alleen

[Anoniem]

Hoi allemaal

Ik heb al een tijdje niet gereageerd maar wel meegelezen.
Nou wil ik even iets een btje van me afschrijven; ik werk parttime 2 ochtendjes en soms een avondje, voor de rest ben ik thuis met de kleine wat ik echt fijn en heerlijk vind.
Mijn vriend moet gewoon iedere dag werken en gaat dan ook met de auto naar werk.
Nu heb ik dan geen auto en moet ik alles lopend doen niet dat ik dat erg vind, maar hier zit alleen een ah en een etos in de buurt voor de stad moet ik echt verder lopen en dan ben je zo afhankelijk van t weer. En verder werkt bijna iedereen om mij heen, mijn moeder bv en de meeste vriendinnen. Dus als t slecht weer is en ik heb alleen boodschapjes nodig, is mijn enige uitje even naar de ah en dat was t dan voor de rest zit ik binnen alleen met de kleine en verder praat ik dan de hele dag tegen niemand, hebben jullie dit ook wel s? Ik voel me soms dan zo alleen, en dan ben ik blij als mn vriend weer thuis komt van zijn werk, herkennen   jullie dit?
sorry is misschien een btje een raar verhaal maar moest ff mn gevoel kwijt

xxx Jada

 

[Anoniem]

Hoi Jada,

Ik begrijp je gevoel helemaal!
Toen onze Eva geboren werd, woonde ik ver weg van mijn familie. Ik woonde nog niet zo lang in Enschede en kende daar dus ook niet zo veel mensen. Voor de komst van Eva vond ik dat helemaal niet erg, want ik reisde per trein het hele land door naar vrienden en familie.
Na de komst van Eva werd dat wel anders. Ik werkte wel iets meer dan jij, maar wat moest ik op de dagen dat ik alleen thuis met haar was?
Het voelde vaak heel dubbel. Ik genoot van mijn kleine meid, maar voelde me overdag ook vaak zo alleen. Boodschappen doen was het hoogtepunt van de dag (zoals jij ook al zei). Verder wandelde ik iedere dag. Weer of geen weer! En iedere avond keek ik weer rijkhalzend uit naar de thuiskomst van mijn man.

Tot zo ver zal je mijn verhaal dus volledig herkennen.

Ik kan je verzekeren dat het anders zal worden! Op een gegeven moment wordt je kleintje zo groot dat je minder gebonden bent aan bed en eet tijden. Door je kleintje zul je nieuwe contacten op doen (bij het zwemmen, bij het CB, gewoon bij het buiten spelen  en later op de PSZ). En de 'gesprekken' met je kindje zullen anders worden. Natuurlijk wordt het nooit een volwassen gesprek, maar als er terug gekletst wordt is dat toch heel anders.

Mijn situatie is in inmiddels iets anders. We zijn verhuisd. We wonen weer dichter in de buurt van mijn ouders en de rest van mijn familie. Ik heb hier in de wijk heel veel mensen leren kennen. Over en weer wordt er regelmatig op elkaars kinderen gepast en dat is ideaal! Mijn dochter is nu 3,5. Kletst me de oren van mijn hoofd en gaat drie dagdelen naar de PSZ.
En wat voor mij 'vroeger' ondenkbaar was, is nu toch echt zo! Ik ben een thuisblijfmoeder en geniet daar iedere dag weer van (OK er zijn dagen dat ik de voordeur achter me dicht zou willen trekken en gaan werken, maar over het algemeen ben ik blij dat ik thuis mag zijn). Na de komst van Bas heb ik even moeten wennen aan het feit dat we weer op vaste tijden thuis moeten zijn (Bas slaapt alleen in bed en héél af en toe in de auto), maar ook dat begint al weer minder te worden.

Ik denk dat je je in de zomer ook een stuk vrijer zult voelen. Kun je er makkelijker op uit. Lekker fietsen en wandelen. En lekkere kneuterdingen doen: kinderboerderij, eendjes voeren of eindeloos treinen kijken (klinkt truttig, maar het is zo heerlijk).

Tjonge, nu is mijn verhaal volgens mij nog langer geworden dan dat van jou! Ik hoop dat je er wat aan hebt. Ik heb je vooral even een  onder de riem willen steken.

Groetjes, Karin

 

[Anoniem]

Hoi Jada,

Ondanks dat ik wel een eigen auto heb, mijn man heeft een bedrijfsbus, herken ik je verhaal wel een beetje. Het is alleen zo dat ik dacht en soms nog denk dat ik nergens naartoe kan gaan met Maaike. En ik bleef dus heel veel thuis en kwam dan ook alleen maar even in de winkel om een boodschap te doen. Maar even een vraagje aan jou. Is het niet mogelijk dat je bijvoorbeeld met de bus naar de stad of ergens anders naar toe gaat zodat je ook eens een andere omgeving ziet. Verder kan ik alleen zeggen dat ook ik nu merk dat ik steeds vaker iets onderneem met Maaike en dat het volgens mij steeds makkelijker wordt. Ik weet niet precies hoe oud jouw kindje is. Maaike is inmiddels ruim 9 maanden en dan wordt het toch makkelijker.

Groetjes
Inge

 

[Anoniem]

Hi Karin bedankt voor je lieve bericht!! Het heplt toch als je weet dat je niet de enige bent/was!

