moest alleen mijn scriptie nog afronden, waarvan het vooronderzoek al af en goedgekeurd was. Ik verwachte zeker af te ronden voor de kleine kwam. Ik denk dat ik persoonlijk de zwangerschap te veel heb geromantiseerd en niet heb stilgestaan dat iedereen zwangerschap anders ervaart.
Helaas kan je niet voorspellen hoe je zwangerschap gaat. Ik was het eerste trimester enorm ziek. Heel veel misselijk/overgeven, enorm slecht slapen, ontzettende moodswings etc. Ik kon mij totaal niet meer focussen op mijn scriptie. Omdat ik met een deadline en de druk zat bleef ik het proberen, maar bij inleveren een 1 gekregen omdat ik zelfs fouten in de APA had, wat ik nog nooit eerder fout heb gedaan.
Ik moest wachten op het volgend inlever moment. (3 mei). Ondanks dat ik het tweede en derde trimester mij iets beter voelde, heb ik echt geen goed gevoel over mijn eindproduct. Ik heb totaal geen focus kunnen vinden, voel me heel vaak super moe door het slechte slapen, krijg pijn bij het lange zitten, werd vaak down tijdens het zitten aan mijn scriptie door hoe ik mij voelde en kreeg last van zwangerschapsdementie. Ik kom vaak niet op woorden om zaken goed te verwoorden, wat enorme frustraties meebrengt ondanks voldoende pauzes. Ik heb gezegd dat ik 3 mei wel ga inleveren. Maar eerlijk gezegd verwacht ik pas na de geboorte echt af te studeren.
Ik heb oprecht ook het gevoel minder genoten te hebben van de zwangerschap. Deels door de coronamaatregelen, maar ook wel echt de druk en stress die ik mijzelf de afgelopen maanden heb opgelegd om aan mijn scriptie te zitten en de frustratie als het mij niet lukte. Eb nu heb ik nog dagelijks de gedachte van gaat het mij wel lukken als de kleine er is? Wat als het een huilbaby blijkt? Hoe erg wordt mijn vertraging en hoe erg loopt mijn studieschuld nu op etc.