Alle balletjes hooghouden

L

Leli

Goedenavond!

Ik merk dat ik even advies nodig heb.
In november zijn mijn vriend en ik trotse ouders geworden van onze dochter. Ze doet het ontzettend goed en is een zeer tevreden, lief meisje! Ze komt 1 keer per nacht en huilt eigenlijk alleen maar als ze honger heeft of haar huiluurtje, dus ik vind dat we echt niet mogen klagen en we genieten echt vollop!

Maar nu het volgende: mijn vriend is al weer een poosje aan het werk. Soms thuis, soms op kantoor. Ik ben nog met verlof, dus bijna alles komt op mijn schouders terecht:
- de zorg voor onze dochter;
- het huishouden;
- boodschappen (doen we samen)
- eten koken;
- de eeuwige was die nooit ophoudt (ellende haha)

Ik merk dat ik mijn vriend probeer te ontlasten omdat hij veel werkt. Hij heeft het druk en de gebroken nachten vallen hem heel zwaar. Mijn vriend is gewoon moe, op. Hij kan niet meer. Dus dan stel ik steeds voor om de laatste fles van 23.00 te doen én de nacht fles. Als hij naar kantoor gaat, doe ik ook de ochtendfles en zijn mijn nachten dus behoorlijk gebroken. Nu red ik dat nog wel, maar als ik straks weer ga werken, ben ik bang dat het mij te veel wordt.

Maar, mijn vriend praat hier niet over. Die vindt dat hij zich niet aan moet stellen, zegt dat het echt wel goed gaat en houdt echt de schijn op. Maar ik zie en merk echt anders aan hem. Doordat hij hier niet helemaal eerlijk over is, valt er haast niet over te praten samen..
Het is zo dubbel, aan de ene kant wil ik hem ontlasten met alles, maar daardoor ga ik wel voorbij aan mijzelf.

Ik weet gewoon even niet wat ik moet doen hierin en hoe ik mijn draai vind. Althans, hoe wij samen onze draai vinden, zonder dat we elkaar en onszelf verliezen.
Iemand advies? ?
 
Gefeliciteerd met jullie meisje!?
Lastig hè, zo die eerste periode zoeken naar een nieuwe balans. Herkenbaar hoor, dat je het liefst het meest op je neemt omdat je het gevoel hebt dat nu nog wel aan te kunnen. Mijn vriend lijkt nogal op de jouwe, al maakt hij wel eens gekscherende grappen dat hij het zo zwaar heeft, hij praat er niet echt over.

Het heeft bij ons wel geholpen om tijdens het wandelen samen het casual aan te kaarten. Ik heb uitgesproken dat ik veel op me nam om hem wat te ontzien, maar dat ik bang was dat het teveel zou worden als ik weer aan het werk ging.

We hebben afgesproken dat hij de avondvoeding zou ondersteunen (verschonen, wegleggen etc) en ik de ochtendvoeding op me zou nemen omdat ik meer een ochtendmens ben etc. Daarnaast hebben we besloten precies acht weken aan te kijken of we het haalbaar vonden met het huishouden. Voor ons allebei, en of er nog genoeg tijd over zou blijven voor onszelf, ons samen en ons drieën. Zo niet, dan wat soberder leven en wel hulp in de huishouding.

Deze ‘proeftermijnen’ hebben we voor een aantal obstakels die ik voorzag ingesteld en maakte het voor mijn vriend makkelijker om mee te gaan in mijn gedachtegang. Hij voorzag geen problemen, maar wilde best samen aankijken hoe het ging en dan de gekozen oplossing toepassen als het niet ging.

En ik moet zeggen, heeft heel goed gewerkt! Een deel is inderdaad goed te combineren met beide werken (ons mannetje slaapt ook redelijk goed inmiddels, dat gaat ook met de weken vooruit als je mazzel hebt :) maar een deel hebben we dus aangepast.

Oké mega lang verhaal dit, maar de conclusie is dus eigenlijk om je angst uit te spreken en samen te kiezen voor een proeftermijn en vooraf een oplossing te kiezen. Zo is het iets makkelijker samen te besluiten dat het wel of niet gaat, zonder ‘gezichtsverlies’ ‘falen’ of ‘negatief ingesteld zijn’ haha

Succes samen, hopelijk heb je hier iets aan!
 
@runningmom:
Heel erg bedankt voor jouw reactie! Het voelt goed te weten dat ik hierin niet de enige ben.

Mijn vriend doet dat ook echt: opmerkingen maken over hoe zwaar hij het heeft. En dan denk ik 'ja, hallo. Ik doe de nachten én de avonden vaak ook nog. Ik slaap steeds maar 3-4 uur achter elkaar'. Het voelt gewoon niet helemaal eerlijk.
Ik denk dat ik het ook maar aan ga kaarten. Ik ben alleen bang dat ik in huilen uit zal barsten (dat heb ik dus echt sinds de bevalling, ik ben een emotioneel wrak haha), maar dat geeft niets. Alleen ben ik dan weer bang dat hij het zwaarder oppakt dan dat het is..