Hi Inge, Jayden is nu 9,5 maand en ik ga als ik een auto tot mn beschikking heb ook overal naar toe met hem daar ben ik niet bang voor zeg maar, hij is een heel leif en makkelijk ventje dus dat houd me niet tegen.
Het is meer zo dat ik echt afhankelijk ben van het weer en steeds alles alleen doen word soms zo saai zeg maar, tuurlijk je bent met je kleintje maar het is ook wel s fijn om met iemand anders erbij te zijn. Ik hoop dat je het nu wat meer begrijpt wat ik bedoel

xxx

 

[Anoniem]

Ja dat begrijp ik wel. Je wilt ook wel eens een gesprek hebben met iemand. Ik heb gelukkig iedereen erg dicht bij wonen en mijn zusje (onze band is altijd heel goed geweest voelt met recht als mijn beste vriendin) heeft inmiddels twee kinderen en de oudste (is nu ruim 2 jaar) en mijn dochtertje zijn helemaal gek op elkaar. Dus daar kan ik vrij makkelijk naar toe.

Ik vind het heel moeilijk om je advies te geven maar hoop dat je aan ons op het forum wel wat steun hebt. Is natuurlijk niet helemaal te vergelijken aan een echt gesprek maar ik hoop dat het voor jou wel wat goed doet. Misschien wordt het nu echt een beetje voorjaar en kun je dan wat vaker iets leuks met je kleintje gaan ondernemen. Het weer werkt al een tijdje niet echt mee toch.

Groetjes
Inge

 

[Anoniem]

Hoi Jada,

Begrijp helemaal waar je het over hebt en de reacties van de andere kan ik eigelijk ook zo opschrijven!!! Wij hebben ook maar 1 auto en op mijn vrije dagen wil ik ook wel eens wat ondernemen. De winkelstraat is bij mij vandaan ook een half uur lopen en als het dan regent krab je nog wel eens achter de oren zal ik gaan of niet!! Gelukkig heb ik een paar vriendinnen die ook op donderdag vrij zijn en die ook nog eens in de buurt zitten dus dan ga ik daar heen wandelen. Werk zelf 3 dagen dus wel iets meer dan jij...
Ik merk ook echt dat ik de hele dag hardop praat tegen mijn dochter..hihi.. ook op straat mensen zullen wel denken...

Ik ben nu bezig met een mamafiets aan het uitzoeken en dit geeft mij al zo veel meer vrijheid, kan ik ook ff naar een ander dorp (waar ook familie en vriendinnen wonen!). Ik kan dan ook ff zeggen ga naar de dierentuin ofzo, of ff lekker zwemmen. De tijd komt er weer aan dus dan heb je daar ook meer zin in.

Misschien is het een idee uit zoeken waar wat activiteiten te doen zijn bij jou in de buurt. Zo leer je ook meer mensen kennen. Ik ga 2 keer per week sporten met een vriendin (1x in de avond en 1x zaterdagochtend). Dan ben je ook ff alleen weg en heb je ook ff de verantwoording niet meer. Dit vind ik echt  zalig.. FF wat anders. En dat heb je ook nodig hoor!
Soms spreek ik wel eens af met een vriendin om lekker uit eten te gaan of met z'n viertjes.

Heb je zelf ook een leuke hobby, waar je je energie in kan steken???

Hopelijk heb je wat aan dit (te lange) bericht!!

Gr. Ilone

 

[Anoniem]

Hi Ilone en Inge

Ik ben idd ook aan het kijken voor een mama fiets dan kan je zelf ook weer wat meer ondernemen, heerlijk lijkt me dat!
Verder heb ik hier in de buurt op zich wel mensen wonen die ik ken, maar die werken allemaal, niet elke dag maar wel vaak, dus af en toe komen ze wel ff gezellig thee drinken ofzo maar soms ook weer dagen niet.
En ik heb idd veel aan jullie hier op t forum!! Ik lees altijd mee hoor, maar ik reageer niet altijd! Bedankt iig voor jullie meelevendheid!!

xxx

 

[Anoniem]

hier nog een "alleen" mama...
Wij zijn vorig jaar van Nijmegen naar Almere verhuisd. Ik dacht Oh daar heb je zoveel jonge gezinnen en leer ik zo mensen kennen!
Nou dat valt dus even vies tegen. Ik werk dan wel 3 dagen in de week (A'dam) maar mijn vriend is ERG veel weg, lees: de hele week. in januari 6 weken en laatst weer 2, als hij op de kazerne is komt hij wel 's avonds naar huis... Als hij weg is heb ik gelukkig wel de auto, maar om nou elke keer 1,5 u te gaan rijden... Ik ken wel mensen, maarja de leidsters van de opvang en collega's is toch niet hetzelfde als mijn vriendinnen en familie (die dus ver weg wonen) Ik kijk ook uit naar de tijd dat ik wat meer contacten ga maken via Birgit.
Ik ga ook wel naar de sportschool enzo, maar toch leg je niet zo maar 123 contacten, en de straat hier is ook best "gesloten"alleen hallo en goedemorgen enzo...
Als ik een dip heb voel ik me erg alleen soms (en B slaapt niet door dus fit ben ik ook niet altijd), niet echt leuk, maar ga wel lekker op pad met Birgit, fietsen en wandelen,.. Maar idd zoals je zegt, een goed gesprek met iemand of een adresje waar je even binnenwipt voor koffie mis ik wel ja..
Ach we wonen hier pas sinds sept en ik ga er van uit dat t ooit wel goed komt, alleen is het nu niet altijd leuk

Je bent niet de enige!!!!

Evelien