al 2 dagen niet mezelf

Dat was me weer een weekend wel zeg!Ik ben gewoon mezelf niet meer,ik heb toch een ruzie met m,n vriend gemaakt niet normaal meer,we waren bijna uit elkaar!!!
Ik word al gewoon kwaad als hij even geen aandacht voor me heeft,ik word boos om de kleinste dingen,bvb als hij te lang achter de pc zit[terwijl dat helemaal niet zo is]hij werkt de hele week dus mag hij ook ff!!!
Ik gooi het maar op de hormonen en m,n en vitamineb12 gebrek,het is begonnen sinds ik zo,nlast van m,n schaambot en liezen heb!
Wie herkent dit?
33wk5dg
groetjes
 
jodelie, ik herken het alleen moest ik overal om huilen!!! Maar ruzie is zo gemaakt trouwens, alleen is mijn man zooooo lief dat dat niet gebeurt, haha!
Ik zeg elke keer: 'Daaris dat gevoel weer: zet maar 20 man met een shotgun neer, ik kan ze állemaal aan!!! KOM MAAR!!!!' Hahahaha! Zijn bij mij écht wel de hormonen! Gelukkig zijn de hormonen nog wel lief voor mijn manneke!
Makkelijker gezegd dan gedaan, maar ff wat anders gaan doen als je het aan voelt komen, helpt echt!! Douchen doet bij mij wonderen! Of ff in een andere ruimte iets doen (was vouwen, strijken, folders lezen in de keuken, noem het maar op) helpt ook! Dan heb je in elk geval ff de ruimte om aan te kondigen dat je last hebt van je hormonen!!

Maarja, 't heurt d'r bie he, zoals we dat in het verre oosten zeggen ;) 't Is vor het goeie doel!!!!

Liefs Kim
 
ik voel '''het'''idd aankomen net een boosaardig ezen dat het dan van me overneemt,ik verander in de exsosist ofzo!!!!!!
en daarna als ik klaar ben zeg maar ga ik huilen!!
echt heeel maf en heeel irritant!!!!
 
ik voel '''het'''idd aankomen net een boosaardig wezen dat het dan van me overneemt,ik verander in de exsosist ofzo!!!!!!
en daarna als ik klaar ben zeg maar ga ik huilen!!
echt heeel maf en heeel irritant!!!!
 
wat vervelend zeg!!

bij mn eerste was ik echt een bitch(sorry anders kan ik het niet omschrijven) toen de gehele zwangerschap nooit zoveel ruzie gehad met mn man zeg!!

en deze zwangerschap is zoooo anders... ben veel minder ontvlambaar gelukkig!!!

herken mezelf wel in je verhaal bij de eerste!!

 
Ik heb niet zomaar iets dat komt opzetten. maar áls er iets is, is het effect wel erger. trek alles me meer aan, boos is echt BOOS.
bijv gedoe op mn werk, krijg maar geen (vakantie)verlof aansluitend op zw.verlof toegezegd, het houdt me uit mn slaap met buikkrampen, toch niet echt mijn normale reactie op zoiets....
adem in, adem uit....

ik heb ook wel minder energie om discussies (soms met manlief: ruzies) aan te gaan, dus dan ontwijk ik het ook liever!
 
Heel herkenbaar, gelukkig weet ik het ook van mezelf en zeg ik het ook iedere keer maar netjes tegen mijn vriend, want anders had hij waarschijnlijk al lang zijn biezen gepakt om de laatste paar weken bij een vriend op de bank te crashen ofzo.
En terecht trouwens.... hij werkt zich helemaal suf, moet thuis ook nog eens van alles doen en vervolgens maak ik hem uit voor rotte vis omdat de kopjes niet goed (lees op mijn manier) in de kast staan....
 
Ohhhhh hier gaat het momenteel ook oooo zo lekker( maar niet heus!!!)
Tijdens de zwangerschap van Yordi ben ik 9 maanden lang een echte bitch geweest met hoofdletter B!!!!
Het was deze zwangerschap iets beter, maar begint nu toch echt wel meer te komen nu. De kleinste dingen kan ik me gigantisch aan ergeren. Zeg vaak ook wel tegen me man dat ik dan last van me hormoontjes heb. Gelukkig is hij erg lief voor me en houd hij er rekening mee, maar soms ontploft hij ook terug en nou......... dan zijn de poppen aan het dansen!!!!!! Net weer een enorme huilbui gehad, omdat ik mezelf zoooo zielig vond. Me man wou optijd weg naar zijn werk, kreeg een luchtig kusje en toen was het mis met mij. Ik vond dat ik anders altijd een beter kus kreeg en hij ging na mijn idee maar iets te snel weg naar zijn werk. Zucht.............Ik baal zoooooo va mezelf door die stomme hormonen, maar vind het ook sneu voor mijn omgeving, want gezellig ben ik nu niet meer.

Liefs marielle 31w1d
 
Terug
Bovenaan