Goed ook dat jullie een proeftermijn hebben. Dan maakt het het ook makkelijker om er op terug te komen denk ik! Het is natuurlijk ook allemaal zo'n uitzoekwerk..

Fijn dat het zo werkt voor jullie! Het klinkt ook echt als een heel fijne manier en je doet het ook echt samen! Ik ga eens kijken of dat ook voor ons werkt.

Dankjewel ?
 
Ah wat vervelend.
Het is zwaar hè mama….
En ja voor papa net zo natuurlijk!

Ik ben zelf wel van mening dat zorgen voor je kindje overdag ook heel zwaar is/kan zijn en niet persé minder energie kost dan werken.
Natuurlijk moet je je hoofd er goed bij hebben op je werk en is het zwaar, maar het is niet persé zo dat je tijd hebt om lekker overdag bij te slapen als je overdag zorgt voor je baby (heb ik echt nooit gekund in ieder geval).
Maar dat is persoonlijk, er zijn baby’s die de halve dag slapen ? en voor de een is dit zwaar en voor de ander dat dus daar kan je niet over oordelen.

Wel is het belangrijk dat ook jíj het volhoudt, want een heel huishouden runnen naast de zorg voor je kindje is inderdaad echt heel pittig (als je ook zelf nog herstellende bent van een bevalling qua energie/hormonen, want dat ben je ècht wel hoor).

Kunnen jullie bepaalde zaken op jullie vrije dagen samen doen? De grote dingen in het huishouden?
Ik denk dat het wel belangrijk is dat jullie daar samen over blijven praten (en dit ook blijven verdelen) ook al is het heel emotioneel voor je (ik voel je hoor, ik heb ook pas net mn hormonen onder controle maar kan nog steeds huilen om van alles).
En als jij weer gaat werken en het blijft te veel.. is een hulp in de huishouding eventueel een optie?
En in het weekend (weet niet of jullie dan standaard vrij zijn). De nacht van vrijdag op zaterdag zorgt de een en van zaterdag op zondag de ander? Dat een in ieder geval kan rusten en kan blijven liggen, soms doet dat ook al veel.

Jullie moeten samen gezond blijven en (een beetje) energie houden, alleen dan kunnen jullie samen goed voor jullie kindje blijven zorgen! ☺️
 
Je bent zeker niet de enige! En ook absoluut niet de enige met tranen en verdriet hoor haha, zoals al genoemd is dat zó normaal na een bevalling. Ik begin nu weer een beetje in balans te komen, maar kan ook echt heel erg overstuur zijn over dingen die echt niet boeiend genoeg zijn daarvoor.

Ik plaag mijn vriend altijd als hij weer wanhopig staat te kijken hoe ik tranen met tuiten aan het huilen ben. ‘Help me even, wie had die leuke baby van ons ookalweer gemaakt? Diegene bepaalt wanneer er gehuild wordt schat’. Dus zou het zeker gewoon proberen te bespreken, en komt het er niet zo goed uit als je wilt, gewoon benoemen en opnieuw proberen. Ik heb al zó vaak gezegd ‘wacht, dit is eigenlijk niet wat ik wil zeggen en ook niet de juiste toon. Lemme try again’.

Overigens moet ik echt heel erg glimlachen (en van binnen ook een beetje huilen?) om je opmerking dat het niet eerlijk is. ZO HERKENBAAR! Zo. Zo. Zo. HERKENBAAR.
 
Hebben jullie de weekenden samen vrij? Dan wellicht even in survival-mode. Zaterdag mag manlief uitslapen en zondag jij. Dus dan ook de nachtfles hoef jij zaterdag nacht niet te doen he. Dat geeft wat extra moed motivatie en ook beetje bijtanken. Vooral elkaar het gunnen is moeilijk soms. Vind ik knap van je, alleen moet je ook zélf soms even batterij opladen. En niet alle balletjes hoeven élke dag tegelijkertijd op gehouden te worden hoor. Maak dan van zaterdag een wasdag? De rest van de week dus niet. Doe grote boodschappen op zondag middag. Rest van de week dus niet. Flesjes worden straks minder.btw ik denk als je een grote papfles geeft rond 23.00u dat er snachts niks meer nodig is. Gewoon slaappapjes kant en klaar en dan slaapt je kleintje de nacht door. en als je gaat werken ga je een passend ritme krijgen wat je steeds kunt aanpassen aan elkaars wensen. En vergeet niet: jullie zijn super bezig??het belangrijkste is dat je kindje zich geborgen voelt, de rest van de puzzel valt vanzelf in elkaar. zodra je een stapje terug zet zie je het totaal plaatje beter?
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan