Alleen...

A

Anoniem

Guest
Ok, mijn ongesteldheid zit er aan te komen dus dit bericht staat sterk onder invloed van hormonen ;-).

Ik voel me zo alleen in de zwanger worden kwestie. Ik ben er super open over en praat er met veel mensen over. Hierdoor weet ik dat ik een van de velen ben die dit mee maakt.

Maar toch voel ik me alleen.
Mijn vriend begrijpt me heus wel. Hij baalt er ook van. Maar toch heeft t voor hem niet zo'n emotionele lading.
Mijn moeder, zus en schoonmoeder en vriendinnen reageren allemaal vrij nuchter en cool. Zo van....' tsja niks aan te doen. Doe relaxed....zet t van je af! Dan gaat t vast beter.' Maar begrijpen zij dan niet hoe verdrietig ik er van word dat t niet lukt? Ik denk t niet.

De afgelopen maand ging t heel goed hoor....lekker leuke dingen gedaan en leuke(!!) sex gehad. Maar nu zo een paar dagen voor mijn nod slaat t weer helemaal de andere kant op. Bah.
Ik vind t echt moeilijk en frusterend en het voelt eenzaam (ook al weet ik dat ik dat niet ben).

Sorry voor t stomme verhaal. Moest t even van me afschrijven.
Moet maandag of dinsdag ongesteld worden en ik weet dat iedereen dan zegt...je bent t nog niet...dus er is nog hoop. Maar ik heb op dit moment alleen maar signalen dat ik ongesteld ga worden...niet dat ik zwanger ben :-(

Twijfel aan mijn lijf en begin de hoop nu wel een klein beetje op te geven....

Liefs mama3007
 
Kop op..
Het is heel kut.

Kan erover mee praten, maar het leven is nie voorbij.

Volgende ronde weer een nieuwe kans en elke kans is er een.

Gewoon alleen denken aan de kansen die je krijgt..


Sterkte meid..
 
Als ik morgen ongesteld wordt ga ik ronde 9 in.
Ik heb een korte cyclus dus dat staat niet gelijk aan negen volle maanden.
Ik weet t....het schijnt heel normaal te zijn. En zeker niet zo lang als sommige meiden hier.
Maar omdat de eerste twee zo super snel gingen heb ik hier -ja lekker stom misschien- totaal geen rekening mee gehouden.
Mijn eigen leeftijd en het leeftijdsverschil met die andere twee speelt nu ineens een enorme rol.
Wij hebben voordat we er aan begonnen ook nog een tijdje nagedacht...dus voor mijn gevoel duurt dit nu al een eeuwigheid!

Overigens is heb ik er een paar dagen voor mijn nod t meeste last van.

Probeer ook te accepteren dat t misschien niet gaat lukken maar dat is voor mijn nod erg lastig. En het maakt me verdrietig en ik voel me daar dus erg alleen in.
Ook omdat iedereen denkt...je hebt er toch al twee. Of ben ik nu gewoon egoïstisch?
 
Ik heb er ook 2. Maar dat neemt het verlangen naar een 3e niet weg. De eerste heeft relatief lang op zich laten wachten, 19 rondes en ik heb een hele lange tot geen cyclus. Met de tweede mocht ik gelijk met hormonen beginnen en was met 1 rondje hormonen gelukt. Er zit 14 maanden tussen mijn kindjes. Ook ik wil graag een derde. Maar door de omstandigheden heb ik veel geduld en even geen zin in hormonen. Dus ik geniet van mijn mannetjes en zie het wel. Omdat ze allebei wat "probeempjes" hebben of gehad, zou ik me er ook bij neer kunnen leggen als het hier bij blijft. Mijn spiraal is 1 november verwijderd en heb nog geen ongi gezien.

Het is altijd frustrerend als je iets wil en het lukt niet. Maar geduld blijft het sleutelwoord, hoe moeilijk het ook kan zijn.
 
Ik herken je gevoel..
Zit is ronde 4 na de miskraam en door de miskraam en steeds ergere pms is een stuiterbal nog niets bij mijn hormoonspiegel.
Daarnaast voelt het ook als falen.. Ja weet dat het niet zo is maar voor iemand met grote faalangst valt zo iets emotioneel heel zwaar..
Deze maand lukt het me behoorlijk goed om naast me leggen maar komt misschien omdat de kans nihil is dat het raak is.
Als ik me langste cyclus aan hou moet ik 3 maart aanhouden dus hoop dat de week snel gaat dan kunnen we er weer voor gaan
 
Ik heb lang moeten wachten op een 2e zwangerschap. Ik kreeg soms rare reacties... Uiteindelijk na hormonen en IUI is het dan toch gelukt en kregen we een tweeling... het voelde nog steeds niet compleet en we gokte voor en 4e en dat was meteen raak. Het is niet raar of egoistisch dat je naar een 3e verlangd, sommige vrouwen hebben een diepe wens voor een groot gezin en dat valt niet uit te leggen...wij krijgen nu onze 5e in oktober...heel veel succes
 
Ohhh, wat gaaf een 5e kindje. Ik wil ook graag een groot gezin, maar ben nu bijna 34. Dus ik hoop dat ik er nog 1 of 2 bij mag krijgen.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan