Hoi hoi,
Zoals ik misschien in eerdere topics heb gemeld, Myrthe is zichzelf niet.
Dit is toch al zo'n 3 weken gaande. Ze is sneller hangerig en huilerig. Weinig kan ik goeddoen en ze wil ook dr avondeten niet meer.
Dat laatste negeren we maar en ze krijgt wel haar toetje. Niks extra's voor het slapen gaan, bang dat we anders helemaal in een vicieuze cirkel terecht komen.
Maar verder is ze dus ook dr zelf niet. Veel banger, voor donker, andere mensen, dieren, tv, poppen (haha nee niet die chuckie geert wilders pop)
en ik vraag me langzamerhand af of dit wel een fase is, of dat dit met de operatie te maken heeft.
Ik probeer veel dingen te negeren, maar ik word er beetje moedeloos van.
Ook alles is van "haar" vind zij. Als ik al naar dr beker kijk, drukt ze die tegen zich aan en roept NEEHEE.
Vooral dat laatste baart me zorgen. Zo doet ze tegen iedereen, zelfs tegen de kat die 10 meter verderop zit.
Wat te doen?
Liefs Irene
Zoals ik misschien in eerdere topics heb gemeld, Myrthe is zichzelf niet.
Dit is toch al zo'n 3 weken gaande. Ze is sneller hangerig en huilerig. Weinig kan ik goeddoen en ze wil ook dr avondeten niet meer.
Dat laatste negeren we maar en ze krijgt wel haar toetje. Niks extra's voor het slapen gaan, bang dat we anders helemaal in een vicieuze cirkel terecht komen.
Maar verder is ze dus ook dr zelf niet. Veel banger, voor donker, andere mensen, dieren, tv, poppen (haha nee niet die chuckie geert wilders pop)
en ik vraag me langzamerhand af of dit wel een fase is, of dat dit met de operatie te maken heeft.
Ik probeer veel dingen te negeren, maar ik word er beetje moedeloos van.
Ook alles is van "haar" vind zij. Als ik al naar dr beker kijk, drukt ze die tegen zich aan en roept NEEHEE.
Vooral dat laatste baart me zorgen. Zo doet ze tegen iedereen, zelfs tegen de kat die 10 meter verderop zit.
Wat te doen?
Liefs Irene