afwachten

A

ANONYMOUS_USERNAME

2 februari was de grote dag, toen ondekte ik dat ik (voor het eerst)zwanger was. 23 februari had ik een kleine bloeding. Voor de zekerheid heb ik de verloskundige gebeld. Ze stelde me gerust maar verwees me (voor mijn eigen gemoedrust) door naar het ziekenhuis voor een echo. 8 maart om 12:00 uur moest ik er zijn. Maar wat een leuke middag moest worden veranderde in een rot middag. Ik kreeg te horen dat het hartje niet klopte en het vruchtje veel te klein was. Inmiddels was ik al 9,5 week zwanger maar het vruchtje was ongeveer van 5 a 6 weken. Nu zijn we ruim 1,5 week verder en nog heb ik geen natuurlijke miskraam gehad. A.s. dinsdag (23 maart) moet ik weer naar het ziekenhuis voor een echo om uittesluiten dat het vruchtje echt nog leeft. Daarna zal ik wel curretage krijgen. Kan iemand mij vertellen hoe snel ze dat doen. Dit afwachten valt mij heel zwaar en ik heb geen zin om nog langer te wachten als ik dinsdag in het ziekenhuis ben geweest. En krijg ik dan volledige narcose of een roesje? Groetjes Monique
 
Hoi Monique,
Wat rot dat je zo lang moet wachten zeg! Toen bij mij de eerste keer vastgesteld werd dat het vruchtje niet goed was (in het ziekenhuis)kon ik de dag erop terecht voor een curretage,het zal afhankelijk zijn van hoe druk het op dat moment is. Ik kon kiezen tussen een ruggeprik of narcose (dan ben je maar 10 min.onder narcose)de anaesthesist neemt dit met je door.
Het hele gebeuren in het zieknhuis heeft wel indruk op me gemaakt, ineens ben je 'leeg'en dat voelt heel raar. Een voordeel is, voor zover je er in dit geval van kan spreken,dat je minder buikpijn en bloedverlies hebt, alles is immers al weggehaald. De tweede keer kwam het bij mij spontaan op gang en daar heb ik lichamelijk meer last van gehad...
Sterkte dinsdag en laat je nog weten hoe het met je gaat?
Groetjes,A.
 
Hoi Monique,

Ik leef erg met je mee. Ik zit met dezelfde vragen als jij, alleen moet ik aanstaande vrijdag naar het ziekenhuis om uit te sluiten dat het vruchtje nog leeft. Als ik antwoorden heb op mijn vragen zal ik weer reageren,

groetjes Judith
 
Hoi Monique en Judith,
Allereerst wil ik jullie veel sterkte wensen. Het is niet iks wat jullie nu allemaal gebeurt. Ik weet het helaas uit eigen ervaring!
In het ziekenhuis laten ze je kiezen tussen een ruggeprik en een narcose. Aangezien het een hele korte narcose is, gaven ze bij mij daar de voorkeur aan. Ik vond het zelf ook prettiger. De ingreep zelf vond ik erg meevallen, terwijl ik het allemaal heel eng vond want ik was nog nooit eerder als patient in het ziekenhuis. Maar bij mij had de miskraam al plaatsgevonden. Dus misschien speelt dat ook mee. Wel was ik eindelijk van het bloeden af, dat werd wel tijd... 's Avonds heb ik nog een beetje buikpijn gehad, maar voelde me al snel weer beter.
Sterkte allebei! Als jullie willen praten, laat het dan maar weten. Ik heb gemerkt dat het praten erg helpt en het gaat het best met "lotgenoten".
Groetjes,
Sonja
 
Hai Monique en Judith,

Wat naar allemaal. Monique, wat ontzettend vervelend dat je iedere keer zo lang moet wachten.
Zelf heb ik 4 maart gehoord dat het vruchtje niet meer leefde, de dinsdag daarna nog een afspraak met de gynaecoloog gehad en nog een echo en vorige week donderdag 11 maart ben ik gecurreteerd.
De ingreep viel me erg mee. Ook mij werd aangeraden het onder narcose te doen. Dit heb ik gedaan, het was toen ik wakker werd even heel erg raar. Opeens was het echt weg, ik moest toen ook even heel erg huilen. Gelukkig werd ik erg goed opgevangen en begrepen. Op de verpleegafdeling heb ik daarna nog even geslapen en toen ik naar de wc geweest was mocht ik naar huis. Lichamelijk heb ik er weinig last van gehad, ben maandag iets te fanatiek weer aan het werk gegaan. Ik kreeg gisteren pijnlijke steken in m'n buik, dus nu nog maar even halve dagen werken. Ik wens jullie heel veel sterkte!

groetjes Jacqueline
 
Hallo Monique en Judith,
Ik hoorde 26 januari bij 9,5 week dat het vruchtje niet meer leefde.
Moest ook eerst een spontane mk afwachten.
Na ruim 1 week vond ik dat vreselijk en kon ik naar het ziekenhuis om een afspraak te maken voor een curretage.
Dat kon 2 dagen later. Ik heb dat onder narcose gedaan. Ik vond dat op zich wel prettig. Helaas ging ik na 1 week ineens bloeden en moest in onverwachts voor een 2e curretage op vrijdag de 13e notabene(komt maar heel weinig voor hoor). Dit moest toen met een ruggenprik omdat ik net een broodje had gegeten. Ik vond dat zelf vervelender.
Verder reageert iedereen anders op het hele gebeuren. Ik ben gelijk weer gaan werken en vond dat een prettige afleiding. Nu 1 maand verder gaat het weer goed met mij.
Ik wil jullie heel veel sterkte wensen.
Groetjes van Caroline
 
Hoi Monique en de rest.
Ik hoop voor je dat je niet te lang meer hoeft te wachten op een curretage.
Ik heb het niet gered, dus het kwam vanzelf. Dit viel me heel erg tegen.
Ik hoop voor je dat het allemaal meevalt.
Groetjes,
 
Hoi
Monique en Judith,

Ik vind wel dat ze je erg lang laten wachten voordat ze stappen ondernemen.
Wel voor jezelf opkomen, he.
Ik ben ook al sinds dinsdag ervan op de hoogte dat het echt een miskraam is en nu wacht ik ook op een spontane mk.
Sterkte ermee .

Jeanette
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